«Эти два вечера я ждала с того самого момента, как вернулась домой с первого кватэрника, такого совершенно нового, но уже успевшего покорить сердца всех присутствующих. Время, проведённое среди таких совершенно уникальных, творческих и неординарных людей, среди живой музыкальной импровизации, среди шуток и стенд апа, разбавляющие беззаботным весельем такой высоко поэтический лад, преобладающий в мероприятиях, время у проектора за просмотром короткометражных фильмов, время, проведённое на кухне, на балконе, где, освежив голову от впечатлений, идёшь окунаться в новые. Это время, эти несколько часов наполняют жизнь, дают энергию и силы вновь и вновь вставать на учёбу, работу, куда угодно, подниматься утром, ожидая в историях «kvaterni» заветное "записываемся, ребята". Впечатления и эмоции - это и есть сама жизнь. И если бы в нашей крахмальной рапсодии валютой были впечатления, кватэрник был бы национальным банком.»
дзякуй ад: deam_odio
фота: lel.borsuk
дзякуй ад: deam_odio
фота: lel.borsuk
«У кожнай хвіліне на сцэне,
Калі з песнямі, прозай ці вершам
Аддаеш сваю душу імгненню,
У якім тануць хочаш вечна.
У кожным поглядзе, цёплым і шчырым,
У кожным насцеж адчыненым сэрцы,
Ва ўсмешках шчаслівых і ў смеху,
Ва ўсіх людзях і ў самым месцы.
У мілагучных струнах гітары,
У гарачай духмянай гарбаце,
У слязах радасці ці спагады
Захавана гэта багацце.
Распускаецца ў кожным, хто любіць,
І квітнее, як майскія кветкі,
Разгараецца, рвецца, пульсуе
Наш утульны і хатні Кватэрнік.
Ён жыве, пакуль мы яму дорым
Нашы сілы і творчасць юнацтва.
І пакуль ён жыве, ў жыцці нашам
Больш святла, больш цяпла, больш мастацтва.»
дзякуй ад: deam_odio
фота: v.manysheva_
Калі з песнямі, прозай ці вершам
Аддаеш сваю душу імгненню,
У якім тануць хочаш вечна.
У кожным поглядзе, цёплым і шчырым,
У кожным насцеж адчыненым сэрцы,
Ва ўсмешках шчаслівых і ў смеху,
Ва ўсіх людзях і ў самым месцы.
У мілагучных струнах гітары,
У гарачай духмянай гарбаце,
У слязах радасці ці спагады
Захавана гэта багацце.
Распускаецца ў кожным, хто любіць,
І квітнее, як майскія кветкі,
Разгараецца, рвецца, пульсуе
Наш утульны і хатні Кватэрнік.
Ён жыве, пакуль мы яму дорым
Нашы сілы і творчасць юнацтва.
І пакуль ён жыве, ў жыцці нашам
Больш святла, больш цяпла, больш мастацтва.»
дзякуй ад: deam_odio
фота: v.manysheva_