Güçlüsü güçsüzü, akıllısı akılsızı, hepimiz kardeşiz. Hiçbir hayvan başka bir hayvanı öldürmemeli. Bütün hayvanlar eşittir.

Hayvan Çiftliği, George Orwell

İnsanları cinsiyetlerine göre kalıplara sıkıştırmak, bütün kadınları veya bütün erkekleri tek tipleştirerek algılamak, elbette ki doğru olmaz.

Yani “ Kadınlar Venüs’ten erkekler Mars’tan değildir. “ Hepimiz hissedilmek, anlaşılmak ve değer verilmek isteriz. Kadınların ve erkeklerin belli alanlarda farklı duyarlılıkları olabilir ama asıl mesele işitilmek, anlaşılmaktır.

Kemal Sayar- Ruh Hali

Herkesin diyeceği, yapacağı çok şey var fakat bir suskunluktur gidiyor. Winterson, "Diyeceğim çok fazla şey vardı, onun için hiçbir şey demedim." der. Belki de bundandır sevgili okur. Ürpertiyor bizi bu sessizlik.

Cesar Aira kitabında, "Derken kendi kendimden sıkılmaya başladım. Aynaya bakınca beni temsil eden tek bir unsur bile görmüyordum. Görünmezdim." der.

Yönetimler despotik nitelikleri dolayısıyla uğradıkları saldırıyı savmak için çeşitli yollar dener. Bunlar arasında ilk başvurulan "dış düşman" öcüsüdür. Baskı altında tuttukları insanları dış düşmanla korkutarak yalnızca uğradıkları eziyete razı olmalarını teminle kalmaz,ezilen insanların zorbaların gücüne güç katması da böylelikle sağlanır.

Despotlar altından kalkamadıkları her mesele yüzünden halkın dikkatini ülke sınırları dışında bir tehlikeye çevirmeyi denemişlerdir.Bu yöntem dış düşman ne derecede gerçekse o derecede despotun işine gelir. Dış düşman öcüsü yalnızca bir kuruntu ise başvurulan yöntem despotun başını yiyebilir.

Tavşanın Randevusu, İsmet Özel

Cahil bir toplum, özgür bırakılıp kendine seçim hakkı verilse dahi, hiçbir zaman özgür bir seçim yapamaz. Sadece seçim yaptığını zanneder. Cahil toplumla seçim yapmak, okuma yazma bilmeyen adama hangi kitabı okuyacağını sormak kadar ahmaklıktır! Böyle bir seçimle iktidara gelenler, düzenledikleri tiyatro ile halkın egemenliğini çalan zalim ve madrabaz hainlerdir.

Aforizmalar, Friedrich Nietzsche

"Çiçekler yerli yerinde; kimsenin kimseyi sevdiği yok mu ne?"

"Kitaplar inanmak için değil, araştırmak için yazılır. Bir kitap karşısında onun ne dediğini değil, ne demek istediğini sormalıyız kendi kendimize; kutsal kitapların eski yorumcuları bu düşünceye açık seçik sahiptiler."

Ben ki o kadar düşünürüm. Düşüncem, yorgunluğu yüzünden bir türlü yatağına giremeyip odasında sabaha kadar dolaşan adama benzer.

Huzur, Ahmet Hamdi Tanpınar

pencereyi kapama
gök dolabilir içeri
sen neyi görebilirsin
ıslak bir bulutun ağışını mı

pencereyi kapama
kuş dolabilir içeri
sen neyi taşıyabilirsin
kırık bir dalın yükünü mü

Pencereyi aç
soluğun çıksın dışarı
sen büyütmedin mi ciğerinde onu
Kokusu hayatı yıkasın diye

Pencereyi aç
sesin sarsın dünyayı
duyulur elbet ta ötelerden
Yürek kendini tanır

Pencere, Arkadaş Zekai Özger

O zamanlar "ben, beni kimse görmediği zaman en çok kendim oluyorum" diye düşünürdüm. Yeni keşfediyordum bu düşünceyi. Kimse sizi gözlemiyorsa, içinizdeki gizli ikinci kişi dışarı çıkıp dilediği şeyleri yapabilir.

Evlenirsen, pişman olursun; evlenmezsen, yine pişman olursun;
evlen ya da evlenme, pişman olursun; ister evlen, ister evlenme
pişman olursun. Dünyanın aptallıklarına gül geç, pişman olursun;
gözyaşı dök yine pişman olursun.

Kahkaha Benden Yana, Soren Kierkegaard

"İnsan niçin yaşadığını bilmezse günü gününe yaşamakla kalıyor; günün geçmesini, gecenin gelmesini beklemekten başka zevki olmuyor. Bugün nasıl yaşadım, sorusuna cevap vermeden uykuya dalıyor, ertesi gün gene aynı hayat."

Oblomov/İvan Aleksandroviç Gonçarov

Kendime göre bir ahlâk anlayışım vardı. Asla ne grup halindeki cümbüşlere katılmış, ne de alenen biriyle birlikte yaşamıştım, ne sırları paylaşmış, ne de bedenin ya da ruhun yaşadığı bir serüveni başkalarına anlatmıştım, çünkü daha gençliğimden beri bu ikisinin de cezasız kalmadığının farkındaydım.

Benim Hüzünlü Orospularım, Gabriel Garcia Marquez

"Amor fati/Kaderini sev
Belki seninki en iyisidir."

-Friedrich Nietzsche

Aziz Nesin'in babası Abdülaziz Efendi bir Rufai Şeyhi'dir. Aziz Nesin ona şiir yazmıştır:

Dünyada tek elini öptüğüm
Babamdır
Kırkını geçtin adam olmadın der
Başım önümde dinlerim
Önünde tek baş eğdiğim babamdır
Sabahlara dek Kur'an okur
Anamın ruhuna
İnanır ona kavuşacağına

Bana gavur der
Diş bilemeden
Dünyada tek bağışladığı ben
Tek bağışladığım odur
Başım derde girdikçe bakar çocuklarıma
Bir türlü ölemiyorum der senin yüzünden
Çocuklar ortada kalacak
Ölemez kahrımdan benim
Yaşamak zorunda benim yüzümden
Gözlerindeki ateş bakışlarında söner
....

Dönsek mi bu aşkın şafağından,
Gitsek mi ekalim-i leyale?
Bizden daha evvel erişenler
Ağlar bugün evvelki hayale…
Dönmek mi? Ne mümkün geri dönmek
Düştüyse gönüller bu melale!
Bir eldir ufuklardan uzanmış
Zulmet bizi çekmekte visale…

Şafakta, Ahmet Haşim

Ekalim= İklimler, Leyal= Geceler, Melal= Can sıkıntısı(hüzün), Visal= (Sevgiliye) Kavuşma

Korkulacak bir şey olmadığını, acı çekilmediğini, sakin bir ölüm olduğunu, ölümün böylece kolaylaştırıldığını söylüyorlar.
Hey! Peki ya altı haftalık bu can çekişmeye, gün boyunca süren bu iniltiye ne demeli? Çok yavaş ve çok hızlı geçen o telafisi imkansız son günün endişelerine ne demeli? Giyotin sehpasına çıkan o ıstırap merdivenine ne demeli?
Onlara göre bunlar acı çekmek anlamına gelmiyor.
Bunlar kanın damla damla tükendiği, zihnin düşünceden düşünceye sönüp gittiği aynı çırpınışlar değil mi?
Üstelik acı çekilmediğinden eminler mi? Bunu onlara kim söyledi? Kesik bir başın sepetten kanlar içinde çıkıp halka: Acı hissedilmiyor! dediğini duyan oldu mu?
Yanlarına gelip: Güzel bir icat. Ona özen gösterin. Çok iyi bir düzenek diye teşekkür eden ölüler oldu mu?

Bir İdam Mahkumunun Son Günü, Victor Hugo

“Nereden gelirse gelsin; dağlardan, kuşlardan, denizden, insandan, hayvandan, ottan, böcekten, çiçekten. Gelsin de nereden gelirse gelsin! Bir hişt hişt sesi gelmedi mi fena. Geldikten sonra yaşasın çiçekler, böcekler, insanoğulları…”
“Hişt hişt!”

Sait Faik Abasıyanık