"Bir solukta buz gibi yaşamak isterim
Beni öldürürse bu umut öldürür"

Toplu Şiirler 1, Gülten Akın

“aşkı geçtik, gözlerini açabilirsin.”

haydar ergülen

Bazen vazgeçmeyi bilmek gerek. Belki de emeğine, türlü sebeplerle ilkimine uygun değil, belki toprağını sevmedi, yerini bulamadı ya da. Tutmadı, filizlenmedi işte.

"çarparak öldürürdü bizi kendi kalbimiz."

Ne hoş güzelliği vardır; hafif adımlarla dünyadan gülümseyerek geçenlerin. Kimseye bir kötülüğü dokunmadan yaşayanların, onurlu bir yaşamı seçenlerin... .

Virginia Woolf

“kaçmak istiyordu ama tüm evrende saklanabileceği tek bir yer dahi yoktu.”

ev sahibesi, dostoyevski

güvenemem servetime malıma...

Metin Altıok'tan içimizdeki aşınan boşluklara:

"İnsanın bir yanı nedense hep eksik
Ve o eksiği tamamlayayım derken,
Var olan aşınıyor azar azar zamanla."

odama hapsolduğum için mi zihnime sıkıştım yoksa zihnime sıkıştığım için mi odama hapsoldum?

“sana ait olan seni bulur.”

Belki de ben bugün ilk defa her şeyin sonundayım.
Gene bir yığın günler geçip gidecek ve ben kendime, işte bugün ilk defa her şeyin sonundayım mı diyeceğim?
Korkuyorum. Korkuyorum. Korkuyorum.

Tezer Özlü

"600 sayfalık bir romanı kimse okumuyor, 3.5 saatlik bir filmi sabredip izleyen kişi sayısı çok az ve bu tüketim çağında kimse kimseye yıllarca sadık kalamıyor. Sadakat; sürekli her yerde dolaşan ancak gerçeği zerre yansıtmayan pis bir dedikodu gibi dillerde."

Hiçbir şey iyi değilken, her şey yolundaymış gibi davranmaktan nefret ediyordum.

Lori Schiller

Doğrusunu bilip de, yanlışını seçtiğim anlar zamanın kaçta kaçıydı inan hiç bilmiyorum. Artık hayalimden bile kaçıp gidesim geliyor, üstelik yapamayacağımı bile bile.

"Aynı anda biliyoruz çiçeklenmeyi ve solmayı."

- Ne yapıyor burada?
- Acı çekiyor.

Faust, Aleksandr Sukurov, 2011

Sohbetine doyum olmayan insanlar vardır. Böyle saatlerce konuşsanız hatta saatlerce dinleseniz de sıkılmayacağınız insanlar... Dertli insanlar olur bu insanlar genelde, yarası olan insanlar. Yürekten konuşurlar hep, yürekleri ağızlarındadır onların. Konuşurlar öylece, saatlerce konuşabilirler, bazen gözleri dolar anlatırken bazen dalar giderler uzaklara, anılara, kaybettiklerine... Anlasın isterler karşısındaki insanın onu, ama o da bilir ki yaşanmadan anlaşılamayacağını bazı şeylerin. Diyor ya şair; "İnsan yarasından okunur sevgili dostum. Ve yarası olan insan, insana yarasından dokunur." tam da öyle işte. Kırık olur kalpleri hep onların, ya hep bir yerlerde bıraktıkları vardır ya da hep bir yerlerde bırakılmışlıkları. Ondandır hayata olan küskünlükleri. Kırılmanın ne demek olduğunu en iyi onlar bilir, o yüzden kırılsalar bile kırmazlar hiç. Hevesleri kursaklarına tıkılmıştır hep. Bir yerlerde bırakılmış, kırılmış, unutulmuşlardır onlar hep. Kırmaz, unutmaz, bırakmazlar onlar geride koca bir enkaz bırakacaklarını bilirler çünkü. Nerde dertli bir insan görürseniz oturun yanına dinleyin onu ama ona seni anlıyorum demeyin çünkü onları anladığını söylemek dertlerini küçümsemek, yaralarını tekrar kanatmaktır. Sadece dinleyin. Dinlemek; pek çok insan bilmez ama bir insanı hiçbir şey yapmadan sadece dinlemek onun için bir ilaçtır. Çağımızın insanı dinleyecek kimsesi olmadığı için bu kadar yalnız değil mi zaten?

"Ben aklımı yitirdim, yüreğimi buldum."

Ne zaman bir kadın
kendisi için ayağa kalksa,
aslında tüm kadınlar için ayağa kalkar...

Saçlarını rüzgarda özgürce savuran güçlü kadınların yanındayız!
#IranProtests #iran #mashaamini

roland barthes - yas günlüğü