Durup durup ıssız yerlerde
“güçlü ol ey kalbim, güçlü ol daha çok işimiz var” diyorum

Bu azgın kalabalıkta seni tam duyamıyorum
Gözlerin mi daha sıcak gülüyor
Yoksa dudakların mı anlayamıyorum

Sitare, Dilaver Cebeci

Yataklar var konuşmak için
Öpüşmek için telefon kulübeleri.

Cemal Süreya'yı ölüm yıl dönümünde saygıyla anıyoruz.

Ümit Yaşar Oğuzcan, yaşamına son veren oğlu vedat için şunları söylemiş:
"Ani bir şok geçirdiğini sanıyorum. çok üzgünüm. Yıllarca bir çiçek gibi özene bezene yetiştirdiğim yavrumdan bir anda yoksun kalmak
beni kahrediyor. Onun yokluğuna alışamayacağım.”

...iyinin neden iyi olduğunu bilmemesi, onu yıllarca rahatsız etmiştir. Güzeli anlatamamak, rüyada bağırmak isteyip de sesi çıkmayan insanın dehşetine düşürüyordu onu. Selim başkalarına yer yer güzel gelen açıklamalarını, yüzeyde kalan ve kafasındaki güzelliği bozan bir yarım yamalalık sayardı.

Tutunamayanlar/Oğuz Atay

Bir umudun insandan neler götürebileceğinin farkına varacak kadar yaşadım sanırım !
İlla mutlu olunurdu ömre yazılan tünelde..
Kimi erken barışır avuç içiyle,
Kimi geç tanışır yastığının yaşlı köşesiyle..
Ellerini bağdaştırıp kendine sarılan insanları bilir misiniz ?
Ne acıdır değil mi ? -kendine kendinden başka yakın edemediği bir insanın olmayışı..
Ben buna kalıbına sığmayan yalnızlıklar diyorum..
Eğer bir kalıba sığsaydı yalnızlık !
İçimde onlarca cesedin sessiz feryadı duyulmazdı, köşe başı herhangi bir şehirde..
Aslında aynı Dünyanın farklı karakterlerinde yer bulmuş insanlarız hepimiz,
Biraz ötede bir Dünya olsa bu kadar kırgınlığın bir arada toplanmasına anlam verilebilirdi belkide..
Şimdi ise yaşantılar farklı hüzünler aynı yolda kuyruğa durmuş, sıra bekliyor gibi..
Senin anlam veremediğin hayatın bir başkası için muazzam olduğunu görüyorsun bir süre sonra !
Buda hayatın sen daha güzel mutluluklara layıksın deme şeklidir,
Bi bakıma teselli ikramiyesi, bunu düşünmekle yetin der gibi..
Bir Günlüğüne her insana bir Dünya kurma fırsatı verilseydi eğer !
Adını çağrıştıran herşeyi infaz ederdim !
Yaz çocuk
Bu benim infazımdır..

İnsanların içindeki yaşama sevinci ölümsüzdür. Ben ışığın, se­vincin türkücüsü olmak istedim her zaman. İstedim ki benim romanlarımı okuyanlar sevgi dolu olsunlar, insana, kurda kuşa, börtü böceğe, tekmil doğaya.

Binbir Çiçekli Bahçe/Yaşar Kemal

Hüseyin Rahmi Gürpınar, anneanne, teyzeler, dadılardan oluşan kadınlarla dolu bir evde büyüdüğü için onlardan nakış işlemeyi, dantel örmeyi, yemek yapmayı, müziğe, estetiğe derin bir sevgi beslemeyi öğrenmiş. Muhtemeldir ki romanlarında kadınları, onların iç dünyalarını bu kadar iyi anlatması çocukluğunda büyüdüğü bu ortamın eseridir.

Hüseyin Rahmi’nin bir sürü eldiveni vardı. Sokağa, eldivensiz hiç çıkmazdı. Bunları, şık olmak düşüncesiyle değil, mikrop kapma korkusuyla giyerdi. Kapı kollarına mendilsiz dokunmazdı. Hiç kimseyle tokalaşmaz. Peçetesiz, kolonyasız evden çıkmazdı. Jestler yaparak konuşan, kibar bir İstanbul hanımefendisi gibi ellerini dizlerinin üzerinde kavuşturarak oturan ya da kısa kahkahalarla gülerek bitiştirdiği parmaklarıyla dudaklarını kapatan, kravat, papyon gibi aksesuarlara düşkün, kırmızı renge tutkun Hüseyin Rahmi zaman zaman da kendinden beklenmeyecek kadar sert üslupla yazılmış makaleleriyle kendisini şakacı, nazik biri olarak hatırlayanları şaşırtmıştır.

Sahip olduğum birçok şey var ama Lotte için hissetiklerim sahip olduğum her şeyi yok ediyor. Sahip olduğum her şey o olmadığında benim için bir hiç hâline geliyor.

Genç Werther'in Acıları, Goethe

“Biriyle tam bir ilişki kurabilmen için önce kendinle ilişki kurabilmelisin. Eğer kendi yalnızlığımızı kucaklayamazsak, inzivaya karşı kalkan olarak başka birini kullanırız.”

Friedrich Nietzsche

Resim sessiz kalarak bir şiir söyler, oysa şiir bir resmi dillendirir.

Simonides

Yaşamın üstünde, beygir üzerindeki kötü binici gibi oturuyorum.
Hemen şimdi yere çalınmamamı da yalnızca atın iyi huyluluğuna borçluyum... .
.
Yan Değiniler, Ludwig Wittgenstein

Şüphesiz hapishane ve kürek cezaları caniyi düzeltmez, onu ancak cezalandırır. Beri yandan toplumu, suçlunun ilerideki kötü hareketlerinden ve eylemlerinden korur. Suçluda da, tutukevi ve en ağır kürek cezası, ancak kin,yasak zevklere karşı arzu ve korkunç bir ele avuca sığmazlık geliştirir. Ama sarsılmaz inancıma göre, ünlü ayrı hücre sistemi de yanlıştır, aldatıcıdır, ancak görünüşte amaca ulaştırır. O, insanın hayat özünü çeker, ruhunu hırpalar, zayıflatır, sindirir. Sonra da bu ruhça kurumuş insan mumyasını, yarı delirmiş halde iken düzelme, pişmanlık örneği olarak gösterirler. Doğal olarak, topluma karşı gelen bir cani, ondan tiksinir ve hemen her zaman kendini haklı, toplumu suçlu görür. Bundan başka, verilen cezayı da çekmiş; bu yüzden kendini aşağı yukarı temizlenmiş, topluma karşı borcunu ödemiş sayar.

Ölüler Evinden Anılar, Fyodor Dostoyevski

İtiraf etmeliyim ki, aziz okur, benim ömrüm, her birini gebertmek istediğim insanlarla aramdaki buzdağlarını eritmeye çalışmakla geçiyor. Mesela zenginlerden nefret ediyorum, ne yapayım, elimde değil. O restoran sürüngenleri, fiyaka kumkumaları, yapmacık kasvetin mıymıntı bekçileri, ticari bir şiveyle konuşan zehirli papağanlar, hileli bir neşe içinde geviş getiren bunak vampirler, modanın ipiyle kuyuya inen kibirli cambazlar, tatile gebe fırlamalar, alaturka bir sadizmle zıvanadan çıkanlar, alafranga bir mazoşizmle yılışıklaşanlar… Hepsine teker teker Kolombiya kravatı takmak istiyorum! [Kolombiya kravatı: Meksika mafyasının uyguladığı bir cezalandırma biçimi: Kurbanın gırtlağına bir delik açılır ve dili bu delikten sarkıtılır.]

Düblörün Dilemması, Murat Menteş

Ve dövüşebilirim..
Doğru bulduğum, haklı bulduğum, güzel bulduğum her şey ve herkes için;
yaşım başım buna engel değil..

İyi ki geçtin bu dünyadan #NazımHikmet

Aristoteles de hepsinden önce, insanların yaradılıştan eşit olmadılarını, kimisinin köle, kimisinin de efendi olmak için dünyaya geldiklerini söylemişti.

Toplum Sözleşmesi, Jean-Jacques Rousseau

Dünya üç beş bilgisizin elinde;
Onlarca her bilgi kendilerinde.
Üzülme; eşek eşeği beğenir:
Hayır var sana kötü demelerinde.

Rubailer, Ömer Hayyam

ölürsek bir partizan gibi ölmeliydik
yürüsem parçalanmış bir ceset tazeliğinde
yürüsem beynimde kıpkızıl bir serinlik
sonra denizler devirebilirim dudaklarımdan
sonra aşk, sonra dirlik: partizan

Partizan, İsmet Özel

Ekim 1981, Cemal Süreya dönemin Başbakan'ı Turgut Özal'ı yazdığı bir şiir ile beraber intihar etmeye davet ediyor.