خانه برزُک (یا خانه روحانی) خانه‌ای تاریخی با قدمت صفوی است که مرمت شده و در قالب اقامتگاه بوم‌گردی پذیرای مهمانان است. این خانه در فضایی سرسبز و کوهستانی در نزدیکی کاشان قرار گرفته و با اتاق‌هایی تو در تو، سکوت و آرامش و شگفتی را توامان کرده است.
این خانه قرار است پاتقی فرهنگی و زیست محیطی باشد.

برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره خانه و رزرو اقامت در آن می‌توانید به سایت خانه http://www.barzokhouse.com/fa سر بزنید یا با شماره تلفن 09104808048 تماس بگیرید

در این کانال اخبار، عکس‌ها و مطالب مربوط به خانه برزُک و اقامت‌گاه‌های بومی خوشه‌سار بوم‌گردی را دریافت خواهید کرد. مطالب این کانال صرفا توسط مدیران خانه برزُک منتشر خواهد شد. برای عضو شدن در این کانال و یا دعوت از دوستانتان می‌توانید از این لینک استفاده کنید:

https://telegram.me/joinchat/A76sjzvR8sSk5QCsGh4w8Q

اگر تجربه اقامت در خانه را دارید می‌توانید به صفحه رسمی خانه در سایت Trip Advisor بروید و نظر خودتان را در بخش write a reviewبنویسید.

http://www.tripadvisor.com/Hotel_Review-g680023-d8618364-Reviews-Barzok_Rouhani_House-Kashan_Isfahan_Province.html

عکس‌های دوست و مهمان خوبمان مسعود ملایی از برزُک و خانه برزُک:

صفحه خانه برزُک در مجموعه خوشه‌سار بومی

http://khushehsarboomi.ir/?dir-item=%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%A9

حاذبه‌های برزک، جاده سعدآباد و کوچه‌باغ‌ها:

جاده تفریحی و توریستی سعدآباد که از مرکز شهر آغاز می‌ شود در امتداد رودخانه اصلی شهر که در قسمت شمال‏ شرقی شهر واقع است به طول ۴ کیلومتر همراه با بدیع ترین صحنه‌ های طبیعی ادامه داشته و پس از گذشت از کنار تفرجگاه ‌ها، کوه ‌ها، آبشارها و آب‌های همیشه خروشان به مسیر اصلی جاده برزک ـ کاشان ختم می ‌شود. چشمه ساران موجود در کنار جاده و آب‌های همیشه خروشان آنها در کنار طبیعت همیشه سبز اطراف آن جلوه‏ ای زیبا و وصف ناشدنی را ایجاد نموده است.

اتاق‌های خانه: چله‌خانه

از در اصلی وارد سرا که شده باشید، دست چپتان دری هست که بدان راهی نیست. روی هواست! اگر از نردبامی که برای ورود به این اتاق تعبیه شده بالا بروید به اتاقی می‌رسید با تاقچه‌ها و رف‌های گوناگون و سکوتی بی‌مانند و روزنه‌ای به آسمان که تنها ارتباط اتاق با جهان بیرون است. جایی برای درون‌نگری و خویشتن‌کاوی و تجربه آن چه از بایزید بسطامی تا خواجوی کرمانی در گوشه عزلت خود دریافته‌اند. یا شاید حتی یادآوری اتاقی که راوی بوف کور از روزنه آن به بیرون نگریست و دختری را بر کرانه رود سورن دید که انگشت به دهان می‌گزید و همین کورسوی همه تاریکی‌های زندگانی شگفتش شد.