دهه شصتی‌ها، گیجی پیشرفت و تربیت فرزند

سال ۱۳۷۸ بود که اولین تجربه‌های کار با اینترنت رو داشتم، اون موقع کسی در مورد رایانه با کسی حرف نمی‌زد، اینترنت که اصلا. شاید استفاده همه گیر از دیال آپ از چهار پنج سال بعدش شروع شد. حالا یه مقایسه بکنید با وضعیت الان و جناب هوش مصنوعی* و اینکه در ماه‌های آینده، بازهم پیشرفت خواهد کرد.
قدیم منابع کتاب‌ها بودن، اگر یک سوال داشتیم، با خوندنشون هشت تا جواب در مورد چیزهای دیگه هم می‌گرفتیم و از همه مهم تر، یادگیری مون عمیق بود، با ورود اینترنت، پیدا کردن منبع و مطالعه سریع تر شد. زمان انتقال مطلب خیلی کم اما وسیع شد و در مورد مطالب بیشتر و متنوع تری اطلاعات کسب و برای هم ایمیل می‌کردیم. ( با فلاپی‌های ۱.۴ مگابایتی اطلاعات رد و بدل می‌کردین؟ اون موقعی که گاهی برای دانلود یکی دو مگابایت باید ساعت‌ها کامپیوتر روشن می‌بود)
کمی بعدتر که سرعت بیشتر شد، وبلاگ‌ها اومدن روی کار و کمی بعدتر مای‌اسپیس، البته در عمر کوتاهش، خیلی کاربر ایرانی نداشت. چند سال بعد (آخرای دانشگاه بودم) که فیسبوک اومد و بعد هم اینستا و گوشی ها که مدام هوشمند تر شدن.این مرحله‌ی سوم بود، زمانی که دیتا خیلی در دسترس تر و اما کتاب و کتابخوانی کمرنگ شد.
این روزها هم در مرحله‌ی چهارم هستیم، مرحله‌ی انفجار اطلاعات. هر کس تبدیل به رسانه شده و با وجود شلوغی شهر، انگار همه همدیگر رو می‌شناسن و اگر کسی رو نشناسیم، انگار اطلاعاتی حیاتی تر از دروس بلااستفاده دوران مدرسه رو از دست دادیم.
انقدر اطلاعات مختلف در دسترسمون هست که فی الواقع ممکنه ساعت‌ها یک جا افتاده باشیم و اسکرول کنیم، ممکنه بعضی‌هاتون یک نظم پر قاعده برای این دیتاها و پست ها و ریلزها داشته باشین و شاید توی تلگرام و گوگل درایو کلی دسته بندی دارین.
اما این روزها صدای قدم‌های دوره پنجمی هم به گوش می‌رسه، فکر نکردن، استنتاج نکردن و سپردنش به برد و چیپست. حتی ما اولیا هم گاهی نظر چت جی‌پی‌تی* رو ملاک قرار میدیم. بعضی‌ها کودکانشون رو از تبلت و کامپیوتر به کل محروم کردن. احتمالا نگران این هستن که بچه‌هاشون توانمندی تجزیه و تحلیل رو از دست بدن.

میدونین کاملا حق دارن، حداقل در دوره‌ی کودکی

*(یه به عبارت دیگه تلفیقی سریع اطلاعات موجود در اینترنت، با سوزاندن انرژی بیشتر و انتشار کازهای گلخانه‌ای خیلی زیاد)

*چت‌جی‌پی‌تی از هوش‌های مصنوعی هستن.

هاتف حائری ۸ بهمن ۰۳

آرتیچیوم، دغدغه‌مند نسل آینده 🌱 @arteachium

در پژوهشی سطوح فعالیت بدنی چهل کودک با استفاده از پرسشنامه (UFAA) تعریف شد و موارد (پدیده‌ها) به این صورت طبقه‌بندی شدند: غیرفعّال‌های بدنی، دارای سطح پایین فعالیت بدنی و دارای سطح کافی از فعالیت بدنی. تقریباً ۱۷ درصد از دانش‌آموزان به‌عنوان غیر فعّال بدنی شناسایی شدند، ۷۱ درصد از دانش‌آموزان دارای سطح پایین فعالیت بدنی بودند و تنها ۱۲ درصد از دانش‌آموزان دارای سطح کافی از فعالیت بدنی بودند.🫣🫢

اما قسمت مهم ماجرا: تفاوت معناداری (p<0.01) بین سطح فعالیت بدنی و توانایی‌های یادگیری مشاهده شد. مشخص شد که با افزایش سطوح فعالیت بدنی، موفقیت یادگیری نیز افزایش می‌یابد. 🤩همچنین مشاهده شد که بین فعالیت بدنی کودکان و توانایی‌های یادگیری آن‌ها شباهتی وجود دارد. به همین دلیل، آموزش حمایتی ضروری برای افزایش فعالیت بدنی، برای کودکان دارای ناتوانی یادگیری اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

هاتف حائری

منبع در کامنت‌ها تقدیم شد

هدیه‌ی بابایی مهربون برای گل‌دختر

امشب تولد کوثر خانمه و بابای مهربونشون مشغول درست کردن این خوراکی خوشمزه و سنتی مشهدی هستن.
چقدر کارشون قشنگه. اینکه در روز میلاد گل دخترشون، به جای کیک، شمع و فوت کردن (که اصلا مال فرهنگ ما نیست و داستان داره 😒) دارن خوراک خوشمزه محلی خودشون رو درست می‌کنن. این خاک کلی خوراکی و هنر و فرهنگ داره، وقتی خودمون اینقدر دستمون پره، چرا چیزی که لازم نداریم رو یادبگیریم؟

ای کاش همیشه خیلی ایرانی بمونیم. 🇮🇷

+منابع در کامنت 😁

آرتیچیوم، دغدغه‌مند نسل آینده 🌱 @arteachium

دعا کنید تا به خواست خدای مهربون، شرایط یه جوری بشه، هر هفته بتونیم با شما عزیزان، دست بچه‌ها رو بگیریم ببریم اردو. با حداقــل ‌ها و راحت.

دیروز جمعه که از اردوی برف‌بازی برمی‌گشتیم، لحظه‌ی وارد شدن به اتوبان و ناگهان دورنمای شهر رو دیدیم، یک توده‌ی بزرگ قهوه‌ای تیره که انگار شهر رو ضربه فنی کرده و روش نشسته. باورمون نمی‌شد که داریم تو این هوا زندگی می‌کنیم. اون هم با بچه‌ها 😞
هوای پاک و آبی کوهستان کجا و این وضعیت کجا.