#اخلاق_در_شاهنامه


جلوه های متنوع اخلاق ایرانی در شاهنامه فردوسی متبلور است. اگر کل اندیشه های اخلاقی را به دریایی تشبیه کنیم، تک تک موضوعات اخلاقی، مثل گوهرهایی هستند که فردوسی آنها را به شکلی هنرمندانه بیان کرده است.

حکیم خردمند توس، #آزادگی، #خردورزی، #دانش_پژوهی، #هنرگرایی، #اصالت، #نیکوکاری و #راستی را وسیله سرافرازی و پیروزی ملت ایران میداند و همگان را به خردورزی، داد پیشگی، نیک اندیشی، نیک کامی،آزادگی، فضیلت جویی و… رهنمون می شود.

وی در موارد فراوان راستی را می ستاید و کژی و ناراستی را نکوهش میکند و معتقد است راستگویان از آرامش روحی سود میبرند:

به گیتی به از راستی پیشه نیست
زکژی بتر هیچ اندیشه نیست


به راستی اگر این اثر عظیم را از آغاز تا انجام بخوانیم، پس از آن آرامش درونی و صفای باطن بیشتری در خود احساس خواهیم کرد و الحق باید گفت که اثر فردوسی نسخه ای از داروهای درمان روح نه، که عین #شفای_روان_آدم است.
همچنین مضامین عالی اخلاقی که در متون کهن ادب پارسی به یادگار مانده است، برای مردم این سامان سند افتخاری به شمار می رود.