بهار آمد
#هوشمندعقیلی

بهار آمد بهار آمد خوش آمد
عروس گل به بار آمد خوش آمد
به گلبانگ طرب سر داده بلبل
گل آمد بوی یار آمد خوش آمد
#چکاهنگ
@chakadclub

سرود زمستان
تارا تیبا

سر اومد زمستون، شکفته بهارون
گل سرخ خورشید باز اومد و شب شد گریزون

ترانه سرا : زنده یاد سعید سلطانپور

💠 اولین چشم انداز بهاری مخملی ترین تپه ماهورهای مرزی درگز را با ما ببینید

🎥عکس ها متعلق به دیروز است

🌳پیمایش طبیعت بهاری شیلگان و قزقان دره😎

#بزرگترین #دشت #سبز و #مخمل #گون #منطقه #درگز🌿😍

با یک شب اسکان در بومگردی با خدمات فول برد

👩‍✈️ سرپرست : فیروزه حسن نژاد

📱هماهنگی ؛ 09153164188
📱ثبت نام ؛@firouze_hasannezhad

🔺زمان: 👈2 الی  3 فروردین 1404
🔺 یک شب اسکان در بومگردی با خدمات فول برد
🔺منطقه : لطف آباد درگز
🔺سطح برنامه: طبیعت گردی در دو دشت مخملین لطف آباد
🔺ساعت حرکت: شنبه ساعت 2 ظهر دوم فروردین
🔺 برگشت : تا یکشنبه شب سوم فروردین
🔺محل حرکت:  خیام سه

پذیرائی غذا ها ؛
بدو ورود پذیرائی با دم نوش و چای
شام شامی کباب و مخلفات
صبحانه کره محلی . پنیر . املت با فطیر قتلمه محلی
ناهار مرغ یخنی معروف درگز

💰سرمایه گذاری شما :  1600 تومان

🔴ثبت نام :
💳 واریز به شماره کارت : بنام سونیا سلیمی

6037_9973_0618_ 0523

♦️همراه داشتن بیمه ورزشی الزامیست

⬅️این منطقه هم مرز با ترکمستان است و آب و هوای گرم . فرصت دیدن طراوت و سر سبزی منطقه بسیار بسیار کوتاه است

🔵 کانال چکاد : @chakadclub

‍ نوروز ملیت ایرانی
[اپیزود ویژهٔ نوروزی]

نوروز یکی از نشانه‌های ملیت ماست. نوروز یکی از روزهای تجلی روح ایرانی است. نوروز برهان این دعوی است که ایران، با همه‌ی سالخوردگی، هنوز جوان و نیرومند است... پیر نوروز یادها در سر دارد. از آن کرانه‌ی زمان می‌آید، از آنجا که نشانش پیدا نیست. در این راه دراز رنجها دیده و تلخیها چشیده‌است. اما هنوز شاد و امیدوار است. جامه‌‌های رنگ‌رنگ پوشیده‌است، اما از آن همه، یک رنگ بیشتر آشکار نیست و آن رنگ ایران است. ـــــ از متنِ پادکست

🔺 فایل پادکست ضمیمه است.

□ نویسنده: دکتر پرویز ناتل خانلری | مدیر هنری و گوینده: نگین کیانفر | تهیه‌کننده: نشرنو

_____________________________

Castbox
‌

منشوری در حرکت دوّار
داستان خط و دایره در عکس های اِریک رِفنر
محمدرضا فرزاد


شاید جمله ی مشهور و آغازینِ سریال محبوب دهه ی هفتاد «داستان یک زندگی» را یادتان باشد که «زندگی منشوری ست در حرکت دوّار». این جمله را با صدای مرحوم عطاالله کاملی به یاد سپرده بودیم و بسیاری مان شاید از حکمتِ شرقیِ نهفته در آن غافل بودیم. از هندسه ی دَورانیِ زمان در اندیشه ی شرق. از چرخ گردون، از گردش ایام. از هندسه ای که نوشته های پاز، کُربَن،کواراسوآمی، شایگان، مسکوب و دیگران بدان اشاره کرده اند. تعبیر غالب، نهادینه و امروزیِ ما از زمان و تاریخ اما همان تعبیرِ غربی، هِگلی و خطی است. در نسبت با این تعبیر، برداشت ما از مفاهیم تبعی آن چون خوشبختی، موفقیت و پیشرفت نیز عمیقا خطی است. یعنی زندگی، پاره خطی ست در هندسه اقلیدسیِ زمان، قائم به اصل موضوعه ی اول، که از هر دو نقطه تنها یک پاره خط می گذرد؛ یک بار و یک زندگی میان دو نقطه ی تولد و مرگ. حالا، داستان دایره و خط را در حکمت شیرینِ آنتوان چخوف دنبال کنیم که: ساعت دروغ می گوید. زمان به گِرد دایره نمی گردد. زمان بر خط مستقیم می رود. و هیچ گاه، هیچ گاه، هیچ گاه باز نمی گردد. ایده ی ساختنِ ساعت به شکل دایره، ایده جادوگری فریبکار بوده است. ساعتِ خوب، ساعت شنی است! هر لحظه به تو نشان می دهد دانه ای که افتاد دیگر باز نمی گردد. و به یادت می آورد که زمان، خط است و نه دایره ، زمانِ رفته دیگر باز نمی گردد. به همان سان که آبِ رفته به جوی. حالا یک بار به عکس های «اِریک رِفنر» عکاس دانمارکی از چهره ی دوندگانِ از خط گذشته ی ماراتنِ عمومیِ کپنهاگ و به زندگی به مثابه ی میدان رقابتِ موفقیت و پیشرفت، نگاه کنیم، به دایره ای که باید در آن دوید، پیشی گرفت و از خط، از نصاب (رکورد) گذشت. هر چند در عکس ها، ته مایه ای از نوعی انبساط و فراغت (و نه رضایت) از تلاش پیداست، چهره های ملتهب و فرسوده از رقابت را می بینیم، رقابتی در مسیر زمان خطی. چهره هایی نه بی شباهت به چهره ی آن که زندگی را میدان مسابقه و رقابت دیده است. به آن که گُر گرفته، با چشم بسته و دهان باز به خط پایان و به رضایتی شبه جنسی رسیده است. ( به کدام قله، کدام اوج؟) و این چهره ها و این خرسندی ها، یادآور بینش های ژرفِ هربرت مارکوزه در باب همبستگیِ این تعبیر خطیِ از زمان و تاریخ با سائق های جنسی، در کتاب تامل برانگیزش «اروس و تمدن»، است. حالا بیایید حکمت شیرین چخوف درباره ساعت شنی را به شعر تلخِ فروغ فرخزاد پیوند بزنیم که: نمی توانستم دیگر نمی توانستم
صدای پایم از انکار راه بر می خاست
و یاسم از صبوری روحم وسیع تر شده بود
و آن بهار، و آن وهم سبز رنگ
که بر دریچه گذر داشت، با دلم می گفت
نگاه کن
تو هیچ گاه پیش نرفتی
تو فرو رفتی
حالا که در آستانه ی عبور از خط پایان سال ایم، بیاییم زندگی را در آستانه ی بهار، گردونه ی فصول و منشوری در حرکت دوار ببینیم و از تقویم و ساعت، از مسابقه و رقابت درگذریم. که در میدانِ زمان، کسی پیروز نیست.

این نوشته در شماره نوروز ماهنامه شبکه آفتاب منتشر شده است.