“Silahlar yerine kitaplar. Şiddet yerine kültür.”

🎬: The Dreamers (2003), Bernardo Bertolucci.

"çarparak öldürürdü bizi kendi kalbimiz."

Bunca yıl sönmemiş umudum,
Nisan değilse Mayıs,
perşembe değilse pazar…

"Kitaplar bir halta yaramaz. İnsanın birine ihtiyacı vardır, birine yakın olmak ister." İnler gibi devam etti. "Kimsesi yoksa delirir insan. Kim olduğu hiç önemli değildir, yeter ki yanında biri olsun. İnanın bana, insan fazla yalnız kaldı mı, hastalanır."

John Steinbeck

kaçıncı geçişim bu sokaktan
yoruldum artık kaybolmaktan
bunlar benim ayak izlerim
ama bu gezegen benimki değil

"Kütüphanelere sadece kitap okumak için gidilmez. Girin oturun havasını tenefüs edin. İnsana esenlik verir kütüphaneler."

İnsan Geleceğini Nasıl Kurar?, İlber Ortaylı

Franz Kafka’nın da dediği gibi:

“Şimdi bazı şeyleri suskunlukla geçiştireceğim..”

Daha ilginç şeyleri sevecek kadar akıllı olmadıkları için gördüklerini seviyorlar..

hadi içinde bulunduğumuz bu zamanı unutalım
ve daha güzel günlerin hayalini kuralım
hiçbir şeyin yoksa kaybedecek bir şeyin de yoktur
ve ben kendimle yaşamaktan bıktım..

Kurtuluşu bir başkasında görmek, yıkılmanın en güvenli yoludur.

-Simone De Beauvoir

Adam fısıldadı: ''Tanrım konuş benimle''.

Ve bir kuş cıvıldadı ağaçta.
Ama adam duymadı.

Sonra adam bağırdı:
''Tanrım konuş benimle''.

Ve gökyüzünde bir şimşek çaktı.
Ama adam dinlemedi onu.

Adam etrafına bakındı ve,
''Tanrım seni görmeme izin ver'' dedi.

Ve bir yıldız parladı gökyüzünde.
Ama adam farkına varmadı.

Ve yüksek sesle haykırdı:
''Tanrım bana bir mucize göster''.

Ve bir bebek doğdu bir yerlerde.
Ama adam bunu bilemedi.

Sonra çaresizlik içinde sızlandı:
''dokun bana tanrım ve burada olduğunu anlamamı sağla, ne olur!''

Bir kelebek kondu adamın omzuna.
Ve adam kelebeği, elinin tersiyle uzaklaştırdı...

Halil Cibran

"Bir insan... Başka bir insanı öldürdü; herkes, azılı katil dedi. Kral onu öldürdü; herkes adaletli kral dedi.

Bir insan... Kiliseyi soymaya kalktı; herkes, gözü dönmüş hırsız dedi. Kral onun hayatını elinden aldı, herkes, erdemli kral dedi.

Bir kadın... Kocasına ihanet etti; herkes, fahişe dedi. Kral onu çıplak olarak teşhir etti ve taşlayarak öldürttü, asil kral dediler.

Kan dökmek haramdır. Peki, kralın kan dökmesi helal midir?

Mal gasp etmek suçtur. Peki, can gasp etmek erdem midir?

Kadının ihaneti iğrençtir. Fakat insanı taşlayarak öldürmek güzel midir?"

📚 Mezarlar Ne Söyler? | Halil Cibran

Kelebekler çiçek tozları getirmiyorsa odanıza, belki pencereleri açmayı unutmuşsunuzdur.

Başı Sınuklar İçin Kılavuz, Kemal Sayar

"Anlamak isteyen sesinden de anlar, sessizliğinden de.."

Paulo Coelho

“Biriyle tam bir ilişki kurabilmen için önce kendinle ilişki kurabilmelisin. Eğer kendi yalnızlığımızı kucaklayamazsak, inzivaya karşı kalkan olarak başka birini kullanırız.”

Friedrich Nietzsche

''İçim ağrıyor, mutlu değilim,
bahar bir türlü gelmiyor.''

Cahit Zarifoğlu 🖋️🌿

Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse.
Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma.
Baksana; parmak uçlarım ateş.
Lavlar fışkırıyor gözbebeklerimden.
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan.
Benimle meydan oku her çaresizliğe.
Benimle uyu, benimle uyan.
Birlikte varalım onüçüncü aylara.
Ben bir eylül, sen haziran.

Ümit Yaşar Oğuzcan – Ben Bir Eylül Sen Haziran

" Şimdi burada güzel bir şafak. Gene uykusuz, mutsuz, tedirginim. Sana yazmak, yazmak, yazmak istiyorum… Seni bütün şafaklarda, evrenlerin o ıssız ihanet saatinde öperim. Ve sen geçersin içimden. Bitmek bilmezsin”.

Ahmed Arif

Vefatının 32. Yılında sevgiyle..

“3 Haziran Pazartesi sabahı, yani 60 yıl önce bugün Vera erkenden uyanır, ama yataktan çıkmaz,
sessizliği bozmak istemez...
Nazım'ı izler bir süre...

Saat 7:30'a doğru Nazım Hikmet kalkar.
Her zamanki gibi koşarak kapıyı açacak,
posta kutusundan mektupları, gazeteleri alacaktır.
Sonra divana uzanacak, onları yutarcasına okuyacaktır.
Yanında Vera, aklında memleket vardır...

Nazım hızlıca iner aşağı.
Kapının zincirini çıkaramaz bir türlü,
aralıktan sağ elini uzatır, gelen mektupları ve o günün gazetelerini çekip alır.
Yavaşça döner, fakat birden dizleri çözülür, yürüyemez.
Can havliyle elini cebine atar,
kalp hapını yanına almamıştır.

Karısını, Verasını çağırmak ister, ama sesi çıkmaz.
Gücü kalmamıştır, kendiliğinden kapanan kapıya dayalı, askılığın oraya yığılıverir.

Vera Nazım'ın bu kez geciktiğini farkedip aşağı indiğinde gördüğü tablo şudur
“Oturuk, bacakları uzanık, kolları iki yanına düşük, gazete ve mektuplar önüne saçık, mavi gözleri yarı açık…”

"Kendi hayatımızın ustası olmak, amacımız."