💡 "موفقیت یک اتفاق نیست، نتیجه عادت‌های روزانه است."

🔹 اگر هر روز فقط یک قدم کوچک برداری، ۹۰ روز بعد، چقدر جلوتر خواهی بود؟

🔹 روش ۹۰-۹۰-۱ که رابین شارما پیشنهاد کرده، می‌گه:

✅ ۹۰ روز آینده
✅ هر روز ۹۰ دقیقه
✅ روی یک مهارت یا هدف کلیدی تمرکز کن...

🧠 ذهن ما روی چیزی که روزانه بهش توجه می‌کنیم، متمرکز می‌شه.

🔹 وقتی هر روز ۹۰ دقیقه رو روی یک موضوع مهم سرمایه‌گذاری می‌کنی، مغزت به‌طور ناخودآگاه اولویت‌ها رو تغییر می‌ده.

🔹 چیزی که قبلاً سخت به نظر می‌رسید، کم‌کم برات طبیعی و راحت می‌شه!

جالب نیست؟!
تقریبا 90 درصد افراد به هدف هایی که نوشتند برای خودشون نمیرسند!

ولی بازم به هدف گذاری جدید برای سال جدید احتیاج دارند!

به نظرت چرا و مساله چیه؟
چیکار باید کرد؟
کامنت بذار👇

اولا که سال نوتون مبارک 🌱

دوما که هرجور حساب کنید
امسال رو باید شروع کنید
امسال سال مهم و عجیبیه...
شروع نکنید استقامت نداشته باشی باختی

ببینم چیکار می‌کنی ✌️

موقعیت:

⚠️ ۴ تا نشونه که بهت میگه
داری توی زندگیت درجا میزنی! ⛔️

.
❌ چرا هر بار که می‌خوای تغییری ایجاد کنی، یک صدایی توی سرت می‌گه "الان وقتش نیست"؟

چون مغزت تغییر رو یک تهدید می‌بینه! 🧠
می‌خواد همه‌چیز همون‌جوری که هست بمونه، چون "آشنا" براش امن‌تره.
⬅️ نتیجه؟ تعلل، شک، و توجیه‌های بی‌پایان!

🤔 سوال اینه: تو قراره تسلیم بشی، یا مغزت رو به چالش بکشی؟!
.

🔹 مغز فقط یک قانون داره: "کمترین انرژی، بیشترین بقا!"
🤔 یعنی چی؟ یعنی هر تغییری که انرژی بیشتری ازش بگیره، ردش می‌کنه!
👈🏻 بهونه‌هایی مثل "خسته‌ام"، "حوصله ندارم"، "حالا بعداً"… همه‌ش کار خود مغزه!
🔹 همین‌جوری یک سال، دو سال، پنج سال می‌گذره… و تو هنوز سر جای قبلی‌ت هستی.

❓ تا کی قراره این بازی رو ادامه بدی؟

❗️ "نکنه شکست بخورم؟"
❗️ "نکنه الان وقتش نیست؟"
❗️ "نکنه بقیه قضاوتم کنن؟"

اینا واقعی نیستن، اینا مکانیسم دفاعی مغزته!
فقط یک راه برای خاموش کردن این صداها وجود داره:
یک قدم کوچیک بردار، همین الان!

✅ وقتی اقدام کنی، ترس محو می‌شه!

✔️ به جای اینکه یه تغییر بزرگ رو یه‌دفعه انجام بدی، اونو به قدم‌های کوچیک تبدیل کن!
🔅 مثال:

۵ دقیقه ورزش، به جای ۱ ساعت!
۱ صفحه کتاب، به جای ۱۰۰ صفحه!

❇️مغزت عاشق مسیرهای آسون‌تره… پس تغییر رو آسونش کن!

▶️ حالا انتخاب کن: تغییر، یا یک سال دیگه همون جایی که هستی؟

🔹 تا حالا شده یه کاری رو بخوای شروع کنی، اما یه صدای توی سرت بگه "اگه بقیه قضاوتم کنن چی؟"

🔹 یا بخوای یه مهارت یاد بگیری، ولی فکر کنی "اگه مسخره بشم چی؟ اگه ببینن که هنوز بلد نیستم چی؟"

🔹 یا حتی یه ایده توی ذهنت باشه، ولی جرات نکنی اجراش کنی، چون می‌ترسی که دیگران چی می‌گن؟

🔺 حقیقت تلخ اینه که خیلیا به‌خاطر ترس از قضاوت شدن، حتی یک قدم هم برای پیشرفتشون برنمی‌دارن.

🔺خیلی از کارهایی که می‌تونستی انجام بدی، رویاهایی که می‌تونستی دنبال کنی، فقط به این دلیل رها شدن که یه نفر یه جایی ممکن بود چیزی بگه.

اما بیا یه سوال از خودت بپرسی: اصلاً کی داره تورو اینقدر قضاوت می‌کنه؟! 🤔
💡 علم می‌گه که این ترس، بیشتر توی ذهن ماست تا در دنیای واقعی!

📌 بیاین امروز با هم ۶ دلیل علمی رو بررسی کنیم که چرا این ترس توی ذهن ما شکل می‌گیره و چطور می‌تونیم ازش عبور کنیم… 👇✨

.
۱. اثر نورافکن:

کسی به اندازه‌ای که فکر می‌کنی، بهت توجه نمی‌کنه!
🔹 فکر می‌کنی اگه کاری رو شروع کنی، همه بهت توجه می‌کنن و قضاوتت می‌کنن؟

💡 اما علم می‌گه که "اثر نورافکن" باعث می‌شه تصور کنیم دیگران خیلی بیشتر از چیزی که هست، حواسشون به ماست!

🚀 حقیقت؟ مردم اونقدر درگیر خودشون هستن که کمتر از چیزی که فکر می‌کنی، به تو توجه دارن! پس فقط شروع کن.
.