«У кожнай хвіліне на сцэне,
Калі з песнямі, прозай ці вершам
Аддаеш сваю душу імгненню,
У якім тануць хочаш вечна.
У кожным поглядзе, цёплым і шчырым,
У кожным насцеж адчыненым сэрцы,
Ва ўсмешках шчаслівых і ў смеху,
Ва ўсіх людзях і ў самым месцы.
У мілагучных струнах гітары,
У гарачай духмянай гарбаце,
У слязах радасці ці спагады
Захавана гэта багацце.
Распускаецца ў кожным, хто любіць,
І квітнее, як майскія кветкі,
Разгараецца, рвецца, пульсуе
Наш утульны і хатні Кватэрнік.
Ён жыве, пакуль мы яму дорым
Нашы сілы і творчасць юнацтва.
І пакуль ён жыве, ў жыцці нашам
Больш святла, больш цяпла, больш мастацтва.»
дзякуй ад: deam_odio
фота: v.manysheva_
Калі з песнямі, прозай ці вершам
Аддаеш сваю душу імгненню,
У якім тануць хочаш вечна.
У кожным поглядзе, цёплым і шчырым,
У кожным насцеж адчыненым сэрцы,
Ва ўсмешках шчаслівых і ў смеху,
Ва ўсіх людзях і ў самым месцы.
У мілагучных струнах гітары,
У гарачай духмянай гарбаце,
У слязах радасці ці спагады
Захавана гэта багацце.
Распускаецца ў кожным, хто любіць,
І квітнее, як майскія кветкі,
Разгараецца, рвецца, пульсуе
Наш утульны і хатні Кватэрнік.
Ён жыве, пакуль мы яму дорым
Нашы сілы і творчасць юнацтва.
І пакуль ён жыве, ў жыцці нашам
Больш святла, больш цяпла, больш мастацтва.»
дзякуй ад: deam_odio
фота: v.manysheva_