Sarıl bana

Tut beni

elimi

yüzümü

avuçlarımı tut

yüreğimi tut düşecek gibiyim

deli gibi uykum var Nermin
şuramda sen
gecenin üçünde çevirmeme girmişsin
o dakka telsizime
ela gözlü türküler çalmışlar

google’da aramaya korktuğum dertlerim var
çektiğim oflar dikkat çekiyor
seviyorsam seni kalbimedir ziyanı
yemedim hak, haykırmadım savaş
rahat olsun kamuoyunun süper vicdanı
dışarıyı reddediyorum; evdeyim

şimdi, yani, haşa
allah kürtleri hor mu görüyor
arabı, acemi, türkü ümmet mi şimdi yani
şimdi, yani, haşa
ayet mi yasalar, devletler allah mı
anlayan sıyırıyor, bu nasıl dünya böyle
bunlar başkan mı şimdi, bunlar da kul mu
bu sabotaj yuvaları okul mu
beynimin içi arap baharı, beynimin içi bom bop
yav, ne bileyim, böyle, mesela
muhammed bin abdullah ile sarılıp ağlaşasım geliyor
oturup rakı içesim geliyor mustafa bin ali rıza ile
onarılmaktan vazgeçtim, benim dermanım kırılmak
şimdi, yani, haşa
bu lobi elemanı kılıklı yalancılar müverrih mi
allame mi şimdi bu kefen tüccarları
rezidanslar, avmler, bunlar reklamlar mı
bunlar da şehit mi
şu ömrüne doymamış ana kuzuları
her şeyi görüyorum; evdeyim

sonra çıkıyorum dışıma
dolaşıyorum ömrümden biraz daha eksilsin diye
biraz ilayı kelimetullah, biraz arz-ı mevud
dolaşıyorum sapiens tarihine veryansın ederek
saddam hüseyin’i bile özledim bu nasıl dünya böyle
sardım bir uzun cin işi duman, nasıl dünya bu böyle
hayat böyle çekilmiyor, namerdin bileği bükülmüyor dedim
dedim kendimi derinliğimdeki iblisle aklayarak
gel birlikte sürünelim çifte müjgan’ım benim
defolarımızı allah’la açıklayarak
ben mütemadiyen evdeyim

anlayamadım tarihi, hudutları anlayamadım
hakikat izafi, hakikat çok değişken
alem muamma, kafam karışık
kafam çok karışık cenge tutuşamam
arz edin allah’a tutuşamam
bu ne kadar çok islam, bir şeyler yapsın
ben teravihlere gitmiyorum, cumalara, biraz perşembelere
cüneyt arkın’ı tercih ediyorum; gitmiyorum
şekeri bırakıyorum, iyi bok yiyorum
cemiyete karışmıyorum, öküzlük ediyorum
roman okumuyorum, film izliyorum
seviyorum hem ömer muhtar’ı
hem italyan rönesansını; evdeyim

sonra kuş yemi yiyorum, göbek yapıyorum
biraz müjde ar, biraz belgesel izliyorum
yılanları filan görünce ürküyorum allah’tan
hele o timsahları, vahşi doğayı filan, “allah’ım bu ne iş” diyorum
umarım blöftür diyorum sonra
şu cehennemler, şu zebaniler filan yok mu
“ammaaann” diyorum sonra rahmana yaslanarak
tarkovski yanacaksa eğer, ben yanmışım çok mu
hem anlıyorum zamanla, ateş bir metafor
burdan tutup ben bir yığın şey düşünüyorum
ölen çocuklar görüyorum sonra, utanıyorum şükretmeye
ve acayip kırılıyorum sinemdeki zülcelal’e
gâh ağlıyor gâh küfrediyorum; evdeyim

sonra düşünce kanseri oluyorum tabi
intihar edenleri selamlıyorum, hakka iltihak edenleri
selahattin cesur dinliyorum sonra, biraz rossini
işte ajanslar, saat başı acı
nasılsa öleceğiz diyorum sonra, elhamdülillah öleceğiz
sonra anlıyorum bu bir matrix, biliyorum bu bir solaris döngüsü
bütün bu hengamenin dışında, sen bir incelik üzresin hani
gönlüm oysa piç bir gönül, peygamber gönlü değil
ve yani bu bana vahyedilen zulümdür
tanıdım kendimi, nefsimin vebali kabulümdür
bir vebal ki ikbal yeşili, kubrick kırmızısı
ben onunla bezm-i elestten beri tanışırım
imanımın ortasından vur beni
ben mevlayla bir şekilde anlaşırım
her şekilde evdeyim.

payidar zaraman

“Etraf zifiri karanlık bile olsa, şiir orada bir yerlerde, seni bekler.”

Abbas Kiyarüstemi

Bana bir öpücük verin yoksa şair öleceğim
Boş versene biz aşık olmayalım birbirimize..
Aşk korkutucu, aşk yorucu, aşk zarar verir..
Beraber eğlenelim en iyisi, ama hep ve tek benimle uyu..

Bir topluluğun fotoğraf çekildikten sonra dağıldığı an,
Ne demek istediğimi bilmemek istiyorum.

İşte sen gülüyorsun
Ve beni daha geniş bir salona almış oluyorlar..

Ülkede susamdan daha fazla simit sarayı, fincan sayısından daha fazla kahve dünyası, bulgur tanesinden fazla çiğköfteci, kitaptan fazla kitap yazarı, öğrenci sayısından fazla atanamayan öğretmen, insan sayısından fazla umutsuz insan var.

Eskiden kitap okuma alışkanlığımız yoktu, şimdi kitap alacak paramız yok.

“Yolculukların en çilelisi aşk için yapılandır. Ve zorluk ne kadar artarsa aşk o kadar kıymete biner, o kadar anlam kazanır, o kadar vazgeçilmez bir hal alır…”

Bir aşk Masalı, Ahmet Ümit

Düşlerine sığınırım senin, aydınlık anılarına…
Gözlerin düşer aklıma, kirpiklerin saçların avuçlarıma alırım, tel tel sarınır ısınır avunurum...

Şükrü Erbaş

"Neden kadınlarınız değil de erkekleriniz peçe takıyor?"
Sessizce gülmüş yaşlı adam.
"Çünkü biz erkekler çirkiniz, yüzümüzün görülecek nesi var ama kadınlar güzel. Onlara baktıkça içimiz açılıyor, mutlu oluyoruz, zorluklarla daha kolay başa çıkıyoruz."

Bir aşk Masalı, Ahmet Ümit

30 Ağustos zaferdir!
Zafer, Mustafa Kemal Atatürk'tür!

30 Ağustos Zafer Bayramımız kutlu olsun 🇹🇷

şiirler şarkılar hep sen
ve ne klişe dertlerim
ah bileydim böyle yanacak
böyle yanacak yüreğim
kimse demedi
mecbur
böyle yanacak da yanacak yüreğim

Herkesin inandığı bir şey vardır bu hayatta benimki de sensin ne yapayım.

seni tüm gücümle deliler gibi sevmeye gelmişim dünyaya
seni ve sana bulaşmış beni

Sevgilim, ben seninle dünyanın daha güzel bir yer olduğuna inandım. Bak asıl bu yaşamaktır.

Gökyüzü Durağı, Umut Güner

Bu başlangıç daha.
Daha neler gelecek başımıza.
Daha neler,neler,neler de neler!

İnce Memed 2, Yaşar Kemal

Ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi Eylül diyorsun, tam da orda başlıyor ayrılık.

Çocuksun Sen, Ahmet Telli

Sevgilim sabahın erkenini seviyor. Ben geceyi ve esmerliğini onun.

O dorukları seviyor, korkuyor bundan. Ben rüzgârla buluşan tepeyi, tuhaflığı.

Ona bir yeşil gülümsüyor,

ben, hayatı delice sevdiysem nasıl, diyorum, seni de öyle.

O kendi boşluğunda oyalanan günlerde canı sıkılan bir çocuk gibi uyuyor, ben göğe bakıyorum geceden.

Kendi çukurunu bulmuş deniz gibiyim diyorum, yanında, o sabahları eğilip öpüyor denizi.

Tasalanma.
"Yok, diyor, ne tasası, ömür kısa, yol uzun. Nasılsa sonunda yine buluşacağız. Nasıl? Eh, diyor. Her pamuk yorganın da kendine göre bir ömrü var. Bir gün, yaşımız elverince, gözümüzde fer, dizimizde derman kalmayınca, bizi de yavaşça kara toprağa koyacaklar. Anlıyorum. Sen de dünyaya kazık kakacak değilsin, günün birinde seni de kefenleyip gömecekler. O zaman buluşuruz."

Bu Böyledir, Mustafa Kutlu