:))

“bana kalbim yokmuş gibi davranıldı.”

“ruhuna dokunan insanı bul. konuştuğunda gözleri gülen ve seni olduğu gibi seven.”

Her şey bitermiş zamanla

“sizin dünyanızı sevmiyorum,
benimkine bir daha bulaşmayın.”

Aşk böyleydi işte, kimi içinde kaybolunca dünyayı görmüyor; kimineyse ancak âşık olunca dünya görünüyordu.

Sabahları, heyecanlı bir rüyadan uyanınca boşuna uzatıyorum kollarımı ona; onunla el ele otların üzerinde oturup ellerini öpücüğe boğduğum mutlu ve saf bir düş beni aldatınca beyhude arıyorum onu geceleri yatağımda.
Ah, uyku sersemi sendeleyerek mutlu bir şekilde ona yürüyüp sonra kendime gelince sıkışmış kalbimden gözyaşı selleri akıyor ve karanlık bir geleceğe bakarak umarsız ağlıyorum.

Genç Werther'in Acıları

Yolda şoförün sohbetine düşünmeden karşılık verirken bu ani ziyareti Clara'ya nasıl açıklayacağımı kafamda planlamaya çalıyordum. Otelde, merdivenin dibinde uşağın onu odasından çağırmasını beklerken de söyleyeceğim cümleyi içimden prova ettim, mümkün olduğu kadar aptal görünmemek derdindeydim.
Biraz telaşla aşağı indiğinde, aklıma şundan başka bir sey gelmedi: "Bana mektup yazacağına söz ver, demeyi unutmşum!" itiraf etmeliyim ki aptallığın daniskasıydı bu. Ama daha iyi oldu, öyle durumlarda ne kadar aptal görünürseniz o kadar heyecan yaratırsınız.

Clara ona çok vahim bir haber getirmişim gibi kaşlarını çatıp başını sallayarak dinledi beni. Sonra sağa sola göz attı. Bizi gören yoktu. Bunun üzerine, dudaklarıma bir kuşun gagalaması gibi telaşlı bir öpücük kondurdu.

Şaşkınlığımdan ayıldığımda, Clara koşarak yukarı çıkıyordu. Ben de eve döndüm.

Tanrım, gökyüzü o gün ne kadar maviydi!

Doğun'un Limanları/Amin Maalouf

Öyle büyük umutlarım olmadı benim,büyük düşlerim,
özlemlerim, büyük beklentilerim olmadı.
Koşullarım beni oluşturdu ben acılarımı buldum.
Herkes gibi yaşasaydım eğer, yaşamı onlar gibi görebilseydim çarşılar yeterdi avutmaya beni.
Bir gömlek, bir ayakkabı, bir elbise; bir yemek lokantalarda; televizyon,halı, masa ve daha nice eşya yeterdi yalnızlığı örtmeye, kendimi göstermeye, varolmaya, 'dar çevre yitikleri'nde önem kazanmaya...


Oysa ben bir akşamüstü oturup
turuncu bir yangının eteklerine, yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla dünyayı ve kendimi tüketmek isterdim.
Öyle bir tüketmek ki, sonucu yepyeni bir "ben"e ulaştırırdı beni, kederli dalgınlığımdan her döndüğümde...
Bir ben ki tüm ilişkilerin perde arkasını görür de gülerdim sessizce yapay yakınlıklarına insanların.
Kim kimi ne kadar anlayabilir
Ömür hanım?

“Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip…
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının…
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.“

Ahmed Arif/Anadolu

Güneşin yeni doğduğunu sana haber veriyorum
Yağmurun hafifliğini toprağın ağırlığını
Ve bütün varlığımla kara yılan seni çağırıyorum
Seni çağırıyorum parmaklarımdan süt içmeğe
Pamuğun ağırlığını yapan dağın hafifliğini
Sana haber veriyorum yeni doğduğunu güneşin
Ben güneyli çocuk arkadaşım ben güneyli çocuk
Günahlarım kadar ömrüm vardır
Ağarmayan saçımı güneşe tutuyorum
Saçlarımı acının elinde unutuyorum
Parmaklarımdan süt içmeğe çağırıyorum seni
Ben güneyli çocuk arkadaşım ben güneyli çocuk
Ben çiçek gibi taşımıyorum göğsümde aşkı
Ben aşkı göğsümde kurşun gibi taşıyorum
Gelmiş dayanmışım demir kapısına sevdanın
Ben yaşamıyor gibi yaşamıyor gibi yaşıyorum
Ben aşkı göğsümde kurşun gibi taşıyorum
Seni süt içmeğe çağırıyorum parmaklarımdan
Kara yılan kara yılan kara yılan kara yılan

Sezai Karakoç Şiirleri

Her sevinç bir gayret gerektirir. Bir kitap okumak, bir müzeyi gezmek, ormanda bir gezinti yapmak... Bütün bunlar, emek isteyen bir gayretle elde edilen zevklerdir. Bu güzel zevkler tembel adamın elindedir; fakat avucunu sıkmaması yüzünden onları kaçırır.

İrade Terbiyesi, Jules Paylot

Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. Lazım olursa açar okursun, Olmazsa da olsun, bir zararı yok burada dursun.
Şuraya bir cümle koydum. Bırak, acımızı birileri duysun. Hem zaten şiir niye var? Dünyanın acısını başkaları da duysun!
Acı mıhlanıp bir kalpte durmasın. Ortada dursun. Olur ya biri eline alır okşar, biri alnından öper. Az unutursun.

Kargo/Birhan Keskin

Çocuk halimizi severdi babam. Büyüdüğümüzdeyse bizle ne yapacağını bilememişti.

Burada Ayrılıyoruz, Jonathan Tropper

"Mutsuzken, başkalarının mutsuzluğunu daha güçlü hissederiz; duygu parçalanmaz, yoğunlaşır…"

Beyaz Geceler, Fyodor Dostoyevski