تاکنون به صدای گوش نواز چهچه پرندگان اهلی گوناگون گوش سپرده اید؟
پرندگانی که به زیبایی یک کنسرت در کنار همدیگر می خوانند و با حنجره شان می نوازند. یکی مرغ عشق است و قصه ی عاشقی برایت می گوید، یکی گنجشک است که نغمه ای گوش نواز برایت می سراید و الباقی همهمه ی زندگی سر می دهند. به صدایشان که گوش می نهی یاد چه می افتی.. کدام کنسرت به این زیبایی همکاری و هماهنگی دارد. به کنسرتی از بهشت رفته ای. کنسرتی که کارناوال برایت فراهم کرده. خوانندگان اش مخلوقات زیبای خدا هستند اما انسان نیستند . پرندگانی خوش بر و رو که با صدایشان غرق در صدای دلنشین ات می کنند. از صداهای زندگی برایت می نوازند و سرخوش ات می کنند.
#قناری، پرنده ای آرام که در کنار سایر پرندگان جزو خوانندگان ماهر به حساب می آیدودر رنگ های متنوع بخش رنگ آمیزی و صحنه ی کنسرت را به عهده دارد. زیبا ، خوش آواز و خوش طرح و رنگ.
خوانندگان خوش ذوق ایرانی در وصف این پرنده خوش صدا ( #قناری) ترانه هایی را اجرا نموده اند .

تنها صعود کنندگان می دانند که چرا باید صعود کرد . تنها کوهنورد می داند که هدف، سنگ و خاک و برف و یخی در نقطه ی بلند نیست؛ به روح آموختن است که بلندی طلب باشد نه جاه طلب .... کوهنوردی، عشق ورزیدن به طبیعت است، عاشق بودن به طهارت، آزمودن تحمّل خویشتن در برابر مصائب و مشقات.

وقتی پا در یک مسیر کوهستانی طولانی می گذاریم، آهسته آهسته، دل می سپاریم به سخن گفتن با خویشتن، از خویش پرسیدن، به خود جواب دادن، به جستجوی معایب خود برخاستن، به تحلیل نقائص و اشتباهات خود مشغول شدن، آنگاه از خود خواستن که درست را بر نادرست، حق را بر ناحق، صفا را بر بی صفتی، پاکی را بر آلودگی ها مسلط گردانیم .
انسان بر فراز قله های رفیع، خود را به خدای خود نزدیکتر حس می کند . چندانکه می تواند با آن خدای نزدیک، از دردهای خویش بگوید و از دردهای دیگران .صعود نوعی رزم است.

ورزش، تمایل بزرگسالان است به ادامه ی بازی های دوران کودکی " امّا، صعود بازی نیست، تفکر است . صعود ادامه ی تفکر است و نفس تفکر .

صعود، تمایل به دوام بخشیدن به تفکر است در فضایی خالص، و اثبات کارکرد تفکر .
بدون اندیشیدن به هیچ قلّه ای نمی توان دست یافت .

👈برگرفته از کتاب یک صعود باورنکردنی

#چه_انتظار_خوشی_بود!

از بیست و پنجم اسفند، دیگر زمستان رفته و بهار سر زده بود. پنج روز آخر اسفند را «پنجه» می‌گفتیم که از قدیم‌ترین زمان از روزهای پرمعنای سال بوده بود؛ زیرا می‌بایست مقدّمات آمدن نوروز را فراهم کند. این نوروز به‌هرحال و در هر خانه، ولو با مقداری گرفتاری، عادت شده بود و جزو حکم بود که امید تازه برانگیزد.
در کنار خانه‌تکانی، سایر نظافت‌های گاه‌به‌گاهی نیز که در طی سال نشده بود، می‌شد: چراغ‌ها و لامپاها، سماور و شیشه‌های پنجره و ظرف‌های مس را می‌دادند سفید کنند. همه‌ی گوشه‌های دوردست منزل رُفته می‌شد. رخت‌های بهاری را می‌شستند و روی بند می‌انداختند و آن‌گاه تهیه‌ی خوراکی‌های خاصّ نوروز بود.
شیرینی که به‌آن «حلوا» می‌گفتند، البتّه از شهر آورده می‌شد، ولی این شیرینی پادزهری داشت که می‌بایست آن را در همان خانه تهیه کرد و آن عبارت بود از آن‌چه که در مجموع «آب‌کرده» می‌گفتند؛ یعنی میوه‌های خشک ترش و شیرین، چون آلو، قیسی، آلبالو، برگه‌ی شفتالو و زردآلو که در آب خیس می‌شد. از این «آب‌کرده» رسم بود که یک لیوان به‌ هر مهمانی که وارد خانه می‌شد خورانده شود، زیرا فرض بر این بود که اشخاص با خوردن شیرینی و تنقّلات گرمی‌شان می‌کند و نوشابه‌ی خشک، آن گرمی را دفع خواهد نمود. بنابراین تغارهایی توی خانه بود مخصوص این کار و کمچه‌ای روی آن که در آن می‌زدند و توی نیم‌کاسه یا لیوان برای تازه‌وارد می‌آوردند...

یک یا دو روز پیش از رسیدن عید، چاروادارهای زغال‌کِش -که از شهر می‌رسیدند- بارشان شیرینی و سورسات عید بود. عطّارها می‌دادند خرما و کشمش و نخودچی و انجیر و حلواهای ارزان‌قیمتی -که از شیره‌ی انگور و مغز گردو درست می‌شد- بیاورند که به‌مصرفِ عیدِ فقیرترها می‌رسید، زیرا آن‌ها دسترسی به‌ خرید حلوای اصلی نداشتند؛ بنابراین این کاروانِ پیش از شبِ عید، کاروان مخصوصی بود. علاوه بر آن، مقدار اضافه‌تری قند و چای و ادویه و پارچه با خود می‌آوردند: شیرین‌کننده‌ی کام و نونوارکننده‌ی کسانی بود که در دِه دستشان به‌دهن‌شان می‌رسید. شیرینی در زندگی مردمِ آن زمان اهمیّت بسیار داشت؛ زیرا خیلی کم‌تر از آن‌چه بدن احتیاج داشت، به‌آن می‌رسید. به‌ چربی (به‌علت وجود گوسفند) کم‌ و بیش دسترسی بود ولی شیرینی جزو نوادر به‌شمار می‌رفت. از این رو، وجود آن با عید و عیش و عروسی و سور وابسته بود.

پنج روز «پنجه» در خانه‌ی ما کارهای عید تهیّه می‌شد. نخستین نشانه‌ی عید با رسیدن نخستین شیر آغوز (ماک) که از صحرا می‌آوردند، آغاز می‌گشت. این شیر را کمی می‌جوشاندند که سفت می‌شد مانند ماست و آن را در اصطلاح محلّی «فله» می‌خواندند. طعمی نه ترش، بلکه روغنی داشت و بسیار خوشمزه و مقوّی بود. همان هفته‌ی اول زایمان، شیر بز را می‌شد به‌این صورت درآورد، بعد از آن دیگر به‌مصرف ماست می‌رسید.
از شیر نخستین گوسفندانی که زاییده بودند «فله» برای ارباب‌ها فرستاده می‌شد؛ زیرا یُمن داشت که روز نوروز «سفیدی» بر سر سفره باشد. ما خودمان گوسفند صحرایی نداشتیم، اما از گله‌ی خویشاوندان برای ما نیز آورده می‌شد.
رسم بر این بود که تشریفات عید به‌بهترین نحو ممکن انجام گیرد. نوعی ماهیّت مذهبی پیدا کرده بود، یعنی رعایتش به‌همان اندازه‌ی مناسک مذهبی واجب شمرده می‌شد. آدابی که در کبوده به‌کار می‌رفت، نسبت به‌ آن‌چه من بعد در تهران دیدم، گمان می‌کنم که ریشه‌ی قدیمی‌تر و دست‌نخورده‌تر داشت؛ مثلاً ما هفت‌سین نمی‌شناختیم.

روز عید، چنان‌که در سراسر ایران رسم است، شرط اول نظافت بود. همه می‌بایست به‌حمّام رفته و نوترین لباس خود را در بر کرده باشند. زن‌ها با زینت‌هایی بر خود.
پدرم که همیشه نظیف و منظّم بود، لباس پاکیزه‌ی خود را به‌تن می‌کرد. در زمان من دیگر کت و شلوار بود. مادرم سراپا در لباس نو می‌رفت، نو نه بدان معنا که همان سال دوخته شده باشد، منظور آن‌ست که از لای بقچه بیرون آمده و خیلی کم به‌تن شده بود. بوی گل سرخ و بیدمشک که لای آن‌ها خوابانده شده بود، می‌داد.
همه دم به‌روشنی می‌زد، با چارقد سفید وال، چادر نماز سفید که خال‌ها یا گل‌های خیلی ریز داشت. تنها شلوار استثنا بود. من و خواهرم نیز نوترین لباسی که داشتیم می‌پوشیدیم. چه انتظار خوشی بود!

روزها (سرگذشت)، استاد محمدعلی اسلامی #ندوشن، یزدان، تهران، ۱۳۶۳، جلد یک[چاپ چهارم ۱۳۹۲]
صص ۸۷–۸۴
#نوروز

دو برنامه مجزا در یک منطقه رویایی ویژه ایام عید اعلام شد

1- ویژه تیم کوهنوردی . صعود قله کان صیفی بلند ترین قله استان ایلام طرح سیمرغ

2- کاملترین طبیعت نوردی در ایلام عروس زاگرس با سطح کوهپیمائی سبک و پیاده روی آسان ، سطح یک


حرکت ؛ 6 فروردین تا شامگاه 13 فروردین

⬅️معروفترین ها از طبیعت ایلام انتخاب شده است و همه لوکیشن ها پیاده روی و کوه پیمائی سبک دارد ، بجز تنگه پلامار که حدود 7 ساعت رفت و برگشت پیمایش دارد

⬅️6 تا 7 فروردین ظهر ⬅️ ایلام و استراحت . برنامه از صبح روز 8 فرودین شروع میشه

روز اول 👈منطقه جنگلی شش دار و غار زینگان و آبشار های اما و آبشار چاویز
روز دوم 👈 تنگه رازیانه ، تنگه زید ، تنگه زرانگوش
روز سوم 👈تنگه کافرین و تنگه پلامار
روز چهارم 👈 دریاچه دو قلو سیاه گاو آبدانان و آبشار ماهوته
روز پنجم 👈پل گاومیشان . دره شهر منطقه تاریخی پایتخت ایلام کهن و آثار تاریخی . تنگه بهرام چوبین

⬅️برای دیدن اطلاعات صعود و معرفی مکانها به این لینک وارد شوید

https://t.me/+sa3mAcBHUodjYWI0

⬅️سرپرست ؛ @firouze_hasannezhad

⬅️ برای اینکه درک روشنتری از قطب شمال و تفاوت آن با قطب جنوب داشته باشین این کلیپ ارزنده را ببینید

⬅️ قطب شمال ناشناخته و هراس آور

بالاخره یه  #نوروز جدید تو راهه و هرکی تو فکر #هفت_سین خودشه...

بعضیا هفت سینشون “سنجد“ و “سیر” و “سماق” و “سرکه” و “سیب” و “سبزه” و “سوسن“ـه

بعضیا هفت سینشون “سکه“ و “سانتافه“ و  “سفر خارج “ و “سونا“ و “سگ جیبی” و “ساختمون آنچنانی” و “سرمایه ها“شونه.

بعضی ها هفت سینشون “ساختمون نیمه کاره” و “سقفایی که چکه میکنه“ و “سکه های پول خرد واسه خرید نون” و “سبد های خالی” و “سیاهی دود هیزم” و “سرمای تنشون” و “سیلی سرخ صورتشون“ـه

بعضی ها “سیاهن” بعضی ها “سفید“!
بعضیا “سبزن“ و بعضیا “سرخ“!
بعضی ها یه سین پر و پیمون “سلامتی“ دارن و نمیبیننش...
بعضیا در به در “سکه“هاشون رو ،“سَر به نیست “ میکنن تا سین ”سلامتی“ رو “سَر“شون باشه.

بعضیا از سین های دنیا فقط یه “سر پناه” میخوان، بعضیا فقط یه “سرپرست“!
بعضی ها همه عمرشون تو سین ”سجود“ن بعضیا تو سین ”سلوک“
و بعضیا “سگ دو“ میزنن واسه یه لقمه نون!

بعضیا “سرمست” دنیان و بعضی ها “سرسام“ میگیرن از اینهمه “سردرگمی” هاش!

بعضی ها رو میشناسم که هفت “سین” زندگیشون رو با “صاد “میچینن:
#صفا و #صداقت و #صمیمیت و #صبر و #صلح و #صلابت و #صواب …

#هفت_صاد_شما_ماندگار...

اسفند، اردیبهشتی‌ترین
حالتِ زمستان است...
از همان ماه های خوبِ خدا که جان می‌دهند برای دل را به خیابان زدن‌های بی‌هوا و قدم زدن‌های طولانی ...
انگار تمامِ آدم‌ها، تن‌پوشی از مهربانی به تن کرده اند و لب‌های تمام عابران شهر، در صمیمانه ترین حالتِ لبخند است .
اسفند، به گرگ و میشِ صبح می‌مانَد،
به خورشیدی در آستانه‌ی طلوع،
و به رنگ‌های بنفش و سرد و بی روحی، در آستانه‌ی سبز شدن ...
اسفند یعنی زمستان رفتنی‌ست ،
یعنی بهار، در راه است .....

اسفند که به روزهای آخرش رسید؛
باورم شد که تنها چیزی که یک لحظه هم درنگ ندارد، و بی خیال از غم و شادیِ من و تو می‌گذرد، زمان است.
#چکاهنگ