Krystaline, el canal (Ahora en IMAX 3D)
109 subscribers
734 photos
68 videos
29 files
372 links
¿Sabéis de alguna dragona peludita trans que haga vídeos para Youtube y directos todas las semanas? Ya, yo tampoco.
Download Telegram
2023 KRYSTALINE WRAPPED

— VALENCIÀ —


Bueno, ho hem aconseguit: Hem sobreviscut aquest 2023, i mira que no ha sigut fàcil! Ja veníem d'una mudança exprés per tirar-nos de la nostra antiga casa a finals de l'any passat, i collons, menut any amb pujades i baixades; trambòlic. A principis d'any que si el viatge a Madrid i Barna, el tatuatje del coll de Kiba pel seu aniversari i una operació per a acabar març. Tremendes boobalongues, oi? Ja tocaven, i be que m'encanta lluir-les 😎.

Per desgràcia, a aquestes altures vaig recaure en una depresió i desgana generalitzda que em va fer deixar de putjar vídeos al canal de youtube (que seguisc pendent de reprendre; les ganes estàn, però ara estic batallant amb el TDAH 8D). Però el que no surt per una banda, surt per l'altra: em va tornar la venada de fer mashups i per no marejar el canal de youtube tocà obrir un canal secundari. També vaig començar a medicar-me del TDAH i a día de hui seguisc prenint anfetes. Algo millor, supose, però és una moguda que vos cagueu: he d'estudiar quin día me les prenc perquè si no després em costa dormir o fer qualsevol becadeta. Al menys em permiteix centrar-me més al curro, que és lo principal.

I com oblidar l'event canònic de l'any: EL PUTO INCENDI! D'aquestes coses que no processes al moment, que s'et para el cor i penses "açò no em pot estar passant a mi". Però el cas és que si, i encara que ens varem lliurar de milacre de tindre ningún tipus de danys materials o personals és algo que et toca, i a Kiba li va fotre mentalment però bé. Al meu cas casi em vaig sentir més aliviada quan vaig caure al fet de que no havíem perdut res, amb tota la desgràcia que podría haver sigut. Total, si ja s'ha cremat; no és va a tornar a cremar de nou!

Aplegant al meu aniversari, entre Jim, Kiba i un bon grapat de vosaltres me la vareu liar ben forta regalant-me un puto teclat MIDI amb el que he estat aprenent a tocar algo, poquet a poquet. Si el tema és que em flipa, però no soporte que la gent es gaste diners en mi (després aplega el sentiment de culpabilitat i deute amb qui ho ha fet). És algo que em pasa de sempre i encara que a vegades em deixe fer, no ho puc evitar.

A lo llarg de l'estiu finalment em vaig llançar a comprar-me robeta més acorde a mi, tractant de despegar-me del complexe de pantalons-camiseta-sabatilles que arrastre des d'abans de transicionar. El problema residía (i resideix) en què tinc un nul sentit de la moda al no haver-me interesat mai per allò pre-transició i ara em done amb un canto als dents sentint que tot el que veig i que m'agradaría portar no em quedaría bé pel meu cos. Això sense contar el tema de no saber combinar, tractar de fer armari amb coses que puga juntar sense tindre que lligar-me a outfits fixes (perquè després aquestes coses es queden a l'armari i no tornen a eixir). I lo be que ho vaig lluir a Burgos, em vaig sentir una privilegiada de viure events cisnormatius! Lo típic, que et entren a tirar fitxa als locals, que et fagin crits des d'un cotxe, mirades i comentaris indiscriminats... Nah, lo típic. /s

A dia de hui seguisc tractant de recuperar els impulsos per fer coses de les que disfrutava com vídeos i streams, dels que m'havia acabat cremant. Més fer i menys planejar, però és putíssim difícil amb el nivell d'autoexigència que em gaste, la veritat. Menuda merda tot. Però si amb algo em quede d'aquest any és de poder-vos haver vist a molts de vosaltres, alguns fins i tot varies voltes, ja que això és el que recordaré amb més carinyo el día de demà. Totes aquestes vivències i records que NO es perdràn com llàgrimes baix la plutja.

Gràcies a tots per estar ahí, fagi o no fagi contingut, i donar-me tot el vostre carinyo. Se vos estima massa, de veres. 💕
❤‍🔥1
— ESPAÑOL —

Bueno, lo hemos conseguido: ¡Hemos sobrevivido este 2023, y mira que no ha sido fácil! Ya veníamos de una mudanza exprés para echarnos de nuestra antigua casa a finales del año pasado, y joder, menudo año con subidas y bajadas; trambólico. A principios de año que si el viaje a Madrid y Barna, el tatuaje del cuello de Kiba por su cumpleaños y una operación para terminar marzo. Tremendas boobalongas, ¿verdad? Ya tocaban, y bien que me encanta lucirlas 😎.

Por desgracia, a estas alturas recaí en una depresión y desgana generalizada que me hizo dejar de subir vídeos al canal de youtube (que sigo pendiente de reanudar; las ganas están, pero ahora estoy batallando con el TDAH 8D). Pero lo que no sale por un lado, sale por otro: me volvió la venada de hacer mashups y para no marear el canal de youtube tocó abrir un canal secundario que irónicamente está funcionando mejor que el principal. También empecé a medicarme del TDAH y a día de hoy sigo tomando anfetas. Algo mejor, supongo, pero es una movida que os cagais: tengo que estudiar qué día me las tomo porque si no después me cuesta dormir o hacer cualquier tipo de siesta. Al menos me permite centrarme más en el curro, que es lo principal.

Y cómo olvidar el evento canónico del año: ¡EL PUTO INCENDIO! De esas cosas que no procesas en el momento, que se te para el corazón y piensas "esto no puede estar pasándome a mí". Pero el caso es que sí, y aunque nos libramos de milagro de tener ningún tipo de daños materiales o personales es algo que te toca, y a Kiba le jodió mentalmente pero a base de bien. En mi caso casi me sentí más aliviada cuando caí en el hecho de que no habíamos perdido nada, con toda la desgracia que podría haber sido. Total, si ya se ha quemado; no se va a volver a quemar de nuevo!

Llegando a mi cumpleaños, entre Jim, Kiba y un buen puñado de vosotres me la entreteis muy fuerte regalándome un puto teclado MIDI con el que he estado aprendiendo a tocar algo, poquito a poco. Si el tema es que me flipa, pero no soporto que la gente se gaste dinero en mí (luego viene el sentimiento de culpabilidad y deuda con quien lo ha hecho). Es algo que me pasa de siempre y aunque a veces me deje regalar, no puedo evitarlo.

A lo largo del verano finalmente me lancé a comprarme ropita más acorde a mí, tratando de despegarme del complejo de pantalones-camiseta-zapatillas que arrastro desde antes de transicionar. El problema residía (y reside) en el que tengo un nulo sentido de la moda al no haberme interesado nunca por lo pre-transición y ahora me doy con un canto en los dientes sintiendo que todo lo que veo y que me gustaría llevar no me quedaría bien por mi cuerpo. Esto sin contar el tema de no saber combinar, tratar de hacer armario con cosas que pueda juntar sin tener que ligarme a outfits fijos (porque después estas cosas se quedan en el armario y no vuelven a salir). Y bien que lo lucí en Burgos, ¡me sentí una privilegiada de vivir eventos cisnormativos! Lo típico, que te entren a tirar ficha a los locales, que griten a berridos desde un coche, miradas y comentarios indiscriminados... Nah, lo típico. /s

A día de hoy sigo tratando de recuperar el impulso para hacer cosas de las que disfrutaba como vídeos y streams, de los que me había quemado. Más hacer y menos planear, pero es putísimo difícil con el nivel de autoexigencia que me gasto, la verdad. Menuda mierda todo. Pero si con algo me quedo de este año es de poder haber visto a muches de vosotres, algunes incluso varias veces, ya que esto es lo que recordaré con más cariño el día de mañana. Todas estas vivencias y recuerdos que NO se perderán como lágrimas bajo la lluvia.

Gracias a todes por estar ahí, haga o no haga contenido, y darme todo vuestro cariño. Se os quiere demasiado, de verdad. 💕
🥰5