مخفی بدخشی، شاه دخت آواره

✍️ قدسیه امینی

مخفی بیست و شش ساله بود که از قندهار وارد کابل شد و در کابل به آموختن کتاب‌های بزرگ ادبی و آثار شاعران بزرگ پارسی زبان، چون: حافظ شیرازی، بیدل، سعدی، رابعه بلخی، مخفی هندی و دگر بزرگان زبان پارسی – دری پرداخت که گفته می‌شود شعر وی در کابل به پخته‌گی تام رسیده بود.

مخفی در مورد جهان و راز پیداییش و فنای موجودات به فلسفه لا ادری «من نمیدانم» که بخشی از بینش شکاکیت است، متوسل شده بود. که عمرخیام را بدان منسوب می‌دانند.

او در کابل با محجوبه هروی، شاعر معاصر و هم دوره‌ای خود از طریق ارسال نامه و سروده‌هایش در ارتباط بوده است. مخفی در کابل در دوره‌ای پر شور جوانی‌اش خواستگار‌های زیادی داشت، اما او سخت دل باخته‌ای پسر عمواش سید مشرب بود که در بدخشان می‌زیست.

شام هجران بس‌که یاد از لعل خندان می‌کنم
در خیالش ملک کابل را بدخشان می‌کنم
کاکل مشکین او یک شب به خواب آمد مرا
عمرها تعبیر آن خواب پریشان می‌کنم

و سید مشرب نیز از دوری معشوق خود، همیشه در بستر مریضی می‌سوخته است، اما زندگی هیچ گاهی برای این دو دل داده فرصت رسیدن را نداده و سید مشرب در عمر جوانی جهان فانی را بدرود گفته است.

مخفی بدخشی تا پایان عمر در فراق معشوق خود سوخته ولی هرگز با کسی دگر ازدواج نکرده است. فی الواقع از جمله خواستگارهایش، یکی آن عارف چاه آبی بوده است که در وصف مخفی شعرهای نیز سروده است.

#مخفی_بدخشی
#شاعر
#زن_ادبیات
#عشق
#رسانه_گوهرشاد

ادامه مطلب را در سایت‌ رسانه‌ی گوهرشاد بخوانید...

https://gowharshadmedia.com/84k/