#عتبات_دانشگاهیان
📷گزارش تصویری از حضور کاروان دانشجویی باب الحوائج در نجف اشرف
🔹به مدیریت شکرالله حافظی
✅اولین کاروان اعزامی دانشجویان نخبه پسر در سال ۱۴۰۴ به عتبات عالیات
@labbayk_ir
📷گزارش تصویری از حضور کاروان دانشجویی باب الحوائج در نجف اشرف
🔹به مدیریت شکرالله حافظی
✅اولین کاروان اعزامی دانشجویان نخبه پسر در سال ۱۴۰۴ به عتبات عالیات
@labbayk_ir
#عتبات_دانشگاهیان
تمام قد،
روبروی بارگاهِ قدسیِ آقا و سرور شهیدان ایستاده بود،
در نگاهش دریا و در دلش طوفان به پا بود.
به زبانِ خودش نجوا می‌کرد و در بطنِ گوشش، طنین صدای آ سد مرتضی جریان داشت:
《حیات قلب در گریه است و آن «قتیل العبرات» کشته شد تا ما بگرییم و خورشید عشق را به دیار مرده قلبهایمان دعوت کنیم و برفها آب شوند و فصل انجماد سپری شود》
گویی در خلأ خُلد قدم گذاشته بود؛
فریادهای در سکوت، همچون نسیمِ گرمِ کرب و بلا، صورتش را نوازش می‌داد؛
نخیلات و نباتات در نقطه ثقل ارض الهی، به غایتِ تکامل خویش دست پیدا کرده و یک‌صدا، یگانه فراخوانِ مظلومیت تاریخ بشر را نشر می‌دادند:
"هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنیِ
ناگهان، خُنکای عطرآگینی از پشت سرش هجوم آورد؛
مگر می‌شود فراخوان یاری حسین (ع) منتشر شود و سپه‌سالار لشکر، عباس‌بن‌علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) بال‌های یاری‌اش را نگشاید؟
آری غیرت‌الله بود که با چشمانی نافذ و لحنی قاطع، ندای یاری را در پاسخ به فراخوان فرمانده سر می‌داد.
دست راستش را به نشانه یاری سید آزادگان عالم هستی بالا گرفت، همصدا با عباس (ع) بانگ برآورد:
"لبیک یا حسین"
📝ارسالی از آقای محسن ملک لی
@labbayk_ir
تمام قد،
روبروی بارگاهِ قدسیِ آقا و سرور شهیدان ایستاده بود،
در نگاهش دریا و در دلش طوفان به پا بود.
به زبانِ خودش نجوا می‌کرد و در بطنِ گوشش، طنین صدای آ سد مرتضی جریان داشت:
《حیات قلب در گریه است و آن «قتیل العبرات» کشته شد تا ما بگرییم و خورشید عشق را به دیار مرده قلبهایمان دعوت کنیم و برفها آب شوند و فصل انجماد سپری شود》
گویی در خلأ خُلد قدم گذاشته بود؛
فریادهای در سکوت، همچون نسیمِ گرمِ کرب و بلا، صورتش را نوازش می‌داد؛
نخیلات و نباتات در نقطه ثقل ارض الهی، به غایتِ تکامل خویش دست پیدا کرده و یک‌صدا، یگانه فراخوانِ مظلومیت تاریخ بشر را نشر می‌دادند:
"هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنیِ
ناگهان، خُنکای عطرآگینی از پشت سرش هجوم آورد؛
مگر می‌شود فراخوان یاری حسین (ع) منتشر شود و سپه‌سالار لشکر، عباس‌بن‌علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) بال‌های یاری‌اش را نگشاید؟
آری غیرت‌الله بود که با چشمانی نافذ و لحنی قاطع، ندای یاری را در پاسخ به فراخوان فرمانده سر می‌داد.
دست راستش را به نشانه یاری سید آزادگان عالم هستی بالا گرفت، همصدا با عباس (ع) بانگ برآورد:
"لبیک یا حسین"
📝ارسالی از آقای محسن ملک لی
@labbayk_ir