پاییز باشد
و تنهایی تمام خیابان را قدم بزنم ،
و زیر باران های مدام ، بخندم و شاد باشم ...

گودال های کوچک انباشته از قطرات باران را تنهایی فتح کنم ،
آب بریزد توی کفش هام و باز هم سرخوش و بیخیال ، برگ های زرد و نارنجی را تا مرز خش خش ، له کنم و حالم خوب باشد ،
بخندم ، وقتی دنیا تمام زورش را می زند که غمگینم کند ...
وقتی در تنها ترین حالت ممکن هستم ،
به روی خودم نیاورم
که در این هوا ، جای کسی کنارم خالیست یا که بودن و حرف زدن با کسی ، چقدر می چسبد !

پاییز باشد ،
هوا ابری شود ، باران ببارد ، دلم بگیرد ؛ اما خودم تنهایی حالِ خودم را خوب کنم ، خودم تنهایی خودم را بردارم
و تمامِ کوچه های پاییز را بگردم ...

عطر خاک باران خورده را با چشمان بسته استشمام کنم و عاشقانه خودم را بغل بگیرم ،
کتاب بخوانم ، موسیقی خوب گوش کنم و تقویم زندگی ام را پر از حالِ خوب کنم ،

از یک جایی باید دست روی زانو گذاشت ، بلند شد ،
آستین بالا زد ، زیبایی ها را از پشت ابر تیره ی زشتی ها بیرون کشید و زندگی کرد ،
وگرنه ، چای سرد ، خورشید تاریک و آدم ها پیر ...
وگرنه قبل از اینکه زندگی کنیم ؛ خواهیم مرد ..

هوای تمیز و پاک مشهد 4 آبان