طبیعت همیشه بهترین مسکن برای تسکین آلام درون و آرامش روان ماست.

در اینجا که هستم ،گویی سرتاسر دشت را تا چشم کار میکند ، گَردِ بیخیالی پاشیده اند.

راستی اگر این طبیعت نبود با این همه دردِ تلنبار شده چگونه دوام می آوردیم؟

دلهای زنگار بسته از دردها چگونه جلا می یافتند؟

سکون و سکون سحر انگیز و افسونگر در مکانی لایتناهی که میتواند ساعتها آرامش را به جانهای مشتاق و ذهن های پریشانمان هدیه کند!!

هر از گاهی موسیقی جان نواز از آوای پرندگان
رقصِ نوازشگرِ باد یا حتی شلاق سرد و بی‌رحم باد بر کرختی بی‌تفاوتی های امروز ..

و صدای ترق ترق هیمه آتش چه حس ها و چه خاطره ها را که در ذهنمان روشن نکرد
و البته
روشنی جادویی سپیده صبح بر کمرکش کوه از پس شبی سرد و طولانی ...

و سپس ، رقصا رقص مه بر فراز ها و پیشروی دلبرانه تا نزدیکی های زمین و پاورچین پاورچین پس رفتنش که دل را به غش و ضعف میاندازد

این همه حسِ نابِ آرامش بر قلب و روح عاشقان طبیعت نووش باد