Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
آب مایه حیات است و اغلب جانداران توانایی چندانی در مقابله با بی آبی ندارند . این احساس در مناطق گرمسیری و کویری در انسان تشدید می شود . همانطور که می دانیم تنها راه متصور رفع تشنگی ، نوشیدن آب است . اما این تنها راه نیست ، چرا که گاه باید تشنگی را در طبیعت به روشهای دیگری کاهش داد هر چند که بدن نیازمند آب باشد . اگر شما شکارچی یا طبیعت گرد هستید حتماً این نکته را به خاطر بسپارید :
لباسهای بالاتنه را در بیاورید و از قسمت سینه و شکم ( نیم تنه بالا ) روی سنگی که بیشتر ساعات روز در سایه بوده و کمی سرد و نمناک است دراز بکشید و در همان حال حدود 20 دقیقه بمانید . با این عمل ، احساس تشنگی فروکش خواهد کرد و تا مدتی حدود نصف روز احساس تشنگی نمی کنید . با وجود اینکه در خلال این زمان ، بدن نیاز به آب دارد اما احساس شما به این نیاز ، آزار دهنده نیست . این عمل شب هنگام که پیدا کردن آب مشکل تر است بسیار کارایی دارد .
اگر آدامس همراه خود دارید حتماً از آن استفاده نمایید زیرا سبب ترشح بزاق دهان شما می شود ، بخصوص اگر طعم آن اکالیپتوس یا نعناع باشد .
اگر فقط کمی غذا همراه خود دارید ، هیچ گاه از غذا مصرف نکنید زیرا مواد و نمکی که در غذاست سبب تشنگی مضاعف شما می گردد .
یکی از راحت ترین راه های تهیه آب ، تعقیب رد پای جانوران است . مطمئن باشید اگر در منطقه ای که شما هستید رد پای جانوری وجود داشته باشد ، قطعاً به آب نزدیک هستید . شترها در بیابان و اکثر جانوران در هنگام غروب آفتاب به سمت آب می روند و در نهایت شما را به سمت آب هدایت می نمایند .
یکی از روشهای تهیه آب در کویر اینست که گودالی به عمق 40 سانتیمتر در زمین حفر کنید ( این روش در شنهای روان چندان کارساز نیست ) در ته گودال ، لیوان و یا کاسه ای قرار دهید . سپس روی گودال را با یک تکه پلاستیک کاملاً بپوشانید و دور تا دور گودال را سنگریزه بگذارید . سپس یک سنگ بسیار کوچک در وسط پلاستیک قرار دهید به گونه ای که سنگ ریزه دقیقاً از دید بالا در وسط لیوان قرار داشته باشد . از این طریق در اثر تابش و گرما ، خاک رطوبت خود را از دست می دهد و بخار آب حاصل در برخورد با پلاستیک به شکل قطرات ریز درون لیوان می چکد . در این روش می توانید در هر 6 ساعت نصف لیوان آب تهیه کنید و قطعاً کاری زمان بر است و باید صبور باشید .
روش دیگر تهیه آب در کویر ، استفاده از گیاهان کویری است . این گیاهان معمولاً ریشه و ساقۀ پر آبی دارند . البته باید متذکر شد که امکان اسکان مارها در این محل وجود دارد ، بخصوص در تابستان ها .
در محلی که دریاچه نمک وجود دارد می توانید معمولاً در 50 سانتیمتری به آب نمک برسید . می توانید با جوشاندن و بعد سرد کردن بخار آب به آب دست یابید . به روش تقطیر که در مطالب فوق ذکر شد ( کیسه و لیوان ) .
اگر به این امکانات هم دسترسی نداشتید ، تکه ای از ریگ بیابان را در زیر زبان خود قرار دهید . این روش باعث می شود بزاق های دهان شما ترشح شوند و از میزان تشنگی شما کاسته شود .
یکی از علائم آب ، وجود سبزه است . هر نقطه ای که سبزی ببینید ، مطمئن باشید که آب در آن ناحیه وجود دارد و هر جا که سبزه های بلندتر و شاداب تر داشته باشد به منبع آب نزدیک تر است .
در مواقع بی آبی ، گنجشک ها بهترین نشانه برای یافتن آب هستند . حداکثر فاصلۀ این پرندگان کوچک تا منبع آب به یک کیلومتر نمی رسد . آنها قادر نیستند بیش از هزار متر از آب دور شوند . در ضمن هر جا تعداد بیشتری از انواع پرندگان کوچک ، نظیر سار ، مرغ زنبور خوار و بلبل یا سره مشاهده کردید ، به منبع آب نزدیک تر شده اید .
اگر خوش شانس باشید و بارش باران شروع شود ، باید به سرعت چندین محل روی زمین کنده و اگر نایلونی همراه خود دارید در آن محل انداخته تا هنگام باران آب را در آن محل ها جمع کنید .
برای خنک کردن آب می توانید آب به دست آمده را درون بطری خود بریزید . یک کیسه زباله را بردارید و تا نصفه آب کنید . شور یا شیرین بودن آب مهم نیست . کپسول گاز و یک شیلنگ هم برداشته و در یک منطقۀ باز ، شیلنگ را به داخل کیسه کرده و کپسول را باز کنید . سپس در کیسه را ببندید . 5 دقیقه بعد بطری هایی که داخل آب درون پلاستیک قرار داده بودید خنک و تگرگی می شود . البته باید بدانید ، هنگامی که در طبیعت گم شده اید اگر در طول مسیر به کیسه نایلون یا بطری و . . . برخورد کردید حتماً بردارید و وسایل بیهودۀ خود را رها نسازید .
لباسهای بالاتنه را در بیاورید و از قسمت سینه و شکم ( نیم تنه بالا ) روی سنگی که بیشتر ساعات روز در سایه بوده و کمی سرد و نمناک است دراز بکشید و در همان حال حدود 20 دقیقه بمانید . با این عمل ، احساس تشنگی فروکش خواهد کرد و تا مدتی حدود نصف روز احساس تشنگی نمی کنید . با وجود اینکه در خلال این زمان ، بدن نیاز به آب دارد اما احساس شما به این نیاز ، آزار دهنده نیست . این عمل شب هنگام که پیدا کردن آب مشکل تر است بسیار کارایی دارد .
اگر آدامس همراه خود دارید حتماً از آن استفاده نمایید زیرا سبب ترشح بزاق دهان شما می شود ، بخصوص اگر طعم آن اکالیپتوس یا نعناع باشد .
اگر فقط کمی غذا همراه خود دارید ، هیچ گاه از غذا مصرف نکنید زیرا مواد و نمکی که در غذاست سبب تشنگی مضاعف شما می گردد .
یکی از راحت ترین راه های تهیه آب ، تعقیب رد پای جانوران است . مطمئن باشید اگر در منطقه ای که شما هستید رد پای جانوری وجود داشته باشد ، قطعاً به آب نزدیک هستید . شترها در بیابان و اکثر جانوران در هنگام غروب آفتاب به سمت آب می روند و در نهایت شما را به سمت آب هدایت می نمایند .
یکی از روشهای تهیه آب در کویر اینست که گودالی به عمق 40 سانتیمتر در زمین حفر کنید ( این روش در شنهای روان چندان کارساز نیست ) در ته گودال ، لیوان و یا کاسه ای قرار دهید . سپس روی گودال را با یک تکه پلاستیک کاملاً بپوشانید و دور تا دور گودال را سنگریزه بگذارید . سپس یک سنگ بسیار کوچک در وسط پلاستیک قرار دهید به گونه ای که سنگ ریزه دقیقاً از دید بالا در وسط لیوان قرار داشته باشد . از این طریق در اثر تابش و گرما ، خاک رطوبت خود را از دست می دهد و بخار آب حاصل در برخورد با پلاستیک به شکل قطرات ریز درون لیوان می چکد . در این روش می توانید در هر 6 ساعت نصف لیوان آب تهیه کنید و قطعاً کاری زمان بر است و باید صبور باشید .
روش دیگر تهیه آب در کویر ، استفاده از گیاهان کویری است . این گیاهان معمولاً ریشه و ساقۀ پر آبی دارند . البته باید متذکر شد که امکان اسکان مارها در این محل وجود دارد ، بخصوص در تابستان ها .
در محلی که دریاچه نمک وجود دارد می توانید معمولاً در 50 سانتیمتری به آب نمک برسید . می توانید با جوشاندن و بعد سرد کردن بخار آب به آب دست یابید . به روش تقطیر که در مطالب فوق ذکر شد ( کیسه و لیوان ) .
اگر به این امکانات هم دسترسی نداشتید ، تکه ای از ریگ بیابان را در زیر زبان خود قرار دهید . این روش باعث می شود بزاق های دهان شما ترشح شوند و از میزان تشنگی شما کاسته شود .
یکی از علائم آب ، وجود سبزه است . هر نقطه ای که سبزی ببینید ، مطمئن باشید که آب در آن ناحیه وجود دارد و هر جا که سبزه های بلندتر و شاداب تر داشته باشد به منبع آب نزدیک تر است .
در مواقع بی آبی ، گنجشک ها بهترین نشانه برای یافتن آب هستند . حداکثر فاصلۀ این پرندگان کوچک تا منبع آب به یک کیلومتر نمی رسد . آنها قادر نیستند بیش از هزار متر از آب دور شوند . در ضمن هر جا تعداد بیشتری از انواع پرندگان کوچک ، نظیر سار ، مرغ زنبور خوار و بلبل یا سره مشاهده کردید ، به منبع آب نزدیک تر شده اید .
اگر خوش شانس باشید و بارش باران شروع شود ، باید به سرعت چندین محل روی زمین کنده و اگر نایلونی همراه خود دارید در آن محل انداخته تا هنگام باران آب را در آن محل ها جمع کنید .
برای خنک کردن آب می توانید آب به دست آمده را درون بطری خود بریزید . یک کیسه زباله را بردارید و تا نصفه آب کنید . شور یا شیرین بودن آب مهم نیست . کپسول گاز و یک شیلنگ هم برداشته و در یک منطقۀ باز ، شیلنگ را به داخل کیسه کرده و کپسول را باز کنید . سپس در کیسه را ببندید . 5 دقیقه بعد بطری هایی که داخل آب درون پلاستیک قرار داده بودید خنک و تگرگی می شود . البته باید بدانید ، هنگامی که در طبیعت گم شده اید اگر در طول مسیر به کیسه نایلون یا بطری و . . . برخورد کردید حتماً بردارید و وسایل بیهودۀ خود را رها نسازید .
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
اگر می خواهید آموزشهای این قسمت را عملاً یاد بگیرید داشتن قطب نما ضروری است . ابتدا از حیاط خانه تان شروع کنید . سپس نیاز به مکانی خواهید داشت که نقشه ای داشته باشد . در یک مسافت کوتاه چند صد متری تمرین کنید ، سپس حوزۀ تمرین را گسترش دهید و بدین ترتیب به زودی این توانایی را خواهید یافت که در مناطق نا آشنا به طور مطمئن سفر کنید .
توجه : اگر می خواهید به کودک خود مسیر یابی را آموزش دهید ، این نکته را مد نظر داشته باشید که احساس ناشی از گم شدن ممکن است برای کودک بسیار استرس زا باشد و موجب شود تا هرگز به گردش در بیرون شهر علاقه نشان ندهد . درنظر گرفتن این موضوع درطراحی تمرینات در جنگل بسیار مهم است .
چگونه از قطب نما استفاده کنیم ؟
الف ) استفاده از قطب نما به تنهایی
روش استفاده ، بسیار آسان است . ولی برای آنان که می خواهند در مناطق نا آشنا سفر مطمئنی داشته باشند کافی نمی باشد . اولین چیزی که باید بیاموزید ، چهار جهت اصلی است . جهت شمال از همه مهم تر است . گرچه انواع متعددی از قطب نما در بازار موجود است ولی در اینجا به طرز کار قطب نما با صفحۀ قاعده ای ( base plate ) یا پروترکتور ( protrector ) که متداول تر است اشاره می گردد .
بخشهای اصلی یک قطب نما
این قطب نما که در جریان جنگ جهانی دوم اختراع شد ، صفحۀ مستطیل شکلی دارد که در آن پیکانی تحت نام پیکان جهت نمای مسیر ( direction of travel arrow ) حک شده است . همچنین عقربۀ دو رنگ مشکی و قرمز متحرکی در روی آن وجود دارد که همان سوزن قطب نما است . در بعضی از قطب نما ها ، سوزن ممکن است مشکی و سفید باشد . ولی در هر حال ، نوک آن یعنی بخش قرمزش همواره رو به قطب شمال مغناطیسی زمین خواهد ایستاد . در روی قطب نما محفظۀ قابل چرخشی به نام محفظۀ قطب نما ( compass housing ) وجود دارد . در حاشیۀ محفظۀ قطب نما از 0 تا 360 درجه یا 0 تا 400 درجه بندی شده است ( در اکثر قطب نما های دنیا تا 360 درجه ولی در برخی انواع اروپایی تا 400 در جه ) آنها درجات یا آزیموت ( azimuth ) هستند . همچنین در این قسمت ، حروف N - S - E - W به نشانۀ شمال ، جنوب ، شرق و غرب وجود دارد . کف محفظۀ قطب نما یک پیکان و مجموعه ای از خطوط موازی با آن به نام « پیکان و خطوط تنظیم جهت » ( orienting arrow and lines ) دارد . این نوع قطب نما می تواند بخش های اضافی دیگری به صورت زیر داشته باشد :
ریسمانی برای انداختن قطب نما به مچ دست ، نوار مدرج در امتداد یک یا چند لبه از صفحۀ قاعده ای جهت اندازه گیری فواصل روی نقشه ، یک ذره بین برای خواندن بهتر جزئیات نقشه ، و شابلون هایی از دایره و مثلث برای مشخص نمودن مسیرهای حرکت روی نقشه .
اگر می خواهید به سمتی بروید که بین دو جهت از چهار جهت اصلی قرار دارد ، نام آن دو را با هم ادغام کنید . مثلاً اگر مایلید به سمتی حرکت کنید که درست بین شمال و غرب واقع است ، به راحتی می گویید : می خواهم به سمت شمال غرب بروم . اجازه دهید همین مورد را به عنوان مثال ، دنبال کنیم . مایلید به سمت شمال غرب بروید . ابتدا باید بفهمید شمال غرب بر روی محفظۀ قطب نما کجاست ، سپس محفظۀ قطب نما را بچرخانید تا شمال غرب روی محفظه ، دقیقاً جایی قرار گیرد که پیکان جهت نمای مسیر با آن تلاقی می کند .
قطب نما را در دستتان بگیرید . بایستی آن را کاملاً صاف نگه دارید تا سوزن بتواند بچرخد . سپس خود شما به همراه دستتان و کل قطب نما بچرخید . فقط مطمئن شوید که محفظۀ قطب نما نمی چرخد . آن را همینطور بچرخانید تا سوزن قطب نما با خطوط داخل محفظۀ قطب نما هم ردیف شود . نباید روی قطب نما خیره شوید . یکبار که جهتتان را یافتید ، نقطه ای را در دور دست ، هدف قرار دهید و به آنجا بروید . این موضوع زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که از یک نقشه استفاده می کنید . به منظور اجتناب از حرکت در جهت مخالف ، باید خورشید را دنبال کنید . وسط روز ، خورشید تقریباً در جنوب است . بنابراین اگر ظاهراً به سمت شمال قرار گرفته اید و خورشید در صورت شما می تابد ، باید قدری تجدید نظر کنید .
چه زمانی به این تکنیک نیاز دارید ؟
زمانی که بدون نقشه در جایی قرار گرفته اید که نمی دانید کجا است ، ولی اطلاع دارید که در آن دور و بر جاده ای ، کوره راهی ، نهری یا رودخانه ای وجود دارد . اگر با قطب نما در جهت درست حرکت کنید ، گم نخواهید شد . بدین ترتیب می دانید که به کدام جهت باید بروید . یا حداقل به طور تقریبی به کدام سو باید حرکت کنید تا به آنجا برسید . لذا تنها کار لازم اینست که محفظۀ قطب نما را بچرخانید . بدین ترتیب جهت حرکت ، جایی خواهد بود که پیکان جهت نما با محفظه تلاقی می کند . ولی چرا نمی توان به این روش بسنده کرد ؟ تکنیک مزبور زیاد دقیق نیست . با کمک این روش ، در جهت صحیح حرکت کرده و دور خود نخواهید چرخید . ولی باید خیلی خوش شانس باشید اگر با این روش بتوانید مکان کوچکی
توجه : اگر می خواهید به کودک خود مسیر یابی را آموزش دهید ، این نکته را مد نظر داشته باشید که احساس ناشی از گم شدن ممکن است برای کودک بسیار استرس زا باشد و موجب شود تا هرگز به گردش در بیرون شهر علاقه نشان ندهد . درنظر گرفتن این موضوع درطراحی تمرینات در جنگل بسیار مهم است .
چگونه از قطب نما استفاده کنیم ؟
الف ) استفاده از قطب نما به تنهایی
روش استفاده ، بسیار آسان است . ولی برای آنان که می خواهند در مناطق نا آشنا سفر مطمئنی داشته باشند کافی نمی باشد . اولین چیزی که باید بیاموزید ، چهار جهت اصلی است . جهت شمال از همه مهم تر است . گرچه انواع متعددی از قطب نما در بازار موجود است ولی در اینجا به طرز کار قطب نما با صفحۀ قاعده ای ( base plate ) یا پروترکتور ( protrector ) که متداول تر است اشاره می گردد .
بخشهای اصلی یک قطب نما
این قطب نما که در جریان جنگ جهانی دوم اختراع شد ، صفحۀ مستطیل شکلی دارد که در آن پیکانی تحت نام پیکان جهت نمای مسیر ( direction of travel arrow ) حک شده است . همچنین عقربۀ دو رنگ مشکی و قرمز متحرکی در روی آن وجود دارد که همان سوزن قطب نما است . در بعضی از قطب نما ها ، سوزن ممکن است مشکی و سفید باشد . ولی در هر حال ، نوک آن یعنی بخش قرمزش همواره رو به قطب شمال مغناطیسی زمین خواهد ایستاد . در روی قطب نما محفظۀ قابل چرخشی به نام محفظۀ قطب نما ( compass housing ) وجود دارد . در حاشیۀ محفظۀ قطب نما از 0 تا 360 درجه یا 0 تا 400 درجه بندی شده است ( در اکثر قطب نما های دنیا تا 360 درجه ولی در برخی انواع اروپایی تا 400 در جه ) آنها درجات یا آزیموت ( azimuth ) هستند . همچنین در این قسمت ، حروف N - S - E - W به نشانۀ شمال ، جنوب ، شرق و غرب وجود دارد . کف محفظۀ قطب نما یک پیکان و مجموعه ای از خطوط موازی با آن به نام « پیکان و خطوط تنظیم جهت » ( orienting arrow and lines ) دارد . این نوع قطب نما می تواند بخش های اضافی دیگری به صورت زیر داشته باشد :
ریسمانی برای انداختن قطب نما به مچ دست ، نوار مدرج در امتداد یک یا چند لبه از صفحۀ قاعده ای جهت اندازه گیری فواصل روی نقشه ، یک ذره بین برای خواندن بهتر جزئیات نقشه ، و شابلون هایی از دایره و مثلث برای مشخص نمودن مسیرهای حرکت روی نقشه .
اگر می خواهید به سمتی بروید که بین دو جهت از چهار جهت اصلی قرار دارد ، نام آن دو را با هم ادغام کنید . مثلاً اگر مایلید به سمتی حرکت کنید که درست بین شمال و غرب واقع است ، به راحتی می گویید : می خواهم به سمت شمال غرب بروم . اجازه دهید همین مورد را به عنوان مثال ، دنبال کنیم . مایلید به سمت شمال غرب بروید . ابتدا باید بفهمید شمال غرب بر روی محفظۀ قطب نما کجاست ، سپس محفظۀ قطب نما را بچرخانید تا شمال غرب روی محفظه ، دقیقاً جایی قرار گیرد که پیکان جهت نمای مسیر با آن تلاقی می کند .
قطب نما را در دستتان بگیرید . بایستی آن را کاملاً صاف نگه دارید تا سوزن بتواند بچرخد . سپس خود شما به همراه دستتان و کل قطب نما بچرخید . فقط مطمئن شوید که محفظۀ قطب نما نمی چرخد . آن را همینطور بچرخانید تا سوزن قطب نما با خطوط داخل محفظۀ قطب نما هم ردیف شود . نباید روی قطب نما خیره شوید . یکبار که جهتتان را یافتید ، نقطه ای را در دور دست ، هدف قرار دهید و به آنجا بروید . این موضوع زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که از یک نقشه استفاده می کنید . به منظور اجتناب از حرکت در جهت مخالف ، باید خورشید را دنبال کنید . وسط روز ، خورشید تقریباً در جنوب است . بنابراین اگر ظاهراً به سمت شمال قرار گرفته اید و خورشید در صورت شما می تابد ، باید قدری تجدید نظر کنید .
چه زمانی به این تکنیک نیاز دارید ؟
زمانی که بدون نقشه در جایی قرار گرفته اید که نمی دانید کجا است ، ولی اطلاع دارید که در آن دور و بر جاده ای ، کوره راهی ، نهری یا رودخانه ای وجود دارد . اگر با قطب نما در جهت درست حرکت کنید ، گم نخواهید شد . بدین ترتیب می دانید که به کدام جهت باید بروید . یا حداقل به طور تقریبی به کدام سو باید حرکت کنید تا به آنجا برسید . لذا تنها کار لازم اینست که محفظۀ قطب نما را بچرخانید . بدین ترتیب جهت حرکت ، جایی خواهد بود که پیکان جهت نما با محفظه تلاقی می کند . ولی چرا نمی توان به این روش بسنده کرد ؟ تکنیک مزبور زیاد دقیق نیست . با کمک این روش ، در جهت صحیح حرکت کرده و دور خود نخواهید چرخید . ولی باید خیلی خوش شانس باشید اگر با این روش بتوانید مکان کوچکی
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
را بیابید .
اگر قصد دارید در منطقه ای ناشناخته ، گردشی طولانی داشته باشید ، همیشه به نقشه ای خوب که عوارض زمین مثل کوه ، دریاچه ، رودخانه و . . . را تحت پوشش خود داشته باشد نیاز خواهید داشت . به خصوص اگر از جاده خارج می شوید . همین رابطۀ متقابل نقشه و قطب نما است که یک قطب نما را واقعاً ارزشمند می سازد .
اگر قصد دارید در منطقه ای ناشناخته ، گردشی طولانی داشته باشید ، همیشه به نقشه ای خوب که عوارض زمین مثل کوه ، دریاچه ، رودخانه و . . . را تحت پوشش خود داشته باشد نیاز خواهید داشت . به خصوص اگر از جاده خارج می شوید . همین رابطۀ متقابل نقشه و قطب نما است که یک قطب نما را واقعاً ارزشمند می سازد .
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
اگر یک سفر طبیعتگردی یا صعود چند روزه داشته باشید و ناگزیر به اقامت شبانه در طبیعت یا کوهستان باشید، حتی در صورتی که چادر هم داشته باشید، باز هم هیچ وسیلهای غیر از یک کیسهخواب نمیتواند آسایش لازم را برای شما فراهم کند.
خواب، یکی از ضروریات انسان، مخصوصا برای تجدید قوا می باشد . بنابراین کیسه خواب راحت، نرم و گرم، از اهمیت بالایی برخوردار است .کیسه خوابها به دو نوع پر و الیاف، تقسیم بندی می شوند . کیسه خوابهای پر که حاوی پر قو هستند از قدیم بسیار مورد توجه بوده اند . تنها نقیصه کیسه خواب پر این است که اگر خیس شود خشک شدن آن به زمان زیادی نیاز دارد و خیس شدن در زمستان نیز برابر با یخ زدگی و یا مرگ است !
برای رفع این نقیصه الیاف جدیدی به شکل لوله های تو خالی ساخته شده و در ساخت کیسه خوابهای جدید و حرفه ای از آنها استفاده می شود .این الیاف با وجود سبکی از حجم بالایی برخوردارند که بسته بندی در کوله را کمی مشکل می سازد . البته این نقیصه نیز در الیاف جدید به نام ترمو لایت برطرف شده است .
در کیسه خواب های پر ، مرغوبیت پر استفاده شده در کیسه خواب با عددی درصدی مشخص می شود مانند %80 که به عنوان مثال این عدد بیانگر 80 درصد کرک و 20 درصد پر است. هرچه میزان کرک بیشتر باشد جنس پر مرغوب تر است. عایق گرما بودن پر نیز با واحدی به نام CUIN مشخص می شود. که این عدد میزان ارتفاع 30 گرم پر را به واحد اینچ بیان می کند یا به عبارتی مقدار پف کردن یا باد شدن پر. البته در بعضی مدلها نیز این ویژگی با عنوان بلندي یا Loft که فاکتور کليدي براي تشخيص گرماي يک کيسه خواب مي باشد مشخص می شود، Loft يعني ميزان ضخامت يا پف کردن يک کيسه خواب. اگر 2 کيسه خواب داراي يک نوع شکل، قابليت و مشخصات باشند ، آنکه ميزان Loft بيشتري دارد، گرمتر است. کیسه خواب های الیاف ، انتخابی خوب برای راحتی و گرما و مقاومت در برابر رطوبت هستند به علاوه اینکه برای شست وشو نیز مشکلی ندارد.این الیافهای ساخته بشر ، گرمای بدن را به طور یکنواخت در سرتاسر کیسه خواب توزیع می کنند. این الیاف در کیسه خواب در لایه های مختلف گذاشته می شوند تا این لایه بندی شما را در مقابل سرما محافظت کنند.
کیسه خواب پر یا کیسه خواب الیاف؟
آیا میخواهید در باران شدید در طبیعت بخوابید؟
آیا هوای مقصد سفر شما گرم و مرطوب است؟ سرد و مرطوب؟ و یا گرم و خشک؟ یا بسیار سرد است؟
آیا کیسه خواب را خودتان حمل می کنید؟
آیا وقت رسیدگی و مراقبت از کیسهخواب خودتان را دارید؟
این سوالات، مهمترین سوالاتی است که شما باید قبل از تصمیم به خرید یک کیسه خواب و انتخاب بین دو گزینه "کیسه خواب پر" یا "کیسه خواب الیاف"، از خود بپرسید.
خواب، یکی از ضروریات انسان، مخصوصا برای تجدید قوا می باشد . بنابراین کیسه خواب راحت، نرم و گرم، از اهمیت بالایی برخوردار است .کیسه خوابها به دو نوع پر و الیاف، تقسیم بندی می شوند . کیسه خوابهای پر که حاوی پر قو هستند از قدیم بسیار مورد توجه بوده اند . تنها نقیصه کیسه خواب پر این است که اگر خیس شود خشک شدن آن به زمان زیادی نیاز دارد و خیس شدن در زمستان نیز برابر با یخ زدگی و یا مرگ است !
برای رفع این نقیصه الیاف جدیدی به شکل لوله های تو خالی ساخته شده و در ساخت کیسه خوابهای جدید و حرفه ای از آنها استفاده می شود .این الیاف با وجود سبکی از حجم بالایی برخوردارند که بسته بندی در کوله را کمی مشکل می سازد . البته این نقیصه نیز در الیاف جدید به نام ترمو لایت برطرف شده است .
در کیسه خواب های پر ، مرغوبیت پر استفاده شده در کیسه خواب با عددی درصدی مشخص می شود مانند %80 که به عنوان مثال این عدد بیانگر 80 درصد کرک و 20 درصد پر است. هرچه میزان کرک بیشتر باشد جنس پر مرغوب تر است. عایق گرما بودن پر نیز با واحدی به نام CUIN مشخص می شود. که این عدد میزان ارتفاع 30 گرم پر را به واحد اینچ بیان می کند یا به عبارتی مقدار پف کردن یا باد شدن پر. البته در بعضی مدلها نیز این ویژگی با عنوان بلندي یا Loft که فاکتور کليدي براي تشخيص گرماي يک کيسه خواب مي باشد مشخص می شود، Loft يعني ميزان ضخامت يا پف کردن يک کيسه خواب. اگر 2 کيسه خواب داراي يک نوع شکل، قابليت و مشخصات باشند ، آنکه ميزان Loft بيشتري دارد، گرمتر است. کیسه خواب های الیاف ، انتخابی خوب برای راحتی و گرما و مقاومت در برابر رطوبت هستند به علاوه اینکه برای شست وشو نیز مشکلی ندارد.این الیافهای ساخته بشر ، گرمای بدن را به طور یکنواخت در سرتاسر کیسه خواب توزیع می کنند. این الیاف در کیسه خواب در لایه های مختلف گذاشته می شوند تا این لایه بندی شما را در مقابل سرما محافظت کنند.
کیسه خواب پر یا کیسه خواب الیاف؟
آیا میخواهید در باران شدید در طبیعت بخوابید؟
آیا هوای مقصد سفر شما گرم و مرطوب است؟ سرد و مرطوب؟ و یا گرم و خشک؟ یا بسیار سرد است؟
آیا کیسه خواب را خودتان حمل می کنید؟
آیا وقت رسیدگی و مراقبت از کیسهخواب خودتان را دارید؟
این سوالات، مهمترین سوالاتی است که شما باید قبل از تصمیم به خرید یک کیسه خواب و انتخاب بین دو گزینه "کیسه خواب پر" یا "کیسه خواب الیاف"، از خود بپرسید.
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
انسان بالغ می تواند هفته ها بدون غذا زنده بماند اما یک فرد تشنه تنها چند روز می تواند تشنگی را تحمل کند ، که آن هم باز بستگی به میزان دفع آب از بدنش دارد. بنابراین برای زنده ماندن در طبیعت یکی از ضروریت های مهم ، داشتن آب آشامیدنی سالم است.
حدود سه چهارم وزن بدن انسان از آب است. بدن شما روزانه نیم تا یک گالن (2 تا 3 لیتر) آب را از طریق تعرق و ادرار از دست می دهد. بدون آب ، حجم خون در بدن و به دنبال آن ، فشار خون کاهش می یابد. خون غلیظ تر و چسبناک تر می شود و در نتیجه گردش آن در بدن سخت تر می گردد. بنابراین قلب بیشتر کار می کند تا این شرایط را جبران نماید.پس چاره ای نیست که برای دوام آوردن در طبیعت ، یا برای انجام هر ورزشی باید آب سالم قابل آشامیدن برای خود پیدا کنید.
حتما برایتان اتفاق افتاده است که در هنگام تمام شدن منابع آبی که به همراه برده اید با وجود فراوانی آب در اطرافتان بدلیل وجود مواد معلق ومیکروب امکان استفاده ازآن برایتان وجود نداشته است. بدین ترتیب برای تصفیه آب از ذرات معلق و آلودگی هایی مانند گل آلودگی وخاشاک می توانید از روش های زیر استفاده کنید.
روش اول
ابتدا پوست درخت را بکنید.مطابق تصویر روبرو با استفاده ازچاقو یا هر چیز تیز دیگر برش افقی به طول 35 سانتی متر برروی پوست نازک درخت ایجادنماییدوبرش دوم را 35 سانت پایین تر ایجاد کنید . حال به آرامی و احتیاط این پوست بریده شده را به شکل قیف درآورید وباریسمان ببندید وسپس یک سوراخ کوچک در ته قیف بوجود آورید. این مخروط را با لایه های مختلفی همچون شن ، زغال وعلف پرکنید. شن و علف ذرات معلق را گرفته و زغال به جذب باکتری ها ومیکروب ها کمک می کند. برای تصفیه بهتر می توانید مخروط بزرگتر با لایه های بیشتری ایجاد کنید. حتما توجه داشته باشید که ترتیب قرارگیری بدین صورت است که در انتهای قیف چند تکه سنگ قرار داده ودرقسمت های بالایی به ترتیب شن ،زغال وعلف قرار دهید.اکنون آبی کدر وپراز ذرات معلقی را که از بالا داخل قیف می ریزد به صورت آب زلال وسالم از دهانه انتهایی جمع آوری کنید.البته با تکرار این عمل آب زلال تری عایدتان می شود.
روش دوم
انتهای یک عدد ظرف پلاستیکی نوشابه را بریده و در نوشابه را سوراخ کنید.حال ازهر مصالح پالایش کننده ای مانند ماسه، خرده سنگ و یا پارچه که دردسترستان هست در لایه ای جداگانه داخل ظرف راپر کنید.همچنین با اضافه کردن زغال که از چوب سوخته به دست آورده اید یک لایه جاذبه میکروبی در بطری ایجاد کنید.ظرف را از شا خه ای آویزان کنید یا میان
یک کنده قرار دهید.بدین ترتیب به آرامی آب را از بالا روی دستگاه تصفیه ای که ساخته ایدبریزید وآب زلال را که از درب بطری خارج می شود بنوشید. البته هرچند این کار تامیزان زیادی ذرات معلق آب را جذب می کند بهتر است با همراه بردن قرص کلر و انداختن آن در آب حاصله از میکروب زدایی آن اطمینان حاصل کنید . البته جوشاندن هم بی تاثیر نیست.
حدود سه چهارم وزن بدن انسان از آب است. بدن شما روزانه نیم تا یک گالن (2 تا 3 لیتر) آب را از طریق تعرق و ادرار از دست می دهد. بدون آب ، حجم خون در بدن و به دنبال آن ، فشار خون کاهش می یابد. خون غلیظ تر و چسبناک تر می شود و در نتیجه گردش آن در بدن سخت تر می گردد. بنابراین قلب بیشتر کار می کند تا این شرایط را جبران نماید.پس چاره ای نیست که برای دوام آوردن در طبیعت ، یا برای انجام هر ورزشی باید آب سالم قابل آشامیدن برای خود پیدا کنید.
حتما برایتان اتفاق افتاده است که در هنگام تمام شدن منابع آبی که به همراه برده اید با وجود فراوانی آب در اطرافتان بدلیل وجود مواد معلق ومیکروب امکان استفاده ازآن برایتان وجود نداشته است. بدین ترتیب برای تصفیه آب از ذرات معلق و آلودگی هایی مانند گل آلودگی وخاشاک می توانید از روش های زیر استفاده کنید.
روش اول
ابتدا پوست درخت را بکنید.مطابق تصویر روبرو با استفاده ازچاقو یا هر چیز تیز دیگر برش افقی به طول 35 سانتی متر برروی پوست نازک درخت ایجادنماییدوبرش دوم را 35 سانت پایین تر ایجاد کنید . حال به آرامی و احتیاط این پوست بریده شده را به شکل قیف درآورید وباریسمان ببندید وسپس یک سوراخ کوچک در ته قیف بوجود آورید. این مخروط را با لایه های مختلفی همچون شن ، زغال وعلف پرکنید. شن و علف ذرات معلق را گرفته و زغال به جذب باکتری ها ومیکروب ها کمک می کند. برای تصفیه بهتر می توانید مخروط بزرگتر با لایه های بیشتری ایجاد کنید. حتما توجه داشته باشید که ترتیب قرارگیری بدین صورت است که در انتهای قیف چند تکه سنگ قرار داده ودرقسمت های بالایی به ترتیب شن ،زغال وعلف قرار دهید.اکنون آبی کدر وپراز ذرات معلقی را که از بالا داخل قیف می ریزد به صورت آب زلال وسالم از دهانه انتهایی جمع آوری کنید.البته با تکرار این عمل آب زلال تری عایدتان می شود.
روش دوم
انتهای یک عدد ظرف پلاستیکی نوشابه را بریده و در نوشابه را سوراخ کنید.حال ازهر مصالح پالایش کننده ای مانند ماسه، خرده سنگ و یا پارچه که دردسترستان هست در لایه ای جداگانه داخل ظرف راپر کنید.همچنین با اضافه کردن زغال که از چوب سوخته به دست آورده اید یک لایه جاذبه میکروبی در بطری ایجاد کنید.ظرف را از شا خه ای آویزان کنید یا میان
یک کنده قرار دهید.بدین ترتیب به آرامی آب را از بالا روی دستگاه تصفیه ای که ساخته ایدبریزید وآب زلال را که از درب بطری خارج می شود بنوشید. البته هرچند این کار تامیزان زیادی ذرات معلق آب را جذب می کند بهتر است با همراه بردن قرص کلر و انداختن آن در آب حاصله از میکروب زدایی آن اطمینان حاصل کنید . البته جوشاندن هم بی تاثیر نیست.
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
مثل تمامی مهارت های زنده ماندن دیگر که باید قبل از قرار گرفتن در شرایط بقاء بیاموزید ، علامت دهی برای درخواست کمک نیز می بایست قبل از اینکه به آن نیاز پیدا کنید ، فرا گرفته شود . شرایطی وجود دارد که شما برای نجات خود ناگزیرید که از ارسال علامت درخواست کمک ، استفاده کنید ، تا توسط آن بتوانید فرد یا افرادی را که در دور دست قرار دارند ، از وجود خود آگاه سازید . در صورتی که شما دو روش ارتباطی رادیویی ( تلفن همراه ، بیسیم، . . . ) و صوتی ( سوت ، . . . ) را در اختیار نداشته باشید ، اساساً مجبور به استفاده از سیگنالهای بصری هستید . بسته به وضعیت شما و همچنین مواد در دسترس ، شما می توانید با استفاده از چراغ قوه ، آینه ، آتش ، دود ، منور و روشهای مشابه اقدام به ارسال سیگنال کمک کنید .
سیگنالهای تصویری
برای آماده کردن خود جهت ارسال سیگنال بصری باید نکاتی را در نظر داشته باشید . همیشه در نظر داشته باشید که محلی در نزدیکی پناهگاه خود ، در منطقه ای باز و مرتفع را برای علامت دهی انتخاب کنید . و در صورتی که محل بازی وجود ندارد ، باید خودتان اقدام به پاکسازی قسمت مناسبی از منطقه کنید که در جستجوهای هوایی ، به راحتی قابل روئیت باشد . در نظر داشته باشید که همیشه جستجو برای یافتن شما ، از آخرین منطقه ای که از شما اطلاعاتی در دست بوده آغاز می شود . و یا از مسیر رفت و برگشت شما که قبلاً توسط خودتان اعلام شده است . بنابراین در نظر داشته باشید که محل ارسال علامت ، هر چه نزدیکتر به این نقاط باشد ، به جستجوی نجات گران کمک بیشتری خواهد کرد .
سیگنال کمک SOS
SOS یا Save Our Ship بهترین علامت شناخته شدۀ وضعیت بحرانی بین المللی است . هر شخصی باید با SOS آشنایی داشته باشد . این علامت را می توان با هر روش صوتی و بصری منتقل کرد . کدی که برای ارسال این علامت وجود دارد به این صورت است :
سه علامت کوتاه - سه علامت بلند - سه علامت کوتاه
که این ریتم تکرار می شود :
***ـــ ـــ ـــ ***
برای اینکه نمونه هایی از چگونگی ارسال این پیام به روش های بصری و صوتی بیان کرده باشیم ، به مثال های زیر توجه کنید :
شما می توانید به عنوان ارسال سیگنال زمین به هوا از سنگ ویا هر شیء تیره رنگ دیگری استفاده کنید و خود حروف SOS را روی زمین بنویسید تا از بالا دیده شود .
می توانید در تاریکی شب توسط نور یک چراغ قوۀ قوی برای افرادی که در دوردست ، احتمال وجود آنها می رود ، این پیام را ارسال کنید .
در طول روز با استفاده از یک آینه که معمولاً در کیف بقاء موجود می باشد ، و یا هر شیء مشابه ، این پیام را ارسال کنید . در صورتی که ارسال نورهای کوتاه مدت و بلند مدت با آینه برای شما مشکل است ، می توانید پیام را سه بار سه بار تکرار کنید . معمولاً ارسال پیام های سه تایی ، اعلام وضعیت بحرانی است . همیشه از قدرت تخیل خود استفاده کنید .
سیگنال آینه
در یک روز آفتابی ، یک آینه می تواند ابزار مناسبی برای ارسال سیگنال کمک باشد . ابزارهایی همچون : عینک ، سگک کمربند ، ته براق قمقمه ، شیشه و یا هر شیء مشابه دیگری که بتواند اشعۀ خورشید را منعکس کند ، می تواند در این امر به شما کمک کند . لوازم همراهتان را چک کنید ، احتمالاً قطب نمای آینه دار همراهتان باشد .
یک فلش نور از فاصلۀ بسیار دور می تواند دیده شود . سعی کنید با ارسال تشعشعات نور توسط آینه ، سطح افق را به طور عرضی ، درو کنید . هنگام استفاده از آینۀ علامت دهی ، با استفاده از دست آزاد خود ، به نشانه روی کمک کنید و خطی را که می خواهید علامات به آنجا ارسال شود در نظر بگیرید و در هر لحظه ، حرکت خورشید و موضع خود را در نظر داشته باشید .
سیگنال آتش
در طول روز می توانید از دود آتش برای درخواست کمک ، استفاده نمایید . دود آتش از فواصل بسیار دور قابل روئیت می باشد . یکی از بهترین روشهای ارسال سیگنال کمک در شب هم ، استفاده از آتش است که این روش از سیستمهای استاندارد و شناخته شدۀ بین المللی می باشد .
سیگنالهای تصویری
برای آماده کردن خود جهت ارسال سیگنال بصری باید نکاتی را در نظر داشته باشید . همیشه در نظر داشته باشید که محلی در نزدیکی پناهگاه خود ، در منطقه ای باز و مرتفع را برای علامت دهی انتخاب کنید . و در صورتی که محل بازی وجود ندارد ، باید خودتان اقدام به پاکسازی قسمت مناسبی از منطقه کنید که در جستجوهای هوایی ، به راحتی قابل روئیت باشد . در نظر داشته باشید که همیشه جستجو برای یافتن شما ، از آخرین منطقه ای که از شما اطلاعاتی در دست بوده آغاز می شود . و یا از مسیر رفت و برگشت شما که قبلاً توسط خودتان اعلام شده است . بنابراین در نظر داشته باشید که محل ارسال علامت ، هر چه نزدیکتر به این نقاط باشد ، به جستجوی نجات گران کمک بیشتری خواهد کرد .
سیگنال کمک SOS
SOS یا Save Our Ship بهترین علامت شناخته شدۀ وضعیت بحرانی بین المللی است . هر شخصی باید با SOS آشنایی داشته باشد . این علامت را می توان با هر روش صوتی و بصری منتقل کرد . کدی که برای ارسال این علامت وجود دارد به این صورت است :
سه علامت کوتاه - سه علامت بلند - سه علامت کوتاه
که این ریتم تکرار می شود :
***ـــ ـــ ـــ ***
برای اینکه نمونه هایی از چگونگی ارسال این پیام به روش های بصری و صوتی بیان کرده باشیم ، به مثال های زیر توجه کنید :
شما می توانید به عنوان ارسال سیگنال زمین به هوا از سنگ ویا هر شیء تیره رنگ دیگری استفاده کنید و خود حروف SOS را روی زمین بنویسید تا از بالا دیده شود .
می توانید در تاریکی شب توسط نور یک چراغ قوۀ قوی برای افرادی که در دوردست ، احتمال وجود آنها می رود ، این پیام را ارسال کنید .
در طول روز با استفاده از یک آینه که معمولاً در کیف بقاء موجود می باشد ، و یا هر شیء مشابه ، این پیام را ارسال کنید . در صورتی که ارسال نورهای کوتاه مدت و بلند مدت با آینه برای شما مشکل است ، می توانید پیام را سه بار سه بار تکرار کنید . معمولاً ارسال پیام های سه تایی ، اعلام وضعیت بحرانی است . همیشه از قدرت تخیل خود استفاده کنید .
سیگنال آینه
در یک روز آفتابی ، یک آینه می تواند ابزار مناسبی برای ارسال سیگنال کمک باشد . ابزارهایی همچون : عینک ، سگک کمربند ، ته براق قمقمه ، شیشه و یا هر شیء مشابه دیگری که بتواند اشعۀ خورشید را منعکس کند ، می تواند در این امر به شما کمک کند . لوازم همراهتان را چک کنید ، احتمالاً قطب نمای آینه دار همراهتان باشد .
یک فلش نور از فاصلۀ بسیار دور می تواند دیده شود . سعی کنید با ارسال تشعشعات نور توسط آینه ، سطح افق را به طور عرضی ، درو کنید . هنگام استفاده از آینۀ علامت دهی ، با استفاده از دست آزاد خود ، به نشانه روی کمک کنید و خطی را که می خواهید علامات به آنجا ارسال شود در نظر بگیرید و در هر لحظه ، حرکت خورشید و موضع خود را در نظر داشته باشید .
سیگنال آتش
در طول روز می توانید از دود آتش برای درخواست کمک ، استفاده نمایید . دود آتش از فواصل بسیار دور قابل روئیت می باشد . یکی از بهترین روشهای ارسال سیگنال کمک در شب هم ، استفاده از آتش است که این روش از سیستمهای استاندارد و شناخته شدۀ بین المللی می باشد .
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
کمپ زدن در برف
در شرایطی که هوا به سرعت عوض می شود و درجه حرارت هم نزدیک صفر و برف هم کم است ونیز در برنامه های کوتاه مدت و یا شرایطی که باید کمپ را سریع برپا کرد، مطمئناً چادر بهترین وسیله است. در وسط روز و زمانی که خورشید در پشت ابرها پنهان است، حرارت درون چادر می تواند 22تا 28درجه گرمتر از هوای بیرون باشد.
کمپ زدن در برف
تحت این شرایط می توان لباس و کیسه خواب خیس را خشک کرد. پناهگاه هایی که از برف درست می شوند، مثل غار برفی و ایگلو جهت برپا شدن به زمان بیشتر و مهارت و تلاش احتیاج دارند، اما از طرفی قوی تر، جادارتر و حتی در هوای خیلی سردهم گرم هستند.
برپایی چادر در زمستان: محل برپایی چادر را به دور از نقاط خطرناکی مانند شکاف یخی، مسیر بهمن و یا نقاب ها انتخاب کنید. شکل وزش باد را در منطقه بررسی کنید اگر برف مانند سنگ سخت است و یا در سطح زمین شکل هایی از برف درست شده است، به معنی بادخیز بودن منطقه است.
اما اگر منطقه حاوی برف پودری یا شل است به منزله آن است که منطقه از باد در امان است و یا برف های جمع شده توسط باد به آنجا آورده شده اند.یک منطقه گود در برف پودری، می تواند پناهگاه خوبی از دست باد باشد ولی شاید مجبور باشید که برف روی چادر را مرتباً پاک نمایید.محل انتخابی حتی المقدور مسطح باشد.
منطقه ای که چادر روی آن قرار خواهد گرفت را کاملا برف کوبی کنید تا سطح منطقه بتواند وزن چادر و متعلقات را تحمل کند و بتوانید بندهای چادر را در برف بکوبید. صاف کردن و مسطح ساختن محوطه زیر چادر از لیزخوردن افراد در طول شب جلوگیری می کند و بدین وسیله از نقاط برجسته و قلنبه سطح زمین خلاص می شوید. اهمیت این نکته زمانی است که تصمیم داشته باشید چند شبی را در آن محل بسر ببرید. چراکه برف زیر چادر بعد از شب اول مانند سنگ سفت می شود و هر برجستگی در سطح آن به صورت یخ زده در می آید.
یک بیل با صفحه ای چهار گوش برای تسطیح محل چادر وسیله خوبی است. کوبیدن برف منطقه با «کفش های برف » باعث فشرده شدن سطح برف می شود. اسکی نیز وسیله خوبی برای صاف کردن است. اگر سطح زیر چادر کمی شیب دار است، طوری بخوابید که سر شما در بالای شیب باشد.
بعد از برپا کردن چادر، حفره ای به عمق 30سانتی متر در جلوی چادر ایجاد کنید. افراد می توانند هنگام بستن یا باز کردن گتر و در آوردن کفش های خود، راحت در چادر بنشینند و پاهای خود را در این گودال قرار دهند.وسایل پخت و پز و اجاق آشپزی را هم در آن طرف این گودال قرار دهید.
در هوای توفانی این گودال محل خوبی برای برای محافظت چراغ از شر باد است و به کوهنوردان اجازه می دهد که هنگامی که در کیسه خواب خود هستند، کمی به جلو بخزند و آشپزی خود را انجام دهند. دالان رودی چادر را می توان روی این گودال برقرار کرد. اگر چادر در معرض باد است، دور آن دیوار هایی از برف ایجاد کنید.
این دیوار( که باید بین 1 تا 2متر باشد) را در هر نقطه ای در پیرامون چادر می توانید درست کنید تا جلوی برخورد باد به چادر را بگیرد. هرچه قدر دیوار بلندتر باشد باید آن را دورتر از چادر درست کرد. مثلاً یک دیوار یک متری باید یک متر هم از چادر فاصله داشته باشد. این کار به این دلیل صورت می گیرد که باد در قسمت پناهگاه دیوار، برف زیادی را انبار خواهد کرد و این منطقه خیلی سریع پرخواهد شد. ساده ترین و سریع ترین راه برپا کردن دیوار، کندن بلوک های برفی با استفاده از اره برفی و یا قسمت نوک بیل و قرار دادن آنها روی هم هست.
در زمان توفان باید هر چند وقتی سقف چادر را از برف پاک کرد. در اغلب توفان ها مسئله مهم برفی که از آسمان می بارد نیست، بلکه برفی است که توسط باد آورده می شود. در قسمت پناهگاه دیوار و چادر، باد برف زیادی را جمع خواهد کرد.در چادری که حتی تا نیمه در برف فرورفته است، خطر خفگی وجود دارد، مخصوصا که درون آن پخت و پز هم در جریان باشد.
علاوه بر این، جمع شدن برف زیاد روی چادر می تواند باعث شکسته شدن تیرک ها و یا فروریختن کل چادر بشود. بطور منظم سعی کنید که برف جمع شده روی دیوارهای چادر را بتکانید و با بیل برف هایی که در قسمت تماس پوش دوم با برف هستند را پاک کنید تا هوا بتواند بین پوش بیرونی و چادر در جریان باشد. دقت کنید که به هنگام برف روبی، با صفحه بیل خود چادر را پاره نکنید. وزن زیاد برف می تواند باعث پاره شدن پوش نایلونی چادر شود.
در توفان های قوی و دراز مدت، چادر می تواند در برف جمع شده به دور آن گم شود. شاید هم مجبور شوید که چادر را از محل فعلی آن به روی سطح برف های جدید منتقل کنید.
در شرایطی که هوا به سرعت عوض می شود و درجه حرارت هم نزدیک صفر و برف هم کم است ونیز در برنامه های کوتاه مدت و یا شرایطی که باید کمپ را سریع برپا کرد، مطمئناً چادر بهترین وسیله است. در وسط روز و زمانی که خورشید در پشت ابرها پنهان است، حرارت درون چادر می تواند 22تا 28درجه گرمتر از هوای بیرون باشد.
کمپ زدن در برف
تحت این شرایط می توان لباس و کیسه خواب خیس را خشک کرد. پناهگاه هایی که از برف درست می شوند، مثل غار برفی و ایگلو جهت برپا شدن به زمان بیشتر و مهارت و تلاش احتیاج دارند، اما از طرفی قوی تر، جادارتر و حتی در هوای خیلی سردهم گرم هستند.
برپایی چادر در زمستان: محل برپایی چادر را به دور از نقاط خطرناکی مانند شکاف یخی، مسیر بهمن و یا نقاب ها انتخاب کنید. شکل وزش باد را در منطقه بررسی کنید اگر برف مانند سنگ سخت است و یا در سطح زمین شکل هایی از برف درست شده است، به معنی بادخیز بودن منطقه است.
اما اگر منطقه حاوی برف پودری یا شل است به منزله آن است که منطقه از باد در امان است و یا برف های جمع شده توسط باد به آنجا آورده شده اند.یک منطقه گود در برف پودری، می تواند پناهگاه خوبی از دست باد باشد ولی شاید مجبور باشید که برف روی چادر را مرتباً پاک نمایید.محل انتخابی حتی المقدور مسطح باشد.
منطقه ای که چادر روی آن قرار خواهد گرفت را کاملا برف کوبی کنید تا سطح منطقه بتواند وزن چادر و متعلقات را تحمل کند و بتوانید بندهای چادر را در برف بکوبید. صاف کردن و مسطح ساختن محوطه زیر چادر از لیزخوردن افراد در طول شب جلوگیری می کند و بدین وسیله از نقاط برجسته و قلنبه سطح زمین خلاص می شوید. اهمیت این نکته زمانی است که تصمیم داشته باشید چند شبی را در آن محل بسر ببرید. چراکه برف زیر چادر بعد از شب اول مانند سنگ سفت می شود و هر برجستگی در سطح آن به صورت یخ زده در می آید.
یک بیل با صفحه ای چهار گوش برای تسطیح محل چادر وسیله خوبی است. کوبیدن برف منطقه با «کفش های برف » باعث فشرده شدن سطح برف می شود. اسکی نیز وسیله خوبی برای صاف کردن است. اگر سطح زیر چادر کمی شیب دار است، طوری بخوابید که سر شما در بالای شیب باشد.
بعد از برپا کردن چادر، حفره ای به عمق 30سانتی متر در جلوی چادر ایجاد کنید. افراد می توانند هنگام بستن یا باز کردن گتر و در آوردن کفش های خود، راحت در چادر بنشینند و پاهای خود را در این گودال قرار دهند.وسایل پخت و پز و اجاق آشپزی را هم در آن طرف این گودال قرار دهید.
در هوای توفانی این گودال محل خوبی برای برای محافظت چراغ از شر باد است و به کوهنوردان اجازه می دهد که هنگامی که در کیسه خواب خود هستند، کمی به جلو بخزند و آشپزی خود را انجام دهند. دالان رودی چادر را می توان روی این گودال برقرار کرد. اگر چادر در معرض باد است، دور آن دیوار هایی از برف ایجاد کنید.
این دیوار( که باید بین 1 تا 2متر باشد) را در هر نقطه ای در پیرامون چادر می توانید درست کنید تا جلوی برخورد باد به چادر را بگیرد. هرچه قدر دیوار بلندتر باشد باید آن را دورتر از چادر درست کرد. مثلاً یک دیوار یک متری باید یک متر هم از چادر فاصله داشته باشد. این کار به این دلیل صورت می گیرد که باد در قسمت پناهگاه دیوار، برف زیادی را انبار خواهد کرد و این منطقه خیلی سریع پرخواهد شد. ساده ترین و سریع ترین راه برپا کردن دیوار، کندن بلوک های برفی با استفاده از اره برفی و یا قسمت نوک بیل و قرار دادن آنها روی هم هست.
در زمان توفان باید هر چند وقتی سقف چادر را از برف پاک کرد. در اغلب توفان ها مسئله مهم برفی که از آسمان می بارد نیست، بلکه برفی است که توسط باد آورده می شود. در قسمت پناهگاه دیوار و چادر، باد برف زیادی را جمع خواهد کرد.در چادری که حتی تا نیمه در برف فرورفته است، خطر خفگی وجود دارد، مخصوصا که درون آن پخت و پز هم در جریان باشد.
علاوه بر این، جمع شدن برف زیاد روی چادر می تواند باعث شکسته شدن تیرک ها و یا فروریختن کل چادر بشود. بطور منظم سعی کنید که برف جمع شده روی دیوارهای چادر را بتکانید و با بیل برف هایی که در قسمت تماس پوش دوم با برف هستند را پاک کنید تا هوا بتواند بین پوش بیرونی و چادر در جریان باشد. دقت کنید که به هنگام برف روبی، با صفحه بیل خود چادر را پاره نکنید. وزن زیاد برف می تواند باعث پاره شدن پوش نایلونی چادر شود.
در توفان های قوی و دراز مدت، چادر می تواند در برف جمع شده به دور آن گم شود. شاید هم مجبور شوید که چادر را از محل فعلی آن به روی سطح برف های جدید منتقل کنید.
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
چکونه در سفر مصرف بنزین را کاهش دهیم؟
برای خیلی از افراد پایان بهار با آغاز سفر گره میخورد. بخش زیادی از سفر با وسیله شخصی هم با بنزین گره خورده است. روش های متفاوتی برای کاهش مصرف بنزین وجود دارد که هفت مورد از آنها را در ادامه میخوانید.
رانندگی با سرعت مجاز، تنظیم فشار باد لاستیک ها و استفاده نکردن از باربند، برخی از نکاتی هستند که با رعایت آن می توان مصرف سوخت را به طرز چشمگیری کاهش داد.البته نیازی به یادآوری نیست که معاینه مداوم خودرو و رفع اشکالات موتوری نقش بسزایی در مصرف سوخت دارد.
1. باد لاستیک های خودرو را تنظیم کنید. لاستیک های کم باد مصرف بیشتر سوخت را در پی دارد.
2. با سرعت نرانید. رانندگی با سرعت بیش از 90کیلومتر در ساعت به سرعت مصرف بنزین را بالا می برد. رعایت سرعت مجاز در بزرگراه ها و آزادراه ها سبب صرفه جویی در مصرف سوخت می شود. مصرف سوخت در سرعت های بالا به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد. به عنوان مثال وقتی از سرعت 90 به 120 شتاب میگیرید مصرف سوخت حدود 30 درصد افزایش پیدا می کند سرعت باید تا جایی که امکان دارد یکدست و از ترمزگیری و شتاب گیری غیر ضروری اجتناب شود.
3. لوازم سنگین و غیرضروری را با خودرو به این طرف و آن طرف نبرید. بار اضافی خودرو را خالی کنید.
4. از باربند استفاده نکنید. قرار دادن بار روی سقف خودرو مصرف سوخت را بالا می برد.
5. از رانندگی با سرعت های زیاد و ترمزهای ناگهانی پرهیز کنید.
6. در سرعت بالای 90 کیلومتر در ساعت پنجره های خودرو را بسته نگاه دارید. پنجره های باز مصرف سوخت را 10 درصد افزایش می دهد.
7. از لاستیک مناسب استفاده کنید. استفاده از لاستیک هایی که چسبندگی بیشتری به جاده دارند در کاهش مصرف بنزین موثرند.
8. باید به محض اینکه شرایط ترافیک و جاده مطلوب بود به دنده های بالاتر رفت. استفاده از دنده های پایین برای بالا بردن شتاب بشدت مصرف سوخت را بالا می برد. همچنین استفاده نادرست از دنده بالا مصرف سوخت و آلودگی را افزایش داده و باعث سایش و ترکیدن موتور میشود.
9. روشن کردن متناوب موتور نیز در شرایط استارت سرد امکان کارکرد موتور در بهترین دمای کاری را بالا برده (از 15 تا 30 درصد در داخل شهر) و تولید گازهای سمی می کند.
10. کم و زیاد کردن سرعت خودرو در جاده ها یا تلاش برای پرکردن فاصله های کوتاه بین خودروها در ترافیک های سنگین بشدت سوخت را هدر می دهد.
چه وقت بنزین بزنیم؟
اطلاعاتی که در ذیل ذکر میشود راهکارهایی مفید برای کاهش هزینه های مصرف سوخت اتومبیل یا بهتر بگویم، استفاده بیشتر و بهتر از بنزینی که هر بار برای خودروتان خریداری مینمایید است که با توجه به موارد زیر حتما این صرفه جویی برای شما محسوس خواهد بود.
سعی کنید صبح زود بنزین بزنید
فقط صبح زود که حرارت زیر زمین هنوز در پایینترین حد قرار دارد بنزین بزنید. به خاطر داشته باشید که در تمام پمپبنزینها مخزن سوخت در زیر زمین قرار دارد. هرچه زمین سردتر باشد، بنزین غلیظتر و متراکمتر است. وقتی هوا گرم میشود، بنزین منبسط تر میگردد. بنابراین، خرید بنزین در بعدازظهر و حتی شب که هنوز هوا کاملاً سرد نشده و بر بنزین اثر نگذاشته، سبب میشود که یک لیتر شما واقعاً یک لیتر نباشد.
قبل از خالی شدن محتویات باک
یکی از مهمترین نکات برای بنزین زدن این است که وقتی باک اتومبیل نصفه است بنزین بزنید. دلیل آن این است که، هرچه بنزین بیشتری داخل باک باشد، هوای کمتری فضای خالی آن را اشغال میکند. بنزین به مراتب سریعتر از آنچه که تصور میکنید تبخیر میشود. مخازن ذخیره بنزین دارای سقف داخلی شناور هستند. این سقف به عنوان نقطه صفر بین بنزین و جو عمل میکند تا تبخیر را به حداقل برساند.
برای خیلی از افراد پایان بهار با آغاز سفر گره میخورد. بخش زیادی از سفر با وسیله شخصی هم با بنزین گره خورده است. روش های متفاوتی برای کاهش مصرف بنزین وجود دارد که هفت مورد از آنها را در ادامه میخوانید.
رانندگی با سرعت مجاز، تنظیم فشار باد لاستیک ها و استفاده نکردن از باربند، برخی از نکاتی هستند که با رعایت آن می توان مصرف سوخت را به طرز چشمگیری کاهش داد.البته نیازی به یادآوری نیست که معاینه مداوم خودرو و رفع اشکالات موتوری نقش بسزایی در مصرف سوخت دارد.
1. باد لاستیک های خودرو را تنظیم کنید. لاستیک های کم باد مصرف بیشتر سوخت را در پی دارد.
2. با سرعت نرانید. رانندگی با سرعت بیش از 90کیلومتر در ساعت به سرعت مصرف بنزین را بالا می برد. رعایت سرعت مجاز در بزرگراه ها و آزادراه ها سبب صرفه جویی در مصرف سوخت می شود. مصرف سوخت در سرعت های بالا به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد. به عنوان مثال وقتی از سرعت 90 به 120 شتاب میگیرید مصرف سوخت حدود 30 درصد افزایش پیدا می کند سرعت باید تا جایی که امکان دارد یکدست و از ترمزگیری و شتاب گیری غیر ضروری اجتناب شود.
3. لوازم سنگین و غیرضروری را با خودرو به این طرف و آن طرف نبرید. بار اضافی خودرو را خالی کنید.
4. از باربند استفاده نکنید. قرار دادن بار روی سقف خودرو مصرف سوخت را بالا می برد.
5. از رانندگی با سرعت های زیاد و ترمزهای ناگهانی پرهیز کنید.
6. در سرعت بالای 90 کیلومتر در ساعت پنجره های خودرو را بسته نگاه دارید. پنجره های باز مصرف سوخت را 10 درصد افزایش می دهد.
7. از لاستیک مناسب استفاده کنید. استفاده از لاستیک هایی که چسبندگی بیشتری به جاده دارند در کاهش مصرف بنزین موثرند.
8. باید به محض اینکه شرایط ترافیک و جاده مطلوب بود به دنده های بالاتر رفت. استفاده از دنده های پایین برای بالا بردن شتاب بشدت مصرف سوخت را بالا می برد. همچنین استفاده نادرست از دنده بالا مصرف سوخت و آلودگی را افزایش داده و باعث سایش و ترکیدن موتور میشود.
9. روشن کردن متناوب موتور نیز در شرایط استارت سرد امکان کارکرد موتور در بهترین دمای کاری را بالا برده (از 15 تا 30 درصد در داخل شهر) و تولید گازهای سمی می کند.
10. کم و زیاد کردن سرعت خودرو در جاده ها یا تلاش برای پرکردن فاصله های کوتاه بین خودروها در ترافیک های سنگین بشدت سوخت را هدر می دهد.
چه وقت بنزین بزنیم؟
اطلاعاتی که در ذیل ذکر میشود راهکارهایی مفید برای کاهش هزینه های مصرف سوخت اتومبیل یا بهتر بگویم، استفاده بیشتر و بهتر از بنزینی که هر بار برای خودروتان خریداری مینمایید است که با توجه به موارد زیر حتما این صرفه جویی برای شما محسوس خواهد بود.
سعی کنید صبح زود بنزین بزنید
فقط صبح زود که حرارت زیر زمین هنوز در پایینترین حد قرار دارد بنزین بزنید. به خاطر داشته باشید که در تمام پمپبنزینها مخزن سوخت در زیر زمین قرار دارد. هرچه زمین سردتر باشد، بنزین غلیظتر و متراکمتر است. وقتی هوا گرم میشود، بنزین منبسط تر میگردد. بنابراین، خرید بنزین در بعدازظهر و حتی شب که هنوز هوا کاملاً سرد نشده و بر بنزین اثر نگذاشته، سبب میشود که یک لیتر شما واقعاً یک لیتر نباشد.
قبل از خالی شدن محتویات باک
یکی از مهمترین نکات برای بنزین زدن این است که وقتی باک اتومبیل نصفه است بنزین بزنید. دلیل آن این است که، هرچه بنزین بیشتری داخل باک باشد، هوای کمتری فضای خالی آن را اشغال میکند. بنزین به مراتب سریعتر از آنچه که تصور میکنید تبخیر میشود. مخازن ذخیره بنزین دارای سقف داخلی شناور هستند. این سقف به عنوان نقطه صفر بین بنزین و جو عمل میکند تا تبخیر را به حداقل برساند.
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
اگر یک سفر طبیعتگردی یا صعود چند روزه داشته باشید و ناگزیر به اقامت شبانه در طبیعت یا کوهستان باشید، حتی در صورتی که چادر هم داشته باشید، باز هم هیچ وسیلهای غیر از یک کیسهخواب نمیتواند آسایش لازم را برای شما فراهم کند.
خواب، یکی از ضروریات انسان، مخصوصا برای تجدید قوا می باشد . بنابراین کیسه خواب راحت، نرم و گرم، از اهمیت بالایی برخوردار است .کیسه خوابها به دو نوع پر و الیاف، تقسیم بندی می شوند . کیسه خوابهای پر که حاوی پر قو هستند از قدیم بسیار مورد توجه بوده اند . تنها نقیصه کیسه خواب پر این است که اگر خیس شود خشک شدن آن به زمان زیادی نیاز دارد و خیس شدن در زمستان نیز برابر با یخ زدگی و یا مرگ است !
برای رفع این نقیصه الیاف جدیدی به شکل لوله های تو خالی ساخته شده و در ساخت کیسه خوابهای جدید و حرفه ای از آنها استفاده می شود .این الیاف با وجود سبکی از حجم بالایی برخوردارند که بسته بندی در کوله را کمی مشکل می سازد . البته این نقیصه نیز در الیاف جدید به نام ترمو لایت برطرف شده است .
در کیسه خواب های پر ، مرغوبیت پر استفاده شده در کیسه خواب با عددی درصدی مشخص می شود مانند %80 که به عنوان مثال این عدد بیانگر 80 درصد کرک و 20 درصد پر است. هرچه میزان کرک بیشتر باشد جنس پر مرغوب تر است. عایق گرما بودن پر نیز با واحدی به نام CUIN مشخص می شود. که این عدد میزان ارتفاع 30 گرم پر را به واحد اینچ بیان می کند یا به عبارتی مقدار پف کردن یا باد شدن پر. البته در بعضی مدلها نیز این ویژگی با عنوان بلندي یا Loft که فاکتور کليدي براي تشخيص گرماي يک کيسه خواب مي باشد مشخص می شود، Loft يعني ميزان ضخامت يا پف کردن يک کيسه خواب. اگر 2 کيسه خواب داراي يک نوع شکل، قابليت و مشخصات باشند ، آنکه ميزان Loft بيشتري دارد، گرمتر است. کیسه خواب های الیاف ، انتخابی خوب برای راحتی و گرما و مقاومت در برابر رطوبت هستند به علاوه اینکه برای شست وشو نیز مشکلی ندارد.این الیافهای ساخته بشر ، گرمای بدن را به طور یکنواخت در سرتاسر کیسه خواب توزیع می کنند. این الیاف در کیسه خواب در لایه های مختلف گذاشته می شوند تا این لایه بندی شما را در مقابل سرما محافظت کنند.
کیسه خواب پر یا کیسه خواب الیاف؟
آیا میخواهید در باران شدید در طبیعت بخوابید؟
آیا هوای مقصد سفر شما گرم و مرطوب است؟ سرد و مرطوب؟ و یا گرم و خشک؟ یا بسیار سرد است؟
آیا کیسه خواب را خودتان حمل می کنید؟
آیا وقت رسیدگی و مراقبت از کیسهخواب خودتان را دارید؟
این سوالات، مهمترین سوالاتی است که شما باید قبل از تصمیم به خرید یک کیسه خواب و انتخاب بین دو گزینه "کیسه خواب پر" یا "کیسه خواب الیاف"، از خود بپرسید.
خواب، یکی از ضروریات انسان، مخصوصا برای تجدید قوا می باشد . بنابراین کیسه خواب راحت، نرم و گرم، از اهمیت بالایی برخوردار است .کیسه خوابها به دو نوع پر و الیاف، تقسیم بندی می شوند . کیسه خوابهای پر که حاوی پر قو هستند از قدیم بسیار مورد توجه بوده اند . تنها نقیصه کیسه خواب پر این است که اگر خیس شود خشک شدن آن به زمان زیادی نیاز دارد و خیس شدن در زمستان نیز برابر با یخ زدگی و یا مرگ است !
برای رفع این نقیصه الیاف جدیدی به شکل لوله های تو خالی ساخته شده و در ساخت کیسه خوابهای جدید و حرفه ای از آنها استفاده می شود .این الیاف با وجود سبکی از حجم بالایی برخوردارند که بسته بندی در کوله را کمی مشکل می سازد . البته این نقیصه نیز در الیاف جدید به نام ترمو لایت برطرف شده است .
در کیسه خواب های پر ، مرغوبیت پر استفاده شده در کیسه خواب با عددی درصدی مشخص می شود مانند %80 که به عنوان مثال این عدد بیانگر 80 درصد کرک و 20 درصد پر است. هرچه میزان کرک بیشتر باشد جنس پر مرغوب تر است. عایق گرما بودن پر نیز با واحدی به نام CUIN مشخص می شود. که این عدد میزان ارتفاع 30 گرم پر را به واحد اینچ بیان می کند یا به عبارتی مقدار پف کردن یا باد شدن پر. البته در بعضی مدلها نیز این ویژگی با عنوان بلندي یا Loft که فاکتور کليدي براي تشخيص گرماي يک کيسه خواب مي باشد مشخص می شود، Loft يعني ميزان ضخامت يا پف کردن يک کيسه خواب. اگر 2 کيسه خواب داراي يک نوع شکل، قابليت و مشخصات باشند ، آنکه ميزان Loft بيشتري دارد، گرمتر است. کیسه خواب های الیاف ، انتخابی خوب برای راحتی و گرما و مقاومت در برابر رطوبت هستند به علاوه اینکه برای شست وشو نیز مشکلی ندارد.این الیافهای ساخته بشر ، گرمای بدن را به طور یکنواخت در سرتاسر کیسه خواب توزیع می کنند. این الیاف در کیسه خواب در لایه های مختلف گذاشته می شوند تا این لایه بندی شما را در مقابل سرما محافظت کنند.
کیسه خواب پر یا کیسه خواب الیاف؟
آیا میخواهید در باران شدید در طبیعت بخوابید؟
آیا هوای مقصد سفر شما گرم و مرطوب است؟ سرد و مرطوب؟ و یا گرم و خشک؟ یا بسیار سرد است؟
آیا کیسه خواب را خودتان حمل می کنید؟
آیا وقت رسیدگی و مراقبت از کیسهخواب خودتان را دارید؟
این سوالات، مهمترین سوالاتی است که شما باید قبل از تصمیم به خرید یک کیسه خواب و انتخاب بین دو گزینه "کیسه خواب پر" یا "کیسه خواب الیاف"، از خود بپرسید.