خالی تر از سکوتم از ناسروده سرشار
حالا چه مانده از من؟ یک مشت شعر بیمار

با تار و پود این شب باید غزل ببافم
وقتی که شکل خورشید نقشیست روی دیوار

دیگر مجال گریه نقشی ز عاشقی نیست
بار ترانه ها را از دوش عشق بردار

شاعر: نامشخص
آهنگساز: عرفان طهماسبی

🗣 Erfan Tahmasbi
🎵 Bi Man
#ErfanTahmasbi
صفحه‌ی آهنگ

🆔 @melodio

اون درختِ زردِ تنها
توی انبوه درختا
من بودم..

که به دستای تو دل داد
که تو رو نبرد از یاد
من بودم..

نمِ بارون غم من بود
و زمستون همه من بود
اون که رفت و اونکه اومد
من بودم..

https://t.me/Erfancnl

تو ذهن من یه بچه و یه پیرمرده
بچه پُرِ عشقه و پیره پُرِ درده
نه این نه اون یذره بام راه نمیان
کاش یه راهی باشه که "جوونه" برگرده

https://t.me/Erfancnl