رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی و خامنه ای جنایتکار برای حفظ بقای رژیم متزلزل خود این بار در صدد قتل و اعدام قریب الوقوع یکی دیگر از شهروندان بیگناه ایران عزیزمان، #حیدر_قربانی است .
صدای حیدر و حیدرها باشیم.
#حیدر_قربانی_را_اعدام_نکنید
‏ #SaveHaydarGhorbani

#شورای_مدیریت_گذار

@irantc_official

.
🔶️شراره صادقی، همسر ‎#حیدر_قربانی زندانی سیاسی که به اعدام محکوم شده است از سازمان‌های مدافع حقوق بشر جهت جلوگیری از اجرای حکم اعدام همسرش کمک خواست.
او در قسمتی از ویدیو می‌گوید:
«فرزندانم را از نعمت داشتن پدر محروم نکنید.»

#اعدام_نکنید
#دادخواهی
#زندانیان_سیاسی

.
🔶 «او نه کسی را کشته بود و نه دست به اسلحه زده بود»
نه در سوگ حیدر قربانی که در ستایش خشم

عدالت در دوران مبارزه

بردیا موسوی

🔸 از دیدگاه بین‌المللی با سه نوع مواجهه حقوقی در برقراری عدالت روبرو هستیم. عدالتی که بر مبنای قانون صلاحیت قضایی می‌تواند شکل بگیرد. نظیر محاکمه‌ی حمید نوری که هم اکنون در سوئد در حال برگزاری است. عدالت در دوران گذر که ویژه دورانی ست که حکومت های تمامیت‌خواه و دیکتاتوری سقوط می‌کنند. این مورد نیز مصادیق فراوانی دارد همچون محاکمه سران نازی بعد از هیتلر و همین‌طور نحوه چگونگی مواجهات قضایی در آفریقای جنوبی.

🔸 اما عدالت دیگری نیز وجود دارد که به بخشی از شرایط فوق بحرانی دلالت دارد که لازمه‌ی دخالت بشر دوستانه کشورهای دیگر است. حجم موارد نقص حقوق بشر، گسترش اعدام‌ها، کشتارها و سرکوب ها طی چند سال اخیر به طور برجسته در دو گزارش ویژه قابل ارزیابی است. گزارشی که جاوید رحمان گزارشگر ویژه ایران در ۲۵ اکتبر و جلسه کمیته سوم ارائه کرد و همچنین گزارش سازمان حقوق بشر ایران که در ۵۰ صفحه و روزهای اخیر منتشر شده است.


🔸 بررسی جلسه کمیته سوم نشان می‌دهد که با وجود شرایط فوق بحرانی نقض گسترده حقوق بشر در ایران، هنوز هیچ نوع مقابله حقوقی و سازمانی موثر مشاهده نمی‌شود. سازمان‌های حقوق بشری ایرانی به رسانه‌های خبری در ثبت جنایت پیوسته‌اند. اگر قرار بود کار یک سازمان حقوق بشری صرفا ثبت و رسم خبر باشد اساسا چه نیازی به پیدایش و تأسیس آنان بود؟ سوال اساسی دیگری که وجود دارد این است: چه اتفاقی باید بیافتد و در آن نقطه بپرسیم عملکرد سازمانی ما فاقد قدرت اجرایی و اثرگذاری در روندهاست تا برای آن چاره‌ای بیاندیشیم؟ آستانه‌ی تغییرات سازمانی شما کجاست؟


🔸 رسانه‌های موسوم به جریان اصلی فارسی از مدیران این سازمان‌ها برای گزارش دعوت می‌کنند و شما دقیقا چیزهایی را می‌شنوید که در بخش های خبری شنیده‌اید. بی هیچ کم و کاست تایید می‌شوند، چون فعال حقوق بشر هستند مورد پرسش‌های انتقادی قرار نمی‌گیرند و در نهایت باید به سادگی گفت: خروجی فضای تایید و تشکر و قدردانی، رخوت و فساد سازمانی است. فساد سازمانی لزوما به معنای اختلال در مسائل مالی نیست. فساد سازمانی نشان از ناکارآمدی در عمل، ارزش و چشم‌اندازها دارد.

🔸 به عنوان یکی از شاهدین دادگاه مردمی آبان به خاطر می‌آورم که قاضی یاکوب از یکی از شاهدین پرسید در کشور شما چه کسی/کسانی تصمیم می‌گیرند تا مردم را بکشند یا سرکوب کنند؟ او به این امر اشاره کرد که به این دلیل این پرسش را مطرح کرده است که می‌خواهد به درکی از فضای سرکوب در ایران برسد. قاضی یاکوب ادامه داد در کشور من آفریقای جنوبی به عنوان مثال ۶ نفر بودند که نظر نهایی بر سرکوب را قطعی می‌کردند.


🔸 وقتی داشتم این پرسش و تجربه را مرور می‌کردم پرسیدم چرا تا پیش از این سازمان‌های حقوق بشری و سیاسی ما نتوانسته ‌اند از ماهیت ساختاری سرکوب، الگو و سابقه سرکوب، تصویر درستی به مراکز جهانی ارائه کنند؟ به نظر می‌رسد بی عملی و انفعال عمیقی که وجود دارد صرفا ناشی از نظم جهانی و منافع کشورها نیست، بلکه دقیقا وقتی ناتوان هستیم چنین توجیهی را بیان می‌کنیم.


برای مطالعه‌ی مطالب بیشتر به وب‌سایت شورای مدیریت گذار مراجعه کنید

#حیدر_قربانی
#کردستان
#اعدام_نکنید

#اعتراضات_سراسری
#اعتصابات_سراسری
#شورای_گذار
#شورای_مدیریت_گذار

@irantc_official
@irantc_backup