Aristoteles de hepsinden önce, insanların yaradılıştan eşit olmadılarını, kimisinin köle, kimisinin de efendi olmak için dünyaya geldiklerini söylemişti.

Toplum Sözleşmesi, Jean-Jacques Rousseau

Yaşar Kemal ve Abidin Dino, İstanbul

Acı katlanılmaz hal aldığında yapılacak üç şey olduğunu öğrendim sarhoş ol, kendini öldür ya da gül. Ben genellikle sarhoş olur ve gülerim.

📖| Pis Moruğun Notları, Charles Bukowski
📸| Yazar Charles Bukowski "Apostrophes" setinde.

Hiçbir yıldız kalmayacak gecede.
Ne de gecenin kendisi kalacak.
Öleceğim ve benimle birlikte ölecek
çekilmez, katlanılmaz evrenin tümü.
Yok edeceğim piramidleri, madalyaları,
yüzleri ve anakaraları.
Yok edeceğim birikimini geçmişin.
Toza dönüştüreceğim tarihi
ve tozu toza.
Son kez batan güneşe bakıyorum.
Son kuşu duyuyorum.
Kimseye kalıt bırakmıyorum hiçliği

Edebiyat öğretmen olan Ahmet Hamdi Tanpınar öğrencileriyle birlikte.

"Bilgelik, her şeyin üstünde olmak, kimseden nefret etmemek, kimseyi sevmemektir. Oysa senin için arkadaşlık hala çok önemli. Yüreğin karlı bir dağ tepesi gibi soğuk ve duygusuz değil. Böyle olunca da biri sana kötülük yapabilir."

📖| Bitmeyecek Öykü - Michael Ende

İnsan ölüyorsa acıdan ölür bir gün
kendine bir daha uğrayamadığından

Cinayet Kışı, Birhan Keskin

Bitkileri öğreniyorum.Otları çiçekleri
Bir taflanı alıyorum.Taflan bu diyorum.

Başlıyorum incelemeye tutup iki ucundan.
Bir pelin yaprağını koparıyorum sonra.

Özsuyu çıkıyor elime.Bir dalı kanırtıyorum
Yininden.Uzun incecik bir söğüt dalını

Damarlarını sayıyorum bir suya bırakıyorum
Dünyanın en güzel yeşili o zaman anlıyorum.

Böyle bütün gün dolaşıp duruyorum
Sonra birden kağıda kaleme sarılıyorum

📖| Deniz Kitabı, İlhan Berk

Ah aydınlıklardan uzaktayım
Kafamda o dağılmayan sükûn.
Ölmedim lâkin, yaşamaktayım
Dinle bak: vurmada nabzı ruhun.

Yarasalar duyurmada bana
Kanatlarının ihtizazını.
Şimdi hep korkular benden yana
Bekliyor sular, açmış ağzını.

Ah aydınlıklardan uzaktayım
Kafamda dağılmayan sükûn.
Ölmedim lâkin, yaşamaktayım
Dinle bak vurmada nabzı ruhun.

Siyah ufukların arkasında
Seslerle çiçeklenmede bahar
Ve muhayyilemin havasında
En güzel zamanın renkleri var.

Ölmedim hâlâ.. yaşamaktayım.
Dinle bak: vurmada nabzı ruhun!
Ah aydınlıklardan uzaktayım
Kafamda o dağılmayan sükûn.

Ruhum ölüm rüzgarlarına eş,
Işık yok gecemde, gündüzümde.
Gözlerim görmüyor... lâkin güneş
O her zaman, her zaman yüzümde.

📖 Orhan Veli Kanık, Güneş

Leo Tolstoy ve torunu Tatiana, 1910

Aslında körlük, umudun tükendiği bir dünyada yaşamaktı.

📖 Jose Saramago, Körlük

Kurşun yemiş gibi susar
Gözbebeklerime karşı
Susar da
Açılıp yol verir şehir
Sade radyolarda bir gamlı hava
"Elaziz uzun carşı"

Firarda gözüm yok
Namussuzum yok
Yok pişmanlık bir halim
Yaslanıp
Bir cigara yakmak isterim
Dumanı cevahir değer

Mağlup mu desem mahçup mu
Ama ikisi de değil
Ben garip sen güzel
Dünya umutlu
Öyle bir tuhafım bu akşamüstü
Sevgilim
Canavar götürür gibi
Iki yanım
Iki süngü

📖 Ahmet Arif, Tutuklu

Mefharet-Edip Cansever, Turgut-Tomris Uyar ve küçük Turgut Uyar

İnsanları eleştirmek yerine onları anlamaya çalışalım. Ne yapmak istediklerini anlayalım. Sempati, hoşgörü ve nezaket eleştiriden çok daha yararlıdır. "Bilmek affetmektir."

📖 Dale Carneige, İşten ve Yaşamdan Zevk Almanın Yolları