Küçük mutluluklarım dışında, iki büyük mutluluk kaynağım vardır. Biri kitap okumak, öteki deniz.

Bir Dinozorun Gezileri, Mina Urgan

Çünkü sosyalizm yoksul emekçi kitlelerin işsiz kalmaması, iyi koşullar altında çalışması, doya doya yemesi içmesi, rahat bir evde oturması, hastayken bakılması, geleceğe güven duyması değildir sadece. Ömürleri boyunca bir zindana kapatılırcasına kültür yoksulluğuna mahkûm olanlara, bilimin, sanatın, edebiyatın, müziğin kapılarının açılması da sosyalizmin başlıca amaçlarından biridir. Ve açlıktan ölen, soğukta titreyen, hastane kapılarında can veren bir insanın yazgısı ne denli acıysa; doğanın güzelliğinden, düşünceden, şiirden, müzikten haz duyamayan bir insanın yazgısı da o denli acıdır.

Utopia, Thomas More

İnsan için yalnız üç olay vardı: Doğmak, yaşamak ve ölmek. İnsan doğduğunun farkında değildir, ölüm korkusuyla da acı çeker ve genellikle de yaşamayı unutur.

Jean de La Bruyere 

Kendi kendine yetmek, kendi kendisi için her şey olmak ve tüm varlığımı kendimde taşıyorum diyebilmek, elbette mutluluğumuz için en yararlı özelliktir.

Yaşam Bilgeliği Üzerine Aforizmalar, Arthur Schopenhauer

Uyumuyorum uykum yok uyumuyorum uykum var. Bütün gün uyuyamazsın. Uykunu büyültmeyi seviyorum. Senin uykun gibi büyüyorum ben de. Sendeki uykuyu seviyorum. Onu uyumak sevmek seni istemek istiyorum.

Nijinski Öyküleri, Ferit Edgü

seni unuttum, eminim. öyle ki bazı sabahlar yüzümde bir tebessümle uyanıyorum, ellerimi kavuşturup seni içimden söküp atan hayata teşekkür ediyorum. şükürler olsun tanrım, diye haykırıyorum. şükürler olsun ki gittin. eğer kalsaydın bugünkü gibi hüküm süremezdim.

derken.

bazı geceler, bir anda çıkıp gelsen ne yapardım diye hayal ediyorum. şu saniye odaya girsen, bugüne dek yaptığın bütün kötülükleri nasıl da en yakın camdan fırlatıp atardım ve bütün sevgim yeniden kabarırdı. en başta zaten hiç gitmemiş gibi gözlerime dolardı yeniden. sanki bu kadar uzun süre sessiz kalırken aslında gelişini avaz avaz kutlamanın hazırlığını yapar gibi. birileri açıklasın. nasıl oluyor da gittiğinde bile gitmiyor aşk. nasıl oluyor da senden geçeli çok olsa bile böyle çaresizce dönüp sana çıkıyor yolum.

Hayat bizim ortamımız değil diye kendimizi hayattan muaf mı tutturalım? Var olmama belgesi veren kimse yoktur. Soluk almada sebat etmek, havanın dudaklarımızı yaktığını hissetmek, temenni etmediğimiz bir gerçekliğin bağrında pişmanlıkları biriktirmek ve mahvımıza sebep olan derde bir açıklama bulmaktan vazgeçmek zorundayızdır.

Çürümenin Kitabı, Emil Michel Cioran

"İyiyim, oturuyorum."

Bir Rus kozmonotla bir Rus beyin cerrahı din hakkında tartışıyormuş. Beyin cerrahı Hıristiyanmış, koz­monot ise dinsiz. ‘Ben uzaya çok çıktım,’ demiş kozmonot kibir­lice, ‘ama ne Tanrı’ya rastladım ne de meleklere.’ Beyin cerra­hı yanıtlamış: ‘Ben de pek çok zeki insanın beynini ameliyat ettim, ama hiçbir yerde tek bir düşünceye rastlamadım .”’

Sofie'nin Dünyası, Jostein Gaarder

Sonra sen geldin,
ben de kalktım seni sevdim.
Seni sevdim bu zamanda kolay mı böyle bir şey?

Ali Lidar

"O beni sevmeye başladığından beri kendi gözümde değerim arttı."

Johann Wolfgang Von Goethe, Genç Werther'in acıları

İnsan bir damla kan ve binbir endişe

Bu sabah şu ufkun benim sahibi.
Bir ışık içinde akan su gibi
İçimden içime dökülüyorum.

Yaşar Kemal

O güzel mektubunuz geldi. Gecenin,bu eski düşmanının karşısında teselli kaynağı olan mektubunuz.. eğer gecenin sonuna kadar kifayet etmezse bu sizin değil gecelerin suçudur.

Milena'ya Mektuplar, Franz Kafka

Son Akşam Yemeği ya da Son Yemek, 15. yüzyılda Milano'da Leonardo da Vinci tarafından Duke Lodovico Sforza'nın isteği üzerine yapılmış fresktir. Hristiyan inanışına göre, İsa Mesih'in Romalı askerlerce tutuklanmasından bir gün önce havarileriyle yediği son akşam yemeğini ifade eder.
1495–1498 tarihleri arasında resmedilmiştir.

(Fresk; ıslak kireç sıva üstüne, ezildikten sonra su ya da su ve kireç bileşimi bir bağlayıcı ile karıştırılan pigmentlerle yapılan resim.)

Leonardo da Vinci "Son Akşam Yemeği" isimli tablosunu yaparken büyük bir güçlükle karşılaştı. İyi'yi İsa'nın bedeninde, kötü'yü ise İsa'nın Son Akşam Yemeğinde ona ihanet etmeye karar veren arkadaşı Yahuda'nın bedeninde tasvir etmek zorundaydı...
İsa ve Yahuda haricindekiler resimde yerini almış fakat İyi'yi ve kötü'yü temsil edecekler hâlâ yoktu.
Leonardo resmi yarıda bırakarak bu iki kişiyi model olarak kullanabileceği birilerini aramaya başladı. Bir gün bir koronun verdiği konser sırasında, korodakilerden birinin İsa tavsirine çok uyduğunu fark etti. Onu poz vermesi için atölyesine davet etti, sayısız taslak ve eskiz çizdi. Ve 'İyi' tabloda yerini aldı. Aradan 3 yıl geçti, Son Akşam Yemeği neredeyse tamamlanmıştı ancak Leonardo da Vinci henüz Yahuda için kullanacağı bir model bulamamıştı...Öte yandan Leonardo'nun çalıştığı kilisenin kardinali, resmi bir an önce tamamlaması için ressamı sıkıştırmaya başladı.

Günlerce aradıktan sonra Leonardo; vaktinden önce yaşlanmış genç bir adam buldu. Paçavralar içindeki bu adam sarhoşluktan kendinden geçmiş bir durumda kaldırım kenarına yığılmıştı. Leonardo adamı güçlükle de olsa kiliseye taşımalarını söyledi. Çünkü artık taslak çizecek zamanı kalmamıştı. Kiliseye varınca yardımcılar adamı ayağa diktiler. Zavallı başına gelenleri anlamamıştı. Leonardo adamın yüzünde görülen inançsızlığı, günahı bencilliği resme geçiriyordu...
Leonardo işini bitirdiğinde, o zamana kadar sarhoşluğun etkisinden kurtulmuş olan berduş; gözlerini açtı ve bu harika duvar resmini gördü. Şaşkınlık ve hüzün dolu bir sesle şöyle dedi:
'Ben bu resmi daha önce gördüm...'
'Ne zaman?' diye sordu Leonardo, o da şaşırmıştı.
'Üç yıl önce' dedi adam... 'Elimde avucumda olanı kaybetmeden önce... O sıralarda koroda şarkı söylüyordum. Pek çok hayalim vardı. Bir ressam beni İsa' nın yüzü için modellik yapmak üzere davet etmişti...'

Deli aklını kaybedendir.
Meczup ise gönlünü göklerin çekip aldığı, aklını kalbinde unutan adamdır.

Aşık Olan Neylesin?
Serdar Tuncer

İnsanları yanımdan kovabilirim; fakat çoğu, tek başına kaldığım halde, görünmeden, bende yaşamakta devam ediyor.

Gog, Giovanni Papini

Profesör bir öğrenciyi kürsüye çağırıp,

Önce kürsüde dersi anlattırmış.

Sonra sandalyenin üzerine çıkıp anlatmasını istemiş.

Sonra da sandalyenin üzerine bir tabure koyup taburenin üzerine çıkıp konuyu anlatmasını istemiş.

Bu durumda öğrenci düşmemek için dengesini kontrol etse de, konuştuklarında saçmalamaya başlamış.

Hoca bu olaydaki ana fikri söyleyerek dersi bitirmiş :

"İnsan yükseldikçe söylediklerinde tutarsızlıklar olur, saçmalar.
çünkü;
beyin söyleneni değil, bulunan yerden düşmemeyi önceler.

Kendini yüksekte görenlerin saçmalaması da o sebeptendir.

+ Sanırım yaşamaya bile üşeniyorsun.
- Öyleyim sanırım.
+ Peki özellikle sevmediğin şey nedir?
- Her şey. Bu aralıksız koşuşturma, sıradan tutkular, aç gözlülükler, birbirinden üstün olma arzusu, dedikoduculuk, insanı baştan aşağı süzmeler, ilişkiler...

İvan Gonçarov, Oblomov