زمانه که میکَنه ماسکه رو از رو صورتا

یه اعتماد همه چیتو میگاد

چشمامو میبندم رو روز و شب تارَم

تو بازاری مرد بمون که توش پرچم نامرد بالاس

گنگ این روزا ینی پول توی جیبات

آدما فراموشکارن،نمیدن سلامی و علیک تا ندونن چه سودی براشون دارن

وقتی یه لحظه هیچ حسی تو وجود تو نیست که بخنده،سخته

تموم میوه هامو کشتن به چیدن

عذر بیجا نخوا از هیچکس هیچوقت

تنهایی مبارک برنده ها تنهان

از گدا شاه ساختیم،ازهمون شاه خوردیم

چطور میشه به یه شاخه شکسته فهموند ک باد ازش عذرخواهی کرده

برا درد بدنم لباسام دلسوزن

سبز شدیم ما از باغی که قاتل باغش باغبونه

بعضی وقتا برام سوال میشه که چرا هرروز درد میشه از حالمون جاری

نیمی از زیبایی از نحوه صحبت کردن ناشی میشه.

هرکی بخواد یه نَمه بره رو مخم کنسله

اینجا دنیاس شدیم دعوت اجباری

هر جا که باشی کسی غیر از خودت همراهت نیست

خودم نخوام هیچی از خودم نمیفهمی