Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse.
Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma.
Baksana; parmak uçlarım ateş.
Lavlar fışkırıyor gözbebeklerimden.
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan.
Benimle meydan oku her çaresizliğe.
Benimle uyu, benimle uyan.
Birlikte varalım onüçüncü aylara.
Ben bir eylül, sen haziran.

Ümit Yaşar Oğuzcan – Ben Bir Eylül Sen Haziran

" Şimdi burada güzel bir şafak. Gene uykusuz, mutsuz, tedirginim. Sana yazmak, yazmak, yazmak istiyorum… Seni bütün şafaklarda, evrenlerin o ıssız ihanet saatinde öperim. Ve sen geçersin içimden. Bitmek bilmezsin”.

Ahmed Arif

Vefatının 32. Yılında sevgiyle..

“3 Haziran Pazartesi sabahı, yani 60 yıl önce bugün Vera erkenden uyanır, ama yataktan çıkmaz,
sessizliği bozmak istemez...
Nazım'ı izler bir süre...

Saat 7:30'a doğru Nazım Hikmet kalkar.
Her zamanki gibi koşarak kapıyı açacak,
posta kutusundan mektupları, gazeteleri alacaktır.
Sonra divana uzanacak, onları yutarcasına okuyacaktır.
Yanında Vera, aklında memleket vardır...

Nazım hızlıca iner aşağı.
Kapının zincirini çıkaramaz bir türlü,
aralıktan sağ elini uzatır, gelen mektupları ve o günün gazetelerini çekip alır.
Yavaşça döner, fakat birden dizleri çözülür, yürüyemez.
Can havliyle elini cebine atar,
kalp hapını yanına almamıştır.

Karısını, Verasını çağırmak ister, ama sesi çıkmaz.
Gücü kalmamıştır, kendiliğinden kapanan kapıya dayalı, askılığın oraya yığılıverir.

Vera Nazım'ın bu kez geciktiğini farkedip aşağı indiğinde gördüğü tablo şudur
“Oturuk, bacakları uzanık, kolları iki yanına düşük, gazete ve mektuplar önüne saçık, mavi gözleri yarı açık…”

"Kendi hayatımızın ustası olmak, amacımız."

Ne yaşadıysanız yüzünüze yansır. İnsanın yüzü bir kitap gibi okunabilir. İfadeniz bomboşsa da hiçbir şey yaşamadığınız fark edilir. Bundan kurtulmak mümkündür; yaşayın, monotonluktan uzaklaşın, gezin, görün, keşfedin, başkalarıyla ilgilenin, okuyun, sevin. Bunları dolu dolu yapın ki izleri yüzünüze yansısın. Yüzünüz ifadesiz kalmasın.

Bir Ömür Nasıl Yaşanır - İlber Ortaylı

Evlenmeden önce değerlendirilmesi gereken önemli şeylerden biri de evleneceğinz kişinin duygusal zekaya sahip olmasıdır;yani sizi anlayabilmesi,dinleyebilmesi ve saygı göstermesidir.

Duygusal zekası yüksek biriyle evlenmek, yıldızlı bir gecede gökyüzünü seyretmek gibi huzur verir.

"insan sevmeli fakat kavuşmalı da."

Senin bıraktığın hiçbir şey ardımda kalmadı benim. İnsana en uzak düşen şey, bilerek geride bıraktıklarıdır çünkü... Kalbimdeki yerine hiç ihanet etmedim. Gidişin hiç bitmedi bende. Kaybedecek de olsam bir yolum vardı sende. Ve hayat o kadar kuralsızdır ki bazen, o yunu kuralına göre oynamak bile kazandırmaz insana. Seni kaybedeceğimi bile bile oynadım bu oyunu. Utanmaktan utanmadan..

Beni mutlu edecek yalanlar söylemeyi öğrendim sensizlikte. Küçük mutluluklara büyüteçle bakmayı bildim. Sustum öylece. Konuşmadım sensizlikle. Gidişini haklı gösterecek uyduruk bahaneler buldum kendime. Sustum öylece...

Kimse benim kadar sessiz susmadı.Zaten o eski tadı da kalmadı susmaların; kime sorsam konuşuyor şimdi O kadar sustum ki sensizliğe ,sesizliğimde boğuldum her gece. Çok düşündüm seni düşünmemeyi (Düşünmekle olmuyormuş seni düşünmemek). Keşke bana beni naıl unuttuğunu öğretseydin,belki bende sana uyardım. Anlamadığım tek şey; bende duran zaman sende nasıl geçiyor...

Götür beni ey gönül okşayan umudum
Götür beni şiirlerin ve coşkuların kentine.

Yeryüzü Ayetleri, Furuğ Ferruhzad

‘’Çok yakında küle ya da iskelete dönüşeceksin, bir ihtimal ismin kalacak geriye, belki o bile kalmayacak. İsim dediğin sadece ses ve yankıdır. Hayatta onca onurlandırdığımız her şey boş, çürümüş ve önemsizdir; birbirlerini ısıran enikler, kavga eden çocuklar gibi önce gülüp sonra ağlarız.’’

Marcus Aurelius, Kendime Düşünceler

Yalnızdım, yapraklarım dökülmüştü bir bir
deryalara savrulup çöllere düşmüştü
Bir duman tütüyor yine hangi kent yandı
hangi sokakta vuruldu sevgilim
Bir demet menekşe bir avuç toprak
burkulan bir yürek miyim hep

Sesimde bir yanma bir kekrelik
uzayıp giden bir çöl yalnızlığı
Gazeteleri okumuyorum başım dönüyor
sulanmamış çiçekler gibi kuruyor her şey
her şey bir yolculuğun hüznünü taşıyor
gidip de gelmemek üzere bütün yüzler

Puslu yamaçlarda bir çakal gölgesi
bir dağ suskunluğu yürüyor kentlere
yenilen biz miyiz yoksa aşklar mı
bir kızın kocaman gözlerinde görüyorum
savrulan küllerini ömrümüzün
Bu kenti ayrılıklar yıkacak birgün biliyorum

Ölümden şikâyeti yok ölüp gidenlerin
ama bir kızın kocaman gözlerinde yangınlar çıkıyor...

Ahmet Telli

Bekleyen her şey bir gün solar ve ölür.

Şairin; "Gönlüm karanlıktı, sen geldin" dediği.

"Bir insana zorla sevdiremezsin kendini, bana güven diyemezsin. O bunu hissetmiyorsa, tek bir söz söyleyebilirsin; Sen bilirsin."

Can Yücel

Cemal Süreya diyor ki;

Tek bir cümle bırak bu tabloya*

Tablo: Bruno Caesar

Hangi kitabı okuyorsunuz?

“Bir baharı hak ettim, hiç kimseye hiçbir şey borçlu değilim.”

Virginia Woolf

Kafka'nın en iyi kitabı diyebilir miyiz?
Kimler okudu?