پدر جانبازان؛ پسری ۲۷ ساله!
دورانی که سن و سال مطرح نبود!


پیوند عجیبی بین بعضی نام‌ها با تقدیر صاحب نام وجود دارد. گویی نام و نام خانوادگی برخی افراد، خبر از سرشت و سرنوشت آنها می‌دهد!
مهدی خداپرست هم از این دسته افراد بود؛ درباره اسمش باید گفت، که هدایت‌گری نقش زیادی در زندگی پر فراز و نشیب او داشت؛ چه آن زمان که در دبیرستان، از تهران به قم می‌رفت تا به کارهای تبلیغانه و مذهبی بپردازد، چه زمانی که در سال ۵۹ و در مناطق محروم کردستان، نمایشگاه عکس برگزار می‌کرد و چه آن زمان که در سال ۶۰، به عنوان سفیر فرهنگی سپاه به زیمباوه و تانزانیا رفته بود.
در مورد خداپرستی‌اش نیز همین بس که او این فرموده‌ی امام سجاد(ع) را زینت بخش اتاقش كرده بود: خدایا سه عشق می‌خواهم؛ عشق به خودت، عشق به كسانی كه تو را دوست دارند و عشق به هر عملی كه مرا به تو مربوط كند.
مهدی سال ۶۰، ازدواج کرد اما هنگام تولد تنها فرزندش در جبهه‌ها به سر می‌برد و فرزندش بعد از کوچ او، چشم به جهان گشود.
در ابتدای همین سال بود که برادرش، هادی هم در والفجر۱ و در فکه به شهادت رسیده بود. آری! سالی که نکوست از بهارش پیداست؛ هادی در فروردین ۶۲ رفت و مهدی در اسفند ۶۲!
و بعد آنها مادری ماند که دو پسرش را در یک سال تقدیم این سرزمین کرده بود؛ مادری که بدون کوچکترین شوک و تعجبی از آن خبر، به تنهایی به معراج‌الشهدا رفته بود و بدون گریه و زاری، دقایقی با پسرش نجوا کرده و بعد مثل کوهی که به راه افتاده باشد، راهش را گرفته و رفته بود....!
مهدی با این که ۲۷ سال بیشتر نداشت، به پدر جانبازان معروف شده بود. زیرا از ابتدای انقلاب و بعد در جنگ، بی هیچ چشم‌داشتی، هفته‌ای یک روز به آسایشگاهی در شهر ری می‌رفته و به جانبازان انقلاب و جنگ یاری می‌رسانده.
سرانجام مهدی خداپرست در سحرگاه ششم اسفند سال ۶۲، هنگامی که با دیگر شهیدان محراب دفاع مقدس ما، یعنی شهید رهنمون و شهید معتمدی و شهید نکونود، در اتاق مدیریت بیمارستان صحرایی خاتم‌الانبیاء در حال اقامه‌ی نماز صبح بودند، همگی بر اثر برخورد خمپاره به شهادت می‌رسند.


روحشاد شاد


هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
بازجوید روزگار وصل خویش...

#شهید_مهدی_خداپرست #شهید_بهداری

پدر جانبازان؛ پسری ۲۷ ساله!
دورانی که سن و سال مطرح نبود!

پیوند عجیبی بین بعضی نام‌ها با تقدیر صاحب نام وجود دارد. گویی نام و نام خانوادگی برخی افراد، خبر از سرشت و سرنوشت آنها می‌دهد!

مهدی خداپرست هم از این دسته افراد بود؛ درباره اسمش باید گفت، که هدایت‌گری نقش زیادی در زندگی پر فراز و نشیب او داشت؛ چه آن زمان که در دبیرستان، از تهران به قم می‌رفت تا به کارهای تبلیغانه و مذهبی بپردازد، چه زمانی که در سال ۵۹ و در مناطق محروم کردستان، نمایشگاه عکس برگزار می‌کرد و چه آن زمان که در سال ۶۰، به عنوان سفیر فرهنگی سپاه به زیمباوه و تانزانیا رفته بود.

در مورد خداپرستی‌اش نیز همین بس که او این فرموده‌ی امام سجاد(ع) را زینت بخش اتاقش كرده بود: خدایا سه عشق می‌خواهم؛ عشق به خودت، عشق به كسانی كه تو را دوست دارند و عشق به هر عملی كه مرا به تو مربوط كند.

مهدی سال ۶۰، ازدواج کرد اما هنگام تولد تنها فرزندش در جبهه‌ها به سر می‌برد و فرزندش بعد از کوچ او، چشم به جهان گشود.

در ابتدای همین سال بود که برادرش، هادی هم در والفجر۱ و در فکه به شهادت رسیده بود. آری! سالی که نکوست از بهارش پیداست؛ هادی در فروردین ۶۲ رفت و مهدی در اسفند ۶۲!

و بعد آنها مادری ماند که دو پسرش را در یک سال تقدیم این سرزمین کرده بود؛ مادری که بدون کوچکترین شوک و تعجبی از آن خبر، به تنهایی به معراج‌الشهدا رفته بود و بدون گریه و زاری، دقایقی با پسرش نجوا کرده و بعد مثل کوهی که به راه افتاده باشد، راهش را گرفته و رفته بود....!

مهدی با این که ۲۷ سال بیشتر نداشت، به پدر جانبازان معروف شده بود. زیرا از ابتدای انقلاب و بعد در جنگ، بی هیچ چشم‌داشتی، هفته‌ای یک روز به آسایشگاهی در شهر ری می‌رفته و به جانبازان انقلاب و جنگ یاری می‌رسانده.

سرانجام مهدی خداپرست در سحرگاه ششم اسفند سال ۶۲، هنگامی که با دیگر شهیدان محراب دفاع مقدس ما، یعنی شهید رهنمون و شهید معتمدی و شهید نکونود، در اتاق مدیریت بیمارستان صحرایی خاتم‌الانبیاء در حال اقامه‌ی نماز صبح بودند، همگی بر اثر برخورد خمپاره به شهادت می‌رسند... روحشاد شاد

🔸هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
بازجوید روزگار وصل خویش...🔸

@behdarirazmi

#بهداری_رزمی_دفاع_مقدس_و_مقاومت | #شهید_مهدی_خداپرست | #شهید_بهداری