🔹دکتر آلاء النجار؛ روایت اندوهی که ۹ بار قلب را شکافت
هیچ‌گاه در کابوس‌های تلخ‌ترین شب‌هایش نیز تصور نمی‌کرد که روزی فرارسد که نُه فرزندش را در یک لحظه از دست بدهد. دکتر آلاء النجار، پزشک فلسطینی و مادری که ده فرزند داشت و بزرگ‌ترینشان هنوز سیزده سال را تمام نکرده بود، حالا با داغی زندگی می‌کند که نه‌تنها قلب یک مادر، که هر دل زنده‌ای را می‌فشارد.
به گزارش حازم حلو، خبرنگار مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین در غزه، قرار بود آلاء ــ طبق معمول ــ در پایان روز کاری، با دستانی پر از شوق و تکه‌ای نان، نزد کودکانش بازگردد. اما آن‌ها بودند که به سراغش آمدند، نه در خانه، که در بیمارستان ناصر، جایی که آلاء در آن کار می‌کرد؛ در حالی که در کفن‌های سفید پیچیده شده بودند.
اشغالگران خانه آن‌ها را در منطقه قیزان النجار در شمال خان‌یونس محاصره کردند و با شدت هدف حمله قرار دادند. نتیجه آن، شهادت نُه کودک و مجروحیت خطرناک دهمین فرزند، همراه با پدرشان ــ دکتر حمدی النجار ــ بود.
آلاء هنوز در شوک این فاجعه بی‌مانند به‌سر می‌برد و سنگینی غم، سراسر وجودش را فراگرفته است. او حاضر به سخن گفتن با رسانه‌ها نیست؛ چرا که هیچ زبانی در جهان قادر نیست لحظه‌ای از آنچه بر کودکانش گذشت ــ لحظاتی آمیخته به ترس، هراس و درد ــ را توصیف کند.
شهد النجار، دختر برادر آلاء که همسایه دیواربه‌دیوار این خانواده داغدار است، می‌گوید که ارتش اشغالگر به‌طور ناگهانی و بی‌وقفه، منطقه را هدف آتش سنگین توپخانه‌ای قرار داد.
او در گفتگو با مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین بیان کرد که با شدت گرفتن حملات، پدر خانواده کودکان را به طبقه همکف خانه منتقل کرده و به‌صورت مداوم تلاش داشته‌اند با صلیب سرخ تماس بگیرند تا راهی برای خروج از آن منطقه مرگبار بیابند.
شهد که بارها در میانه گفتگو از شدت گریه صدایش می‌لرزید، ادامه می‌دهد: «موشکی را دیدیم که به خانه دکتر حمدی ــ پدر بچه‌ها ــ اصابت کرد اما منفجر نشد. پدر در آن لحظه سعی کرد با بچه‌ها فرار کند. اما تنها لحظاتی بعد، موشکی دیگر خانه را در هم کوبید و همه‌چیز زیر آوار رفت.»
به‌دنبال انفجار، فریادها و گریه‌های همسایگان و خویشاوندان بلند شد. برخی موفق شدند خود را به خانه برسانند و پدر و فرزند بزرگ‌تر ــ آدم ــ را که به‌شدت زخمی شده بودند، از زیر آوار بیرون بکشند و به بیمارستان منتقل کنند.
ساعاتی بعد که شدت بمباران‌ها کاهش یافت، نیروهای امداد و نجات توانستند پیکرهای هفت کودک را از زیر آوار بیرون بیاورند. اجسادی که نه تنها بی‌جان، که سوخته و متلاشی شده بودند.
شهد با چشمانی اشک‌بار از کودکان شهید می‌گوید: «این بچه‌ها نور چشم همه خانواده بودند. سه فرزند بزرگ‌ترشان در مدارس حفظ قرآن درس می‌خواندند و از نظر تحصیلی نیز ممتاز بودند.»
این خانواده، مانند هزاران خانواده دیگر در غزه، پیش از فاجعه، با حداقل‌ها روزگار می‌گذراند و زیر آوار جنگ، سعی داشت روزنه‌ای از لبخند و زندگی بیابد. اما قدرت‌شان تمام شد، و زمان در لحظه مرگ ایستاد. دل آلاء، مادری که عمرش را صرف نجات کودکان کرده بود، در برابر ویرانی خانه و پیکرهای فرزندانش، از تپش ایستاد.
این تنها یک روایت نیست؛ بلکه صحنه‌ای زنده از زخم‌های خون‌چکان غزه است. جایی که خانواده‌ها بهای ایستادگی خود را با جان عزیزترین‌هایشان می‌پردازند. ماشین مرگ، همچنان جان‌ها را درو می‌کند، و روایت‌های درد، با خون کودکان نوشته می‌شود؛ و همزمان، هر واژه‌ای که روزی از «حقوق بشر» افسانه ساخت، فرو می‌ریزد.
دکتر محمد زقوت، مدیر بیمارستان‌های غزه، تأکید کرد که آنچه بر خانواده دکتر آلاء و حمدی النجار رفت، جنایتی است که برگ دیگری به پرونده سیاه اشغالگران می‌افزاید؛ پرونده‌ای مملو از نسل‌کشی و قتل‌عام.
او در گفتگو با مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین گفت: «این کشتار هولناک که در آن ۹ کودک کشته شدند، نشان می‌دهد که ارتش اشغالگر، قتل را به یک سرگرمی بدل کرده؛ سرگرمی‌ای مبتنی بر کشتار کودکان بی‌گناه.»
به گفته او، این فاجعه، خلاصه‌ای از نسل‌کشی‌ای است که مردم غزه بیش از ۱۹ ماه است با آن دست‌به‌گریبانند؛ نمونه‌ای کامل از جنایت جنگی که با تمامی معیارهای حقوق بین‌الملل مطابقت دارد.
دکتر زقوت افزود: «رفتار اشغالگران با مردم غیرنظامی فلسطین، به‌ویژه کودکان، بار دیگر ماهیت جنایتکارانه آن‌ها را آشکار می‌کند. کودکانی که اکنون، هدف مستقیم هواپیماها و موشک‌ها هستند.»
او هشدار داد: «سکوت جوامع عربی، اسلامی و بین‌المللی در برابر این جنایت و جنایات مشابه، شکلی از مشارکت در نسل‌کشی است. این سکوت، اشغالگران را به تداوم قتل و پاک‌سازی تشویق می‌کند و برای آن‌ها پوششی جهت ادامه جنایاتشان فراهم می‌سازد.»
#غزه
#فلسطین
#کودک‌کشی
🖇 t.me/islahweb
هیچ‌گاه در کابوس‌های تلخ‌ترین شب‌هایش نیز تصور نمی‌کرد که روزی فرارسد که نُه فرزندش را در یک لحظه از دست بدهد. دکتر آلاء النجار، پزشک فلسطینی و مادری که ده فرزند داشت و بزرگ‌ترینشان هنوز سیزده سال را تمام نکرده بود، حالا با داغی زندگی می‌کند که نه‌تنها قلب یک مادر، که هر دل زنده‌ای را می‌فشارد.
به گزارش حازم حلو، خبرنگار مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین در غزه، قرار بود آلاء ــ طبق معمول ــ در پایان روز کاری، با دستانی پر از شوق و تکه‌ای نان، نزد کودکانش بازگردد. اما آن‌ها بودند که به سراغش آمدند، نه در خانه، که در بیمارستان ناصر، جایی که آلاء در آن کار می‌کرد؛ در حالی که در کفن‌های سفید پیچیده شده بودند.
اشغالگران خانه آن‌ها را در منطقه قیزان النجار در شمال خان‌یونس محاصره کردند و با شدت هدف حمله قرار دادند. نتیجه آن، شهادت نُه کودک و مجروحیت خطرناک دهمین فرزند، همراه با پدرشان ــ دکتر حمدی النجار ــ بود.
آلاء هنوز در شوک این فاجعه بی‌مانند به‌سر می‌برد و سنگینی غم، سراسر وجودش را فراگرفته است. او حاضر به سخن گفتن با رسانه‌ها نیست؛ چرا که هیچ زبانی در جهان قادر نیست لحظه‌ای از آنچه بر کودکانش گذشت ــ لحظاتی آمیخته به ترس، هراس و درد ــ را توصیف کند.
شهد النجار، دختر برادر آلاء که همسایه دیواربه‌دیوار این خانواده داغدار است، می‌گوید که ارتش اشغالگر به‌طور ناگهانی و بی‌وقفه، منطقه را هدف آتش سنگین توپخانه‌ای قرار داد.
او در گفتگو با مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین بیان کرد که با شدت گرفتن حملات، پدر خانواده کودکان را به طبقه همکف خانه منتقل کرده و به‌صورت مداوم تلاش داشته‌اند با صلیب سرخ تماس بگیرند تا راهی برای خروج از آن منطقه مرگبار بیابند.
شهد که بارها در میانه گفتگو از شدت گریه صدایش می‌لرزید، ادامه می‌دهد: «موشکی را دیدیم که به خانه دکتر حمدی ــ پدر بچه‌ها ــ اصابت کرد اما منفجر نشد. پدر در آن لحظه سعی کرد با بچه‌ها فرار کند. اما تنها لحظاتی بعد، موشکی دیگر خانه را در هم کوبید و همه‌چیز زیر آوار رفت.»
به‌دنبال انفجار، فریادها و گریه‌های همسایگان و خویشاوندان بلند شد. برخی موفق شدند خود را به خانه برسانند و پدر و فرزند بزرگ‌تر ــ آدم ــ را که به‌شدت زخمی شده بودند، از زیر آوار بیرون بکشند و به بیمارستان منتقل کنند.
ساعاتی بعد که شدت بمباران‌ها کاهش یافت، نیروهای امداد و نجات توانستند پیکرهای هفت کودک را از زیر آوار بیرون بیاورند. اجسادی که نه تنها بی‌جان، که سوخته و متلاشی شده بودند.
شهد با چشمانی اشک‌بار از کودکان شهید می‌گوید: «این بچه‌ها نور چشم همه خانواده بودند. سه فرزند بزرگ‌ترشان در مدارس حفظ قرآن درس می‌خواندند و از نظر تحصیلی نیز ممتاز بودند.»
این خانواده، مانند هزاران خانواده دیگر در غزه، پیش از فاجعه، با حداقل‌ها روزگار می‌گذراند و زیر آوار جنگ، سعی داشت روزنه‌ای از لبخند و زندگی بیابد. اما قدرت‌شان تمام شد، و زمان در لحظه مرگ ایستاد. دل آلاء، مادری که عمرش را صرف نجات کودکان کرده بود، در برابر ویرانی خانه و پیکرهای فرزندانش، از تپش ایستاد.
این تنها یک روایت نیست؛ بلکه صحنه‌ای زنده از زخم‌های خون‌چکان غزه است. جایی که خانواده‌ها بهای ایستادگی خود را با جان عزیزترین‌هایشان می‌پردازند. ماشین مرگ، همچنان جان‌ها را درو می‌کند، و روایت‌های درد، با خون کودکان نوشته می‌شود؛ و همزمان، هر واژه‌ای که روزی از «حقوق بشر» افسانه ساخت، فرو می‌ریزد.
دکتر محمد زقوت، مدیر بیمارستان‌های غزه، تأکید کرد که آنچه بر خانواده دکتر آلاء و حمدی النجار رفت، جنایتی است که برگ دیگری به پرونده سیاه اشغالگران می‌افزاید؛ پرونده‌ای مملو از نسل‌کشی و قتل‌عام.
او در گفتگو با مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین گفت: «این کشتار هولناک که در آن ۹ کودک کشته شدند، نشان می‌دهد که ارتش اشغالگر، قتل را به یک سرگرمی بدل کرده؛ سرگرمی‌ای مبتنی بر کشتار کودکان بی‌گناه.»
به گفته او، این فاجعه، خلاصه‌ای از نسل‌کشی‌ای است که مردم غزه بیش از ۱۹ ماه است با آن دست‌به‌گریبانند؛ نمونه‌ای کامل از جنایت جنگی که با تمامی معیارهای حقوق بین‌الملل مطابقت دارد.
دکتر زقوت افزود: «رفتار اشغالگران با مردم غیرنظامی فلسطین، به‌ویژه کودکان، بار دیگر ماهیت جنایتکارانه آن‌ها را آشکار می‌کند. کودکانی که اکنون، هدف مستقیم هواپیماها و موشک‌ها هستند.»
او هشدار داد: «سکوت جوامع عربی، اسلامی و بین‌المللی در برابر این جنایت و جنایات مشابه، شکلی از مشارکت در نسل‌کشی است. این سکوت، اشغالگران را به تداوم قتل و پاک‌سازی تشویق می‌کند و برای آن‌ها پوششی جهت ادامه جنایاتشان فراهم می‌سازد.»
#غزه
#فلسطین
#کودک‌کشی
🖇 t.me/islahweb
💔10👍3
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
کودکان غزه یکی پس از دیگری جان می‌سپارند؛ برخی از آن‌ها قربانی گرسنگی و سوءتغذیه می‌شوند، در حالی که دیگران به دلیل کمبود دارو و امکانات پزشکی از دست می‌روند.
محاصره‌ی شدید، زیرساخت‌های نابودشده و دسترسی محدود به کمک‌های انسانی، فاجعه‌ای انسانی را رقم زده که هر روز عمیق‌تر می‌شود. در این میان، مرگ کودکان تنها یکی از چهره‌های تلخ این بحران است؛ چهره‌ای که جهان نباید نسبت به آن بی‌تفاوت بماند.
#غزه_در_محاصره
#کودکان_بی‌پناه
#فاجعه_انسانی
#فلسطین
#مرگ_به_خاطر_گرسنگی
#سوءتغذیه
#بحران_دارویی
#صدای_غزه_باشیم
📲 در شبکه‌های اجتماعی همراه ما باشید:
🔸 اینستاگرام 🔸 تلگرام 🔸 وب‌سایت 🔸 آپارات
محاصره‌ی شدید، زیرساخت‌های نابودشده و دسترسی محدود به کمک‌های انسانی، فاجعه‌ای انسانی را رقم زده که هر روز عمیق‌تر می‌شود. در این میان، مرگ کودکان تنها یکی از چهره‌های تلخ این بحران است؛ چهره‌ای که جهان نباید نسبت به آن بی‌تفاوت بماند.
#غزه_در_محاصره
#کودکان_بی‌پناه
#فاجعه_انسانی
#فلسطین
#مرگ_به_خاطر_گرسنگی
#سوءتغذیه
#بحران_دارویی
#صدای_غزه_باشیم
📲 در شبکه‌های اجتماعی همراه ما باشید:
🔸 اینستاگرام 🔸 تلگرام 🔸 وب‌سایت 🔸 آپارات
😭6💔2❤1