بیست‌‌ و هفتم فروردین ماه ۱۴۰۳

✳️ دوستان گرامی سلام!

در این "برهه‌‌ی همیشه حساس‌‌[ترِ] کنونی"،
در این وضعیتِ گل‌وبلبل،
که دائم
خبر گل‌وگیلاس می‌شنویم،
و دائم
سفره‌های معنویت‌مان؛
سفره‌های اخلاق‌‌مان؛
سفره‌های مزدبگیران‌مان؛
سفره‌های سلامتی‌مان؛
سفره‌های امنیتِ جانی‌مان؛
و سفره‌های فرهنگ و آزادی و حقوق‌ِ انسانیِ‌مان کوچک‌تر و فقیرتر می‌شود،
راهی نیست جز تغییرِ همزمان و توامان در ساحت برون و درون، که آن‌هم با پرداختن واقعی و صمیمانه به رنجِ خود و همسایه می‌تواند عملی بشود.

نماندن در زیرِ چتر دروغ مگر کار کوچکی است!؟
کاری که وقت می‌برد و صبر می‌خواهد و عرق‌ریزانِ روح و جسم!
یک شبه نیست، یک هفته‌ای و شش‌ماهه هم نیست:
پس هاول بخوانیم و گاندی! :

دولت‌شهرِ موازی و برنامه‌ی سازنده (فرهاد میثمی)

دانلودِ خود فایل:

https://t.me/GahFerestGhKeshani/5310


✅ این کانال پر است از تلاش برای طرح پرسش‌های تلخ و دردناکِ مکررِ همین روزها، پرسش‌ها و روزهایی که بارها تکرار شدنی خواهند بود، مگر که خود آستینی بالا بزنیم.

پس می‌توانیم دوباره مرور کنیم پرسش‌ها و پاسخ‌های احتمالی را:

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4227

"... اگر که این کار را می‌‌کردیم، خواست‌های‌مان به حداقل می‌رسید، خوراک‌مان ساده می‌شد. آن‌وقت بود که می‌خوردیم تا زندگی کنیم، نه این که زندگی کنیم تا بخوریم. هر کس که به این پیشنهاد شک داشته باشد، اگر عرقِ جبین را برای نان‌اش امتحان کند، بالاترین لذت را از کارش خواهد برد، سلامتی‌اش بهتر می‌شود، و کشف خواهد کرد که خیلی از چیزهایی که دارد اضافی اند."

در کتاب خودگردانی روستایی به قلم ماهاتما گاندی و با ترجمه‌ی این قلم (به‌زودی در کتاب‌فروشی‌ها) تاملاتی از او خواهیم دید که عمیق اند و برای همه‌‌ی فصول.

گاندی انسان‌ی متوسط است با همه‌ی ضعف‌ها و قوت‌های انسانی. اما تازگی‌هایی که فکر و عملِ توامانِ او دارد برای آدمِ ناظر و عامل شگفتی‌آور اند. وقتی که برای چندمین بار ترجمه‌ی نوشته‌ی او را برای چاپ ویرایش می‌کنم، از شدتِ زنده‌ بودنِ بعضی نظرات‌اش نمی‌توانم سرِ جای خود بنشینم. تعجب می‌کنم که:
"مگر می‌شود!"

او هم مثل هر آدمی، به‌خصوص بعضی انسان‌های مدرن، ممکن است به خرافه‌هایی بچسبد و ول نکند. اما تیزذهنی، چندجانبه‌‌گی و عمیق‌بودن‌اش هم حرفی دیگر است.

علتِ این تازگی، تکرار مشکلاتِ همیشگیِ بشرِ ابله و دیوانه است!

با سلام خدمت حضرتعالی و سایر علاقمندان به تقویت "جامعه مدنی"،"سرمایه اجتماعی"و "هم‌زیستی مسالمت‌آمیز" و آرزوی تندرستی برایتان،
⬅️متن پیش نویس و پیشنهادی "ورژن سوم منشور مطالبات جمعی از فعالان جامعه مدنی منطقه اورامان"، جهت اصلاح و اظهار نظر خدمت تان ارسال می شود.لطفا بعد از مطالعه دقیق محتوای آن،نظرات و پیشنهادات خودتان را در گروه درج نموده و یا به صورت اختصاصی برای اینجانب ارسال فرمایید.با سپاس فراوان
دکتر برهان ولدبیگی
۲۰ دی ۱۴۰۲

"نسخه‌ی سوم منشور مطالبات جمعی از فعالان جامعه مدنی منطقه اورامان"

فرهنگ و مهارتِ مطالبه‌گری نشان از زنده‌ بودن جماعت دارد.

زنده‌یاد محمد‌ مختاری از "فرهنگِ بی‌چرا" یاد کرد و واسلاو هاول از فرهنگ زیستنِ در زیرِ چترِ دروغ و کسی دیگر از "فرهنگِ سکوت"!

به‌پیوست و در فرسته‌ی بالا منشوری را می‌بینید که باید امیدوار بود تدوین و مطالبه و عمل به انواع مختلفِ آن از سوی بی‌قدرتان، در همه‌‌ی ساحت‌های متنوعِ زندگیِ مدنی و جمعی و حتی خانوادگی در سراسر سرزمین‌مان و جهان، قدرت بیافریند و سرافرازی و آبادی و آزادی و آرامش.

دست کم نباید گرفت این نوع متن‌ها را. نباید اشتباهات مکرر را تکرار کرد. این منشور از هر نظر که نگاه کنیم آموزش است و آموزش. و آموزش یعنی سیاست به معنای رادیکال و پایدار!

و سیاستِ عمیق همان آموزش عمیق است!

اما باید به‌ یاد داشت که هیچ حقی نباید مطالبه بشود مگر این که مطالبه‌گر، قبلا، و همزمان مشغول به انجام وظایف خود بوده باشد! این را گاندی‌ای می‌گوید که به‌ رادیکال‌ترین شکل‌ی به دنبال مطالبه و احقاق حقوقِ خود و مردم‌اش بوده. (نک: منشور وظایف بشر، در همین کانال)

✅ با سلام و درودها،

✳️ کلامی‌ با شما خواننده‌ی گرامیِ کهنه و تازه‌پیوسته،

مقدم‌تان به‌خیر باد!
امید که مطالب گاه‌ فرست مایه‌ی فایده و نشاط در زندگیِ شما بشوند.
==============ه

لینک دسترسی به بخش‌های مختلف کانال گاه فرست:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4226


==============ه


معمولا از رسانه های مجازی انتظار می رود که فعال باشند.


معنای "فعالْ"  با توجه به هر رسانه کمی فرق می کند. در مورد تلگرام، فعال بودن لابد انتشار روزانه یک یا چند فرسته است.

کانال گاه فرست با این تعریف، لابد «فعال» نیست.

این کانالِ «غیر خبری» تا الان بیشتر از 5000 فرسته داشته است.

این فرسته ها در باره ی موضوعات خیلی متنوعی بوده‌اند که در عینِ‌حال در رعایت چند اصل با هم اشتراک داشته‌اند.
یکی از مهم ترین این اصل ها، کاهش درد و رنج بشری بوده؛
یکی دیگر توجه به عینی ترین مسائل ملموس و مکرر  روزمره ی همگانی بوده؛
و همین‌طور در اصولی دیگر.
صاحب این کیبورد، فکر می کند که مگر آدم چقدر حرف باید داشته باشد که هر روز بخواهد و بتواند حتما یک روضه‌ی تازه سرِ مِنبر بخواند؟
درست است که ما با بمباران و انفجار اطلاعاتی روبرو هستیم، اما این هم درست است که لازم نیست با آن هم سرعت بشویم.
خیلی از مطالب، حتی مطالب غیر خبری، تکرار مکررات حکیمانه یا مکرراتِ یاوه است که می‌شنویم و برای دیگران تعریف می‌کنیم یا بازفرست می‌کنیم.
پس بد نیست اساس را بر کم‌گویی و کم‌شِنَوی و گزیده‌گویی و گزیده‌شنوی بگذاریم و
جان و روح و وقت و «عمل» و رفتارِ خویش ازین ورطه برهانیم.
اما به‌جای آن در فکرِ عملِ فردی و جمعی به یکان‌یکانِ حکیمانه‌ترین و واجب‌ترین آموزه‌هایی باشیم که در معرض‌شان قرار گرفته‌بوده‌ایم و فقط لحظاتی به آن‌ها فکر کرده‌ایم و پشتِ‌گوش انداخته‌ایم.
دوستانی که به تازگی به این کانال می پیوندند همان حرف‌هایی را که صاحب این قلمْ  در طول دو سه سال لازم به انتشار می‌دیده، می‌توانند با کلیک‌کردن روی آدرس زیر بخوانند و به یادداشت‌های بالا و پایین آن ها هم سر بزنند، و اگر یاوه نبودند و چیز دندان‌گیری دیدند، سر نخ را بگیرند و خودشان در عمل و نظر دنبال کنند و بیشتر بکاوند:
__ه

این کانال، بیشتر به نیازهای عملی و مفیدِ زندگی می‌پردازد، چیزهایی که در زندگیِ واقعی و عملی به‌کار بیایند و به  «خودپالایی»، «خودتوانمندسازی»، "خود‌آستین‌بالازنی" و «خودتوان‌بخشیِ» فردی و جمعیِ ما ملتِ «درخودمانده» توجه می‌کند،
به تقلیل مرارت و تقریر حقیقت؛
و طبعاً و قطعاً به «برون‌آمدنِ دستی از غیب» و بیرون باور ندارد!
=================
لینک دسترسی به بخش‌های مختلف کانال گاه فرست:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4226

دوستان گرامی سلام،

خبرهای خوب همیشه هستند،
خبرهای بد هم همیشه هستند.
خبرهای نومیدکننده همیشه بیشتر!
اما باید در برابر نومیدی‌ها، تاب‌آورانه مقاومت کرد و زیستنِ اصیل را زندگی کرد.

خبر در نظر رسانه‌های حرفه‌ای معمولا یعنی چیزی که بترساند یا طمع و حرص را تحریک کند.

این نوع خبر معمولا کاری به خِرَدورزی و فلسفه‌ورزی (چراپرسی و چگونه‌پرسی) ندارد.


اما این ماییم که شاید با تلاشی نوتر و هر روزه بتوانیم از راه رسیدگی به خود و دیگران، به خود عمیقاً رسیدگی کنیم.

پس پیشنهاد همیشگی را تقدیم می‌کنم.
لازم نیست خبرهای تازه و هر روزه در این کانال ببینیم.

به همان صحبت‌های کهنه ی 9 سال پیش تا حالا نگاه می‌کنیم.
شاید چیز دندان‌گیری برای امروز و فردای  جان‌مان، خانه‌های کوچک تک‌تک‌مان، همسایگان‌مان و وطن‌مان داشته باشند!

شاید این نوشته‌ها وظیفه‌ی روشن‌ و صریح‌، اما انجام‌نشده‌ای، یا حق آشکار، اما زیرپاگذاشته‌ای، در برابر خِرَدمان بگذارند تا کمی و فقط یک قدمِ استوار خود را از این هاویه بیرون بکشیم و از تکرار گلایه‌ها و بهانه‌‌های "فرار از مسئولیت و ندادن‌ هزینه‌های کوچکِ ممکن" دست بکشیم.

‌تا شاید به‌جای تکرار عادتِ
«بازی در میدان دیگران»، و
"سواری بر اسبِ زین‌کرده"، و
روبرو شدن اجباری و مُنفعِلانه با
«صورت غذاهای دوگانه‌ی تکراری»،

به آفرینش و مطالبه‌ی زمینِ بازیِ سازنده و مطلوب خودمان اقدام کنیم!

شاید!
========ه

بهتر است فراموش نکنیم که
رسیدن انسان و یک جامعه به توسعه و روزگار کمی آفتابی‌تر، نیازمند صبر در نظاره، تجربه، مطالعه و دادن هزینه‌‌هایی کوچک، مثل وقت و اعتنا و ... دارد:

تنها آن روزی سپیده سر می‌زند که برای‌اش بیداریم! (ثورو)

پس، حداقل، باید وقت گذاشت و بیشتر و مفصل‌تر خواند:

(برای یک نمونه:
نک: جستجو در همین کانال، با هر یک از این عبارت‌ها:
دولت‌ شهر موازی / دولت‌شهر موازی / برنامه‌ی سازنده / برنامه سازنده / هاول / گاندی، فرهاد میثمی )


سپاس پرشمار!

(برای سرزدن به مطالب اول اول تا امروز، لطفا پیام پیوست یا سنجاق شده‌ی بالای کانال را ببینید.)

دوستان،
دوستان عزیز،

این کانال هنوز لبریز از «زندگی» است،
منتها کمی تامل باید کرد و جستجو!

لطفا نک: پیام پیوست و پیامِ سنجاق‌زده‌ی بالای صفحه.

فلسفۀ بهروزی (از دانشنامۀ فلسفۀ استنفورد)
نوشتۀ راجر کریسپ
ترجمۀ حسین محمدی‌زاده و بابک عباسی

@SeaInTheJar

✳️ دوستان!
این کتابِ ارزنده و کوتاه👆، از فلسفه‌ی بهروزی حرف می‌زند، یعنی از فلسفه‌ی عملی (و نه نظری)، آن‌هم در یکی از معتبرترین دانش‌نامه‌‌های موجود فلسفیِ جهان.

✅ برای نوشتن، ترجمه‌، ویراستاری، بازنگری‌ و تایپ‌اش زحمت‌ها کشیده‌ شده.
سپاس از همه‌‌ی این تلاش‌گران.

✅اما همان طور که می‌دانید،‌ زندگی فردی و جمعی اول عمل می‌شود و بعد از سوی متفکرین تحلیل و طبقه بندی. بهروزی هم همین‌طور.

✅ خواندن این کتاب کمک می‌کند تا با نگاه‌های مختلف آشنا بشویم. ولی می‌باید و می‌توان از هر راهی، که بلد هستیم یا می‌توانیم یاد بگیریم، استفاده کنیم تا راه‌‌های عملیِ بهزیستی و بهروزی را از همین لحظه برویم.

✅ ممکن است نکته‌‌های کوچکِ این راه را در سلوک ساده‌‌ی روزمره‌ی یک رفتگر، یک گربه، یک دختربچه‌ی کوچک، یک متفکر مشهور، یک آدم پول‌دار، یک آدم بی‌‌پول، یک آدمِ بی‌مَدرَک، یک آدمِ پرمَدرَک، یک شخص شهری، یک فرد روستایی، یک ... کم‌کم کشف کنیم و به‌ ‌‌عمل درآوریم.


✅ مهم این است که در این راهْ جدی و مُصمّم باشیم و به روال‌هایی برسیم که بر پایه‌ی اخلاق، شفقتِ فراگیر و در جهتِ منافعِ انسانیِ معقول و منصفانه‌ی خود، خودمان و همسایه‌گان‌مان باشند.
این روال‌ها با پیگیری و تمرینْ کشف و پایدار خواهند شد.


آن‌وقت است که متفکرین و اهل فلسفه آن‌ها را تحلیل و طبقه‌بندی خواهند کرد.

✳️ پس بهتر است این متن فلسفی را همراه با تقدم‌دهی به "خود-آستین‌بالازنی" بخوانیم.

این شما و این هم کتاب وزینِ فلسفه‌ی بهروزی در فرسته‌ی بالا👆

کتابِ
"خروج از درماندگیِ روحی"، از سازمان بهداشت جهانی
که سه سال پیش منتشر شده بود و به‌شکل وسیعی (در حد چندصد هزاری) از آن استقبال شده، به همت خواننده‌ی گرامی، جناب آقای احسان رحیمی، با فونت و صفحه‌بندی تازه تنظیم شده تا کاربران بتوانند چاپ کاغذی‌ِ بهتری بگیرند و بهتر بخوانند.

نکته‌ی مهم این نسخه:

اضافه‌شدنِ دو پیوستِ مهمِ معرفیِ روان‌شناسیِ مثبت‌گرا و کشف تاریخیِ محور مغز-روده (مغز دوم) و تاثیر آن بر سلامت روان، و رابطه‌‌ی این بیماری‌ها با مصرف خوراک‌های پروبیوتیک و پری‌بیوتیک (که دم دست همه‌ی مردم فقیر و غنی هستند).
و
روان‌شناسی مثبت‌گرا که کاملا با روان‌شناسی ‌های زرد، معرکه‌های مثبت‌اندیشی و انرژی مثبت و رازهای خوشبختی و خودیاریِ عامه‌پسند فرق دارد.

امید است این کتاب به‌شکل بسیار وسیع‌تری در اختیار نیازمندان، مخصوصا کسانی قرار بگیرد که فرهنگ یا امکانِ دسترسی به متخصص ندارند یا توان مالی آن را.


فایل صوتی در یوتیوب (به اسم خروج از واماندگی روحی)،‌ به همت آوای بوف.

لینک معرفیِ کتاب:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/5518


[این کتاب متناسب با یافته‌های تازه‌ی علمی و تجربی باز هم ویرایش خواهد شد]

▪️[سخنرانی استاد عبدالحسین وهاب‌زاده
شب‌های بخارا | ۱۴ مرداد۱۴۰۳؛ تهران: خانه اندیشمندان علوم انسانی]
این چند دقیقه رو گوش کنید تا ببینید چگونه با تاکید بر آموزش محیط زیست و افزایش دانایی برای حفاظت از محیط‌زیست ، ما داریم سرنا رو از سر گشادش باد می‌کنیم.
آنچه منجر به حفاظت می‌شود، علاقه و عشق و دلبستگی به زمین است، نه انباشت اطلاعات. علاقه و عشق هم از تجربه آزاد و سرخوشانه و بی قید و شرط و محدودیت طبیعت در کودکی حاصل می شود  نه از کتاب و دانش و آموزش. رعایت این تقدم و تأخر کارساز است و عدم رعایت، تباه کننده اذهانی که شورمندانه به رابطه با طبیعت از خردسالی سوگیری و میل ذاتی دارد.
▫️پرورش مقدم بر آموزش است. {عبدالحسین وهاب‌زاده}
دیشب از شب‌های خجسته و باشکوه بخارا بود.

بزرگداشت عبدالحسین وهابزاده، بنیان‌گذار مدارس طبیعت، شب‌های بخارا، سخنان غلامعلی کشانی، 14 مرداد 1403.m4a

ویدئو :

https://t.me/GahFerestGhKeshani/5957

#شب های بخارا

✳️ پادکست فارسی- نقش آموزشی و آسیب‌ شناسی، غلامعلی کشانی، شهریور ۱۴۰۳
======================ه
✅ این روزها، دنیای پادکستِ فارسی به دلیل راحتیِ گوش‌دادن و امکان انتخاب مخاطب زیادی را جذب کرده. ساختنِ پادکست‌ ساده هم خیلی آسان است و هر کس می‌تواند با یک موبایل پادکست درست کند، هر چند شاید با کیفیت صوتی و فنی پایین.

✅ اما باید حرفی هم برای گفتن داشته باشی که پشتوانه‌اش تجربه‌ی زندگی و طبیعت، تلاش برای کشف، برای مطالعه،‌ برای پرورش و آموزش همسایگان باشد تا پادکستی درست کنی.

✅ نقشِ پرورشی-آموزشی پادکست می‌تواند در مدرسه‌زدایی از جامعه خیلی موثر باشد و پرورش و آموزش را از مرکزگرایی و قید اقتدار ناسالم و مخربِ «آمرانه» آزاد کند، درست مثل رادیوهای آماتور جهان آزاد.

✅ دنیای پادکست،‌ مثل هر دنیای"آزاد"ی آسیب‌هایی خواهد داشت. باید به این آسیب‌ها آگاه شد و رفع‌شان کرد تا مدرسه‌های‌ آزاد بهتری داشته باشیم.


✳️ در این نوشته نگاهی گذرا به این بحث‌ها خواهید خواند
باشد که در بهبودِ "حال" ما ملت نکبت‌زده و فلاکت‌زده موثر باشد.

تفی به روی انسانی مرده - پینوشه، شهریور ۱۴۰۳

داستان تف بر روی جنازه‌ی دیکتاتور پیشینِ شیلی و زخم ترمیم‌نشده‌ی مردم این سرزمین در کنار داستان یکی از سرودهای فراگیرِ جهانی با صدا و زندگیِ ویکتور خارا در پادکست "چیز کست"

شرح بیشتر در فرسته‌های زیر:


https://t.me/GahFerestGhKeshani/5968

https://t.me/GahFerestGhKeshani/5971

https://t.me/GahFerestGhKeshani/5970

تفی به صورت انسانی مرده

ژنرال آگوستو پینوشه در دهم دسامبر ۲۰۰۶ آخرین نفس خود را کشید، این موضوع برای همه در شیلی کاملاً روشن بود که:
مردی که تمام عمر طبیعیِ خود را سر کرده بود و حتی یک مورد از جنایاتش را پس نداده بود، باز هم زخمی دیگر زد.

با برگزاری مراسم مفصل ادای احترام به جنازه، یک بار دیگر - برای آخرین بار - همه در شیلی فکر می کردند که پینوشه باز هم از داوری فرار کرده است.

همه، به جز مرد جوانی به نام فرانسیسکو کوادرادو پراتس، که تصمیم گرفت مجازاتی، به هر شکلی که نمادین باشد، ضروری است.
بنابراین به تابوت پینوشه نزدیک شد و به عمد و با آرامش به صورت دیکتاتور که در آنجا با لباس کامل رسمی و نظامی دراز کشیده بود،
تف کرد!
==========ه

باقیِ این ماجرای بسیار قابل تامل، درس‌آموز، تکان‌دهنده، و داستانِ مکررِ یکی از زخم‌‌های ترمیم‌نشده‌ و ماندگار بر تنِ مردمِ این سیاره، در فرسته‌‌ی قبلی آمده، اما این‌بار در شیلی! :

مطلب اصلی در این‌ لینک است:

https://t.me/GahFerestGhKeshani/5966

در این یادداشت، از سرود جهانیِ "مردم متحد" با صدای پرطنینِ ویکتور خارا، در اپیزودِ ۳۹، پادکستِ "چیز کست" یاد خواهد شد.

✳️ آیشمن در اورشلیم!


✅ پاسخ آیشمن، کارگزار سرسپرده‌ی هیتلر، در دادگاه، به نسل‌کشی و تحمیل رنج بر بشریت

تحلیلی از دادگاه آدولف آیشمن، مامور ظاهرالصلاح‌ و سالم،‌ اما بی‌وجدان و شریکِ جنایت نازی‌ها علیه بشریت.

✅ در این کتاب و اپیزود با واقعیتِ توجیه بسیار خطرناک و رنج‌آفرینِ رایج در بوروکراسی‌های توتالیتر‌ی و هر نوع ساختارِ قدرتِ سنجیده‌‌ی تمامیت‌طلب روبرو می‌شویم که:
"من مامورم و معذور"؛

"من قانون یا دستور را اجرا می‌کردم و کاری ضداخلاقی نکرده‌ام."

"من اگر سرپیچی می‌کردم، خودم به‌خطر می‌افتادم"؛

"من اگر نمی‌‌کردم، دیگری به‌جای من می‌کرد."؛

"من باید تابع قانون کشور باشم."

✅ در پادکست و کتابِ زیر:
پادکستِ بی‌ پلاس،
اپیزودِ شماره ۵۱
کتابِ " آیشمن در اورشلیم "، شاهکار هانا آرنت، فیلسوفِ سیاسیِ نام‌دار :


https://castbox.fm/vb/645755048

مطلب اصلی در لینک بالا است👆

شرحی بر همین کتاب در
کانال مدرسه علوم انسانی:

https://t.me/zistboommedia/3857