بهترین ترجمه

پرسش: من دنبال دقیق ترین ترجمه قرآنم که بتوانم این کتاب را بهتر بفهمم گاها برای یک خط یا کلمه ترجمه های گوناگونی وجود دارد که با هم دیگر تفاوت زیادی دارند، و این وسط یک سری بحثهای شاذ  هم هست مثل بحثهایی که سبیط نیلی کرده و کسانی که به ریشه دو حرفی و تک حرفی کلمات در قرآن اعتقاد دارند حتی یک حرف را هم در قرآن معنی میکنند!  بنظر شما دقیق ترین ترجمه در حال حاضر (به زبان فارسی)  کدام ترجمه هست؟ و کدام ترجمه نسبت به بقیه تحت اللفظی تر است؟ (مثلا منظورم از تحت اللفظی این است که کلمه صلات به دعا هم ترجمه کند در حالی که تا جایی که من دیدم به نماز ترجمه کردند)
------------
حق پور: بنده برای پژوهش امت واحده در قرآن به حدود هشتاد ترجمه فارسی رجوع کردم و هیچ یک را دقیق به معنای همسان در ترجمه یک عبارت اصطلاحی ندیدم یعنی در نه بار تکرار این ترکیب در قرآن هیچ یک ترجمه همسان و منسجمی ارائه نداده بودند. با این حال از میان ترجمه هایی که بنده تاکنون دیده ام ترجمه کاظم معزی دقیق تر است چون قاعده ترجمه تحت اللفظی را بهتر رعایت کرده است اما این به معنای خوش فهمی او نیست. به نظرم فهمنده قرآن بهتر است همزمان به چند ترجمه رجوع کند و خود او بکوشد ترجمه منسجم را دریابد و البته این کاری بس دشوار است. بنده خود تاکنون با این رویکرد و البته بحثهای تفسیری ترجمه ای از چند سوره ارائه داده ام که البته با دیگر ترجمه ها تفاوتهای اساسی دارد. امید که به زودی ترجمه ای بهتر از سوی استادی ارائه گردد که بتوان به دقت آن نسبتا اعتماد کرد. (نیما حق پور - ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳)

nima.haghpoor@gmail.com

فوق العاده!
I'm hooked on این جهان گذرا on Castbox. Check out this episode! https://castbox.fm/vb/697272681

تقوا لازمه اثربخشی ایمان و عمل صالح

آیه ۹۳ سوره مائده می فرماید:
لَيْسَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جُنَاحٌ
نیست بر کسانی که ایمان آورده و اقدام کرده اند به کارهای درست کننده؛ گناهی
فِيمَا طَعِمُوا
در آنچه (پیش از این) می خوردند
إِذَا مَا اتَّقَوا وَّآمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ
هنگامی که پروا کرده و ایمان آورده و اقدام کرده باشند به کارهای درست کننده
ثُمَّ اتَّقَوا وَّآمَنُوا
سپس پروا کرده و ایمان آورده باشند
ثُمَّ اتَّقَوا وَّأَحْسَنُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ
سپس پروا کرده و نیکی کرده باشد و خدا دوست دارد نیکوکاران را.

ساختار حشو گونه این آیه واجد نکته ای است که اهمیت تقوا یا پروا یا خداترسی را می رساند. آیه می فرماید در جبران گذشته گناه آلود به شرطی ایمان و عمل صالح اثربخش است که آن دو در پی تقوا باشند و البته این کافی نیست مگر اینکه پس از عمل صالح استمرار تقوا و ایمان همچنان برقرار باشد و این استمرار موجب تقوا ایجابی و نیکوکاری شود‌.

یک توضیح اینکه در توبه؛ گام اول پروا کردن و انجام ندادن فعل حرام است و ایمان آوردن به درستی این تصمیم و ادامه روند در ترک فعل حرام، و بعد استمرار در پروا کردن است از خدا و کوشیدن در نیکوکاری. پروای اول سلبی است و بعد ایجابی می شود، یعنی در پروای اول ما از سر پروای الهی کاری نمی کنیم در تباهی و تخریب و در پروای بعدی ما باید کارهایی کنیم در جبران و سازندگی.

این آیه می خواهد بگوید که حتی اگر در ادوار پیشین مرتکب برخی افعال حرام هم می شدید به شرط ایمان و عمل صالح و تقوا و احسان؛ جبران پذیر و قابل آمرزش می شود‌. (نیما حق پور - ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۳)

nima.haghpoor@gmail.com

اعتراض به ناپاسخ گویی!

کسی که در عرصه روشنفکری و نواندیشی دینی می کوشد مسئول است که در مقابل مخاطبانش پاسخگو باشد و نقد و نظر ایشان را بی محل رها نکند. بنده به نوبه خود در یک دهه فعالیت در فضای مجازی همواره به این مهم پایبند بوده ام و در بیش از نود و نه درصد مواقع علی رغم مشغله های بسیار پاسخگو. حال این بنده ای که خود در این عرصه کوشش بسیار کرده بعضاً فعالیت دیگر روشنفکران و نواندیشان را رصد کرده و کوشیده با برخی از ایشان تعامل فکری برقرار کند ولی متاسفانه بیشتر ایشان اصلا پاسخگو نبوده اند. درد ماجرا آنجا بیشتر می شود که آن دسته ای هم از ایشان که در مبانی با تو نزدیکند محلت نگذارند!

در اینجا تنها به مورد آخری که در دو ماه گذشته اتفاق افتاده اشاره می کنم و نام می آورم و از دیگر موارد در می گذرم. چند سالی است که بنده مباحث خانم مهدیه کسایی زاده را در قرآن پژوهی و تجربه ناشناخته شان پیگیری می کنم و ایشان را در عرصه قرآن فهمی فردی کوشنده و نسبتا خوشفکر در می یافتم و به معرفی ایشان به دیگران هم بعضا اقدام نمودم. این روند ادامه پیدا کرد و در چند مورد به ایشان پیغام دادم و در یکی دو مورد هم پاسخ گرفتم تا اینکه ایشان شرحی از تجربه ناشناخته شان در اسفند ماه ۱۴۰۲ منتشر کردند و بنده آن را خواندم و خواستم در این چالشی که شرح آن را بیان کردند کمکی کرده باشم و از این رو از طریق پیغام و کامنت چند نکته ای گفتم اما ایشان هیچ نگفتند! گذشت تا هفته اخیر که باز ایشان گفتاری را منتشر کردند و برگزاری دوره ای درباره زمان در قرآن، که متن زیر را برایشان نوشتم و باز پاسخی ندادند! این اعتراض را اینجا علنی بیان کردم شاید به گوششان برسد و واکنشی نشان دهند و به این توجه کنند که در برابر آنچه می گویند و اذهان را بدان مشغول می دارند مسئولند! (نیما حق پور - ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۳)

"سرکار خانم کسایی زاده، با سلام و درود. بنده در سال ۸۷ نظریه زمان از صفات ذات الهی است را مطرح کردم و در سال ۹۳ در مقاله ای با عنوان زمان، علم خدا و نسبت اراده های الهی و انسانی بدان پرداختم و پس از آن نیز در خصوص آن چندی مباحثه و مکاتبه نموده ام. با این توضیح کوتاه مشخص است که دوره ای که شما قصد برگزاری آن را دارید مطلوب بنده می باشد مضافا اینکه قرآن پژوه هم هستم و فهم بنده از قرآن ملازم فهم فلسفیم از زمان و نسبت آن با خدا و هستی می باشد. با این اوصاف، نقادانه عرض می کنم برگزاری دوره ای حضوری بدون انتشار مجازی، آن هم علی رغم اعلام عمومی، در دنیای امروز ناقض رسالتی پیامبرگونه است که اقتضای آن در معرض نقد و نظر بودن و پاسخ گویی به موقع است." (۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۳)

nima.haghpoor@gmail.com

پس از انتخابات ۱۴۰۰ پیش بینی بنده این بود که آقای رئیسی در ظرف یکی دو سال به چنین عاقبتی دچار شده و از صحنه سیاسی کشور حذف می گردد. حال پس از سه سال چنین شد و صحنه سیاسی کشور وارد فاز بعدی خود شد. اربابان قدرت همواره باید حواسشان باشد که عمر سیاسیشان چقدر می تواند باشد و بر اساس آن بازیگری کنند. آقای رئیسی واقعا ساده لوحانه آمد و رفت. این را هم بگویم که آقای احمد منتظری ناخواسته مقدمات ریاست جمهوری ایشان و کوشش برای تطهیر کشتار ۶۷ را با انتشار فایل صوتی پدرش مهیا کرد چرا که برای تطهیر چنین کشتاری باید انتخابات ۹۶ رقابتی می شد تا بتوان برای آقای رئیسی رای خواند و بعد هم رئیس جمهورش کرد و بعد با چنین مرگی پرونده آن کشتار را بست و جناح خراسان را از سودای خلافت اسلامی و جانشینی انداخت. (۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳)

اولویت آموزش به زبان مادری

بنده در اصل دوازدهم پیشنهادی خود برای قانون اساسی نوشته بودم: "زبان و خط رسمی کشور ایران فارسی است. اسناد و مکاتبات و متون رسمی و کتب درسی باید با این زبان و خط باشد." در زمان پیشنهاد این اصل بنده غافل بودم که آموزش به زبان مادری از حقوق اساسی انسانهاست و اثربخشی آن بگونه ای است که اگر این حق سلب شود منجر به تبعیض قومیتی در یادگیری و پیشرفت می شود. از این رو، بنا بر حقوق انسان باید کتب درسی و زبان آموزشی کودکان متناسب با زبان مادریشان باشد و زبان رسمی کشور به عنوان زبان دوم و آن هم پس از یادگیری کافی زبان مادری آموزش داده شود. از دوست عزیزی که مرا از این غفلت آگاه کرد سپاسگزارم. (نیما حق پور - ۳ خرداد ۱۴۰۳)

nima.haghpoor@gmail.com