Nazan Bekiroğlu'nun dediği gibi: "İçimde çok büyük bir ağlamak var. Bir ağacın altında oturarak hem kendime, hem bütün insanlara, hem börtü böceğe, kurda kuşa. Bin yıllık gözyaşıyla ağlamak istiyorum."
Dünyadaki en büyük korku başkalarının fikirleridir. Ve kalabalıktan artık korkmadığın an artık bir koyun değil, bir aslan olursun. Kalbinde dev bir kükreme yükselir, özgürlüğün kükremesi.
"Ölüm de, ölenler için değil, geriye kalanlar içinmiş... Çocuklar içinmiş... Bir sevgiye, bir sevecenliğe yeniden kavuşamamak... Bir gönül burukluğu, bir yalnızlık... Umarsız kalmak gibi..."
Dünya eski güzelliğini, bereketini yitiriyor, insanlar daha sevgisiz ve bencil, bir yanda savaşlar bir yanda dünyaya yeni gözünü açanlar, bir yanda bilinmeyene göçenler.. Ve hala güneş doğuyor ve çiçekler açıyor..