🎞 این تصاویر هجوم گرسنگان به غذا نیست. اینها تصاویری از #بلک‌فرایدی در اسلو، پایتخت #نروژ است؛ کشوری که اختلاف طبقاتی نسبتاً کمی دارد و فقیر و کارتن‌خواب در آن به‌ندرت دیده می‌شود.

حرص، #حرص است و سیر و گرسنه هم نمی‌شناسد.

@nasserkaramii
@mostashaar

مذهب مصرف، مذهب همه‌‌مان است، خارجی و داخلی هم نمی‌شناسد، حتما توی سرو کول هم زدنِ هر‌ساله‌ی‌مان برای غذای مفت را فراموش نمی کنیم.

خواستم کلیپ وحشتناک بالا 👆را بگذارم از کشوری که حداقل با آمریکا قرار است کمی فرق داشته باشد. از جمعه‌ی سیاه آمریکا باخبر بودم، اما فکر نمی‌کردم در جامعه‌ی سوسیال دمکراتی مثل نروژ هم از آن خبرها باشد.

https://t.me/GahFerestGhKeshani/3946 👈 لینک کلیپ


می‌شد در سرزمینی مثل بوروندی یا بیافرا، هجوم به کامیون نان را این‌جور تصور کرد، اما:

ناسلامتی ضریب جینیِ این‌ها و اختلاف درآمدیِ دهک اول و آخر این بزرگوارانِ نروژی، کلی با آمریکای بی‌ترمز تر فرق دارد، پس قاعدتا باید این نوع صحنه ها را در این‌جا ها نبینیم. ...

اما انسان است و یگانه‌گی و بی‌همتایی‌اش و قالب‌ناپذیری و پیش‌بینی‌ناپذیری‌اش.

چیزی که همه‌ی اقتصاددانان باید از این نوع تصاویر یاد بگیرند، در نظرگیریِ عامل احساس و عاطفه و اخلاق و ترس و طمع‌ها و ‌ حرص های ناگفته و ناشنیده ‌ی کسانی است که اقتصاد دان قرار است رفتارشان را پیش‌بینی کند،

و البته این درست همان بخشی از کار است که برای همه و برای اقتصاد دان از نوع کارهای ناشدنی است.


چه کسی پیدا شده تا به‌حال که بتواند ابرکامپیوترِِ شگفت‌آور نامکشوفی مثل انسان را بتواند برنامه‌ریزی و پیش‌بینی کند.

پیشنهاد می کنم به این کانال👇👇👇 بروید ، شاید با تلاش و جستجوی خودتان چاره ای برای این درد همیشه‌گی و آزاردهنده‌ی بشری پیدا کنید.

باشد تا کمی و فقط کمی نجات یابیم! :👇

t.me/ahestegisadegi 👈👈👈