"Dünyanın ekseni kaydı behzat 12 cm yerinden oynadı, sen bana 1 cm bile yaklaşmadın."

Çocuksun sen
sesinin çağlayanına düştüğüm
Uçurum diyordun
bir aşk uçurum özlemidir
Bırakıyorum öyleyse kendimi sesinin boşluğuna
Tutunabileceğim tüm umutları görmiyeyim için
Gözlerimi bağlıyorum geceyi mendil yaparak
(Gözlerim bir yerlerde daha bağlanmıştı, bunu Unutmuyorum unutmuyorum unutmuyorum hiç)

Niye öldürdüm onları?
Onlar beni niye öldürdüler?
Neden hayatlarımıza, içlerinde yaralı bir ölü taşıyan yabancılar olarak devam etmek zorunda kaldık?

İçimizde Bir Yer, Ahmet Altan

"Hayatın kuralı bu yeğen. Ne kadar uzağa gidersen git, başladığın yere dönersin sonunda. Ne kadar değişirsen değiş, nerede mutlu olduysan hep oraya çevirirsin kafanı. Ne kadar terbiye etsen de susturamazsın içindeki canavarı. Nereye gidersen git yeğenim şunu unutma; herkes gün olur evine geri döner."

Abdi ağalara karşı, İnce Memedleriz!

İyi ki doğdun Yaşar Kemal!

#YaşarKemal

Akıl hastanesinin bahçesinde sigara içiyordum. Merakımdan sanırım, bir şekilde orada buldum kendimi. Kendi halinde, oldukça normal davranan, yüz çizgilerinden kırklarında olduğunu düşündüğüm bir adamla göz göze geldik. Ben bir kaç kafamı çevirsem de, o gözlerini üzerimden hiç çekmedi. Kıyafetlerinden anladığım kadarıyla misafirdi orada, hasta demeye dilim varmıyor şimdi. Önce biraz çekindim, sonra cesaretimi toplayıp küçük adımlarla yaklaştım yanına.
‘Sigara versene’ dedi hemen.
Sigarayı uzatırken 'neden buradasınız?’ demiş bulundum.
Sigarasını yaktı, tekrar gözlerini dikti üzerime. Kırpmıyordu bile, ürkmedim desem yalan olur. 'İyi günler’ dileyerek uzaklaşmaya karar verdim. 'Belki de yanlış bir soru sormuşumdur. Belki canını sıkmışımdır ya da ne bileyim adam deli işte!’ diye geçirdim içimden. 'Sen neden burada değilsin?’ diye bağırdı arkamdan. Öyle bir bağırdı ki, arkamı dönmeye korktum. Cinnetle bağırır gibi..
Döndüm yüzümü, olduğum yerde, yaklaşmadan baktım yüzüne.
Bu sefer sesini daha da yükselterek, tekrarladı;
'Sen neden burada değilsin?
Onca sahtekarın, onca vicdansızın, onca ihanetin içinde durabilmeyi nasıl başarıyorsun ? Çocukların vurulduğu, çiçeklerin koparıldığı, sevgilerin harcandığı, umudun tükendiği, renksiz, yapay bir dünya var dışarıda. Uyuşmadan uyum sağlayamadığım, gürültüsünden uyuyamadığım. Kirli, kibirli, kaba bir dünya var. Çıkarları uğruna seni çakıyla son model bir arabayı çizer gibi çizecek binlerce insan var. Kanını emecek bir sürü vampir. Sana kullanılıp, köşeye atılmış pis bir mendil gibi hissetirecek bir sürü katil. Sen neden burada değilsin?

“Ne eksikse sen tamamla,
son derece yorgunum.
Çok uykum var, öp beni,
öpersen ne güzel uyurum.”

Ali Lidar

"Savaş zorunlu ve hayati olmalıdır. Ulusun hayatı tehlikeyle karşı karşıya kalmadıkça savaş bir cinayettir."

Mustafa Kemal Atatürk

Gerçeği söylemek gerekirse, tarifsiz yalnızlıklar içinde yaşayıp gidiyoruz, özellikle en derin ve en önemli konularda hepsinden çok büyüyor yalnızlığımız.

Rainer Maria Rilke, Genç Bir Şaire Mektuplar

Tamam
yaşamak pek iç açıcı değil,
ama sen varsın.

Şimdi ise dünyayla aramda bir duvar var. Artık hiçbir şey eskisi gibi görünmüyordu gözüme.

Bir İdam Mahkumunun Son Günü, Victor Hugo

Çok uzun zaman önce, insanoğlu göğsündeki düzenli vuruşların sesini şaşkınlık içinde dinler, ne olduklarını aklına bile getiremezdi. Kendisini beden gibi yabancı, tanıdık olmaktan uzak bir nesneyle özdeşleştirmek gelmezdi elinden. Beden bir kafesti ve bu kafesin içinde bakan, dinleyen, korkan, düşünen ve hayretlere düşen bir şey vardı; bu bir şey, beden çıkarıldıktan sonra geriye kalan, ruh idi.."

Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği, Milan Kundera

Bu kadın beni ikiye katlar,
suya götürür,
suya batırır,
kuru çıkarır,
susuz getirirdi.

Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku, İlhami Algör

Ölümü senden mi öğrenecektim
Soluğu canımdan çekilen kadınım.

Yaşıyoruz Sessizce, Şükrü Erbaş

ben gönlümü sana kavuşmak ile avutmuştum

Bir kişi bütün dünyayı sevincine katar da güldürür, ağıdına alır da ağlatır. Böyledir bu.

İnce Memed, Yaşar Kemal