🔰 تاکتیک امیراحمدیان برای نجات گفتمان شکست‌خورده ایرانشهری

✍️ یادداشت آراز نیوز

یادداشتی از بهرام امیراحمدیان در روزنامه اطلاعات با عنوان «روابط ایران و جمهوری آذربایجان؛ تهدیدها و فرصت‌ها» منتشر شد؛ یادداشتی که در ظاهر با لحنی دیپلماتیک و آشتی‌جویانه، ادعاهای رسانه‌های افراطی فارسی‌، از جمله گزارش صداوسیما از مناطق مرزی درباره ورود پهپادهای آذربایجان به حریم هوایی ایران را زیر سؤال برده است.

👈 ادامه مطلب

نویسنده، گزارش صداوسیما در تهیه مصاحبه‌هایی از مردم منطقه مرزی را غیرموثق ارزیابی کرده است و در توجیه این نظریه مطرح کرده که نیروهای مسلح ایران قدرت کافی برای صیانت از مرزهای کشور را دارند و اجازه نقض حریم هوایی را نمی‌دهند. وی ادعاهای ورود پهپادها و یا هواپیماها از خاک آذربایجان به ایران را رد کرده و آن‌ها را غیرموثق خوانده است؛ ادعاهایی که بسیاری از همفکران ایرانشهری بهرام امیراحمدیان در هر فرصتی در رسانه‌ها مکرراً تکرار می‌کنند.

در نگاه نخست، ممکن است این یادداشت را نشانه‌ای از عقلانیت و اعتدال بدانیم. اما با نگاهی دقیق‌تر، مشخص می‌شود که این نوشته چیزی جز تلاش برای تطهیر اشتباهات گفتمان ایرانشهری افراطی و کاهش خسارات ناشی از نفرت‌پراکنی علیه آذربایجان نیست.

امیراحمدیان که پیش‌تر در مصاحبه‌ای در خبرآنلاین مدعی شده بود که واژه تورک در ادبیات ایرانی دارای «بار منفی» است و بهتر است آذربایجانی‌ها در ایران خود را آذری و تبریزی معرفی کنند، به‌درستی درک کرده است که تداوم حملات رسانه‌ای و متهم کردن جمهوری آذربایجان به همکاری با اسرائیل، نه‌تنها هیچ دستاوردی برای جمهوری اسلامی ایران ندارد، بلکه نتیجه‌ای معکوس به بار می‌آورد. تهاجمات رسانه‌ای جریانات مرکزگرایانه ایرانشهری علیه جمهوری آذربایجان در بین ملت تورک آذربایجان جنوبی تأثیرات معکوس داشته و به افزایش همبستگی ملی در آذربایجان جنوبی، رشد احساسات آذربایجان‌گرایانه، و بی‌اعتمادی عمیق‌تر نسبت به ساختارهای حاکم تمرکزگرا منجر می‌شود. با این حال، امیراحمدیان به‌عنوان یک ایرانشهری از تحقیر هویت تورکی آذربایجانی دست نمی‌کشد و در سراسر یادداشتش، تحقیر آذربایجان و هویت آن و کتمان حق تحصیل به زبان مادری و رسمیت زبان تورکی در ایران قابل مشاهده است.

از همین رو، او به‌عنوان یکی از چهره‌های فکری جریان ایرانشهری، دست‌ به‌ کار شده تا با لحنی آرام، چهره‌ای منطقی به خود بگیرد، و هم‌زمان با رد ظاهری برخی ادعاهای تند، اصل روایت مرکزگرایانه را حفظ کند.

وی در همین یادداشتش، آمار تورک‌‌ها در ایران را زیر سؤال می‌برد؛ او با استناد به آمار ارائه‌شده از جمعیت استان‌های آذربایجان جنوبی ـ که وی آن‌ها را استان‌های آذری‌نشین می‌خواند ـ می‌گوید این استان‌ها جمعاً ۱۲ میلیون نفر جمعیت دارند که تمامی جمعیت این استان‌ها هم تورک نیستند. و چون آمار جمعیت بر اساس زبان در دست نیست، معلوم نیست چه مقدار از این ۱۲ میلیون نفر در این استان‌ها تورک یا به زعم وی، «آذری» باشند. امیراحمدیان خود به‌خوبی می‌داند که استان‌های آذربایجان جنوبی در ایران، در صدر استان‌های مهاجرفرست هستند و به دلیل تبعیض‌های اقتصادی علیه آذربایجان، بسیاری از مردم به شهرهایی چون تهران و استان‌های مرکزی و جنوبی برای کار مهاجرت کرده‌اند؛ ولی وی با تحمیق مخاطب خود، از ابراز این اطلاعات خودداری می‌کند تا افکار عمومی را با اطلاعات ناقص و نادرست، با توهمات ایدئولوژیک خود همراه کند.

وی همچنین آموزش زبان تورکی در مدارس را بی‌اهمیت جلوه می‌دهد. امیراحمدیان، زبان فارسی را «زبان ملی با سابقه هزار ساله» معرفی می‌کند و زبان تورکی را به سطح «محاوره و داد و ستد» تقلیل می‌دهد و در نهایت، تلاش می‌کند مطالبات زبانی و فرهنگی آذربایجان جنوبی را به تحریکات خارجی نسبت دهد.

این‌ها دقیقاً همان مؤلفه‌های گفتمان ایرانشهری است، با این تفاوت که به‌جای فریادهای جاهلانه، این بار از زبان آرام و در پوشش دیپلماتیک، از دریچه روزنامه اطلاعات و از قلم یک به‌اصطلاح استاد دانشگاه گفته می‌شود.

امیراحمدیان نه از روی انصاف و ارزش‌های انسانی، بلکه از روی محاسبه و نگرانی از تبعات افراط‌گرایی دوستان نادان خود، دست به این نوع نوشتار زده است. هدف او نه دفاع از حقیقت، بلکه مدیریت بحران در درون گفتمان مسلط مرکزگرایانه ایرانشهری است؛ گفتمانی که احساسات ضدآذربایجانی‌اش، عقل و خرد را زایل کرده و بدون تحلیل، صرفاً به نفرت‌پراکنی و اشاعه توهمات خود می‌پردازد. او خوب می‌داند که نفرت‌پراکنی علیه آذربایجان، سرانجامی جز تقویت هویت ملی تورک‌ها در داخل ایران نخواهد داشت.

در نتیجه، یادداشت اخیر او را نه می‌توان نشانه تغییر گفتمان دانست، و نه نشانه احترام به تنوع و حقوق زبانی ـ فرهنگی مردم آذربایجان؛ بلکه باید آن را تلاشی تاکتیکی برای کنترل آسیب‌هایی دانست که خودِ گفتمان ایرانشهری، به‌دست تندروهایش به وجود آورده است.

🌎 آراز نیوز؛ گرچک خبرلرین آدرسی
🔗 @ArazNews

🚨عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس: ممکن است هر لحظه دوباره جنگ شروع شود

آرازنیوز: فداحسین مالکی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، در گفت‌وگو با دیده‌بان ایران با اشاره به احتمال ازسرگیری درگیری نظامی، هشدار داد که ایران در وضعیت جنگی قرار دارد و خطر آغاز مجدد جنگ همچنان پابرجاست.

مالکی در این مصاحبه تصریح کرد: «ایران همین حالا در وضعیت جنگی قرار دارد و دیگر هراسی از این نداریم که قرار گرفتن ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد، بتواند سایه جنگ را بر سر کشورمان قرار دهد. یعنی خطر شروع مجدد جنگ هر لحظه وجود دارد و به همین دلیل، تاکید می‌کنیم که نباید گفت آتش‌بس برقرار شده بلکه باید گفت جنگ متوقف شده است.»

وی همچنین هشدار داد: «ممکن است هر لحظه دوباره جنگ با ادامه تنش‌ها شروع شود.»

🌎 آراز نیوز؛ گرچک خبرلرین آدرسی
🔗 @ArazNews

وی با اشاره به مصوبات ستاد احیا تصریح کرد: «از مجموع ۲۷ مصوبه کلیدی، تنها حدود ۳۰ درصد اجرایی شده و طی ۱۰ سال گذشته هیچ اقدام مؤثری برای احیای دریاچه اورمیه انجام‌نشده است.»

رحمانی در حالی مدعی اجرای حدود ۳۰ درصد از طرح‌های احیای دریاچه اورمیه است که همین میزان نیز به‌طور کامل تحقق‌نیافته است. برای نمونه، آبی که قرار بود از رودخانه زاب به دریاچه منتقل شود، به‌جای آن صرف آبیاری مزارع چغندرقند و تأمین آب کارخانه قند مهاباد می‌شود.

در همین رابطه، دکتر احمد بایبوردی، کارشناس حوزه محیط‌زیست، با انتشار سندی رسمی از تخصیص ۴۰۰ میلیون مترمکعب آب از محل گادارچای که وظیفه انتقال آب تونل زاب به دریاچه اورمیه را بر عهده دارد، به کارخانه قند مهاباد پرده برداشت.

ادعاها درباره اجرایی شدن ۳۰ درصد از طرح‌های احیای دریاچه اورمیه در حالی مطرح می‌شود که بر اساس گزارش خبرگزاری ایرنا، حجم فعلی آب دریاچه اورمیه حدود ۱.۱۴ میلیارد مترمکعب برآورد می‌شود؛ این در حالی است که نسبت به مدت مشابه سال گذشته کاهش ۱.۴۴ میلیارد مترمکعبی داشته و در مقایسه با میانگین بلندمدت، با کاهش فاجعه‌بار ۱۵.۱۹ میلیارد مترمکعبی روبه‌رو است.

در همین حال، مقایسه تصاویر از خرداد و تیرماه سال گذشته و امسال نشان می‌دهد بخش‌های وسیعی از شمال دریاچه که پیش‌تر ارتفاع آب در آن‌ها به ۳۵ سانتی‌متر می‌رسید، اکنون به‌طور کامل خشک‌شده‌اند.



🌎 آرازنیوز، خبرین دوغرو یئری

🔗 @ArazNews

🚨 تقلای از پیش شکست‌خورده تهران برای جدایی بین باکو و اسلام‌آباد

آرازنیوز: علی‌اکبر ولایتی، مشاور رهبر جمهوری اسلامی ایران، در دیدار با وزیر کشور پاکستان بار دیگر با حمله به جمهوری آذربایجان، خواستار موضع‌گیری اسلام‌آباد علیه باکو شد.

ولایتی که سابقه مواضع ضدآذربایجانی را در کارنامه خود دارد با تکرار ادعاهای قدیمی درباره روابط آذربایجان با اسرائیل، تلاش کرد چهره‌ای منفی از باکو نزد مقام پاکستانی ترسیم کند. این سخنان در ادامه سیاست دیرینه ایران برای ایجاد شکاف میان متحدان مسلمان در منطقه ارزیابی می‌شود.

به نظر می‌رسد با توجه به روابط مستحکم اسلام‌آباد و باکو، تلاش‌هایی از این دست برای اخلال در روابط دو کشور از پیش محکوم به شکست است.

🌎 آراز نیوز؛ گرچک خبرلرین آدرسی
🔗 @ArazNews

🔰 یادداشت نجاح محمد علی؛ سوگنامه‌ای برای پایان سلطه ویرانگر ایران بر کشورهای منطقه

✍️ آرازنیوز

یادداشت اخیر نجاح محمد علی با عنوان «شام جدید؛ پروژه‌ای برای بازطراحی مشرق عربی» تصویری شاعرانه اما عمیقاً جانبدارانه از تحولات اخیر در خاورمیانه ارائه می‌دهد؛ تحلیلی که نه بر پایه واقعیت‌های میدانی، بلکه بر پایه دلسردی از عقب‌نشینی «محور مقاومت» و فروپاشی نظم مطلوب جمهوری اسلامی ایران در سوریه، عراق و لبنان بنا شده است.


👈 ادامه مطلب

نجاح محمد علی، تحلیل‌گر رسانه‌ای عراقی و چهره‌ای شناخته‌شده در رسانه‌های وابسته به جمهوری اسلامی ایران، سال‌هاست مدافع سرسخت سیاست‌های تهران در منطقه است. او در تمامی اعتراضات مردمی داخل ایران، بدون استثنا، از سیاست‌های سرکوب‌گرانه جمهوری اسلامی ایران حمایت کرده و معترضان را یا فریب‌خورده یا ابزار دست دشمنان خارجی خوانده است. اکنون که تحولات منطقه‌ای، به‌ویژه در سوریه و عراق، برخلاف آرزوهای او و سیاست‌گذاران در بیت رهبری و سپاه پیش می‌رود، سعی دارد این شکست را با زبانی استعاری، نتیجه پروژه‌ای خارجی جلوه دهد تا مشروعیت آن را زیر سؤال ببرد.

تحلیل او از پروژه موسوم به «شام جدید» که در آن ترکیه، آمریکا و کشورهای عربی خلیج نقش فعالی دارند؛ با تعابیری همچون «ثبات مصنوعی»، «برنج سیاسی» و «سلطان هماهنگ‌کننده» تزئین شده تا این تحولات را غیرمردمی و حاصل معامله قدرت‌های غربی با کشورهای منطقه از جمله ترکیه جلوه دهد. اما در واقع، آنچه از این متن به چشم می‌آید چیزی جز ابراز ناامیدی و تلخ‌کامی از شکست سیاست‌های توسعه‌طلبانه جمهوری اسلامی ایران و کاهش نفوذ آن در منطقه نیست.

نجاح محمد علی بدون اشاره‌ای به فجایع انسانی، فساد و ویرانی‌هایی که سیاست‌های تهران در سوریه، عراق و لبنان به بار آورد، از «رام‌شدن سوریه» و «مطیع‌شدن لبنان» با لحنی حسرت‌بار یاد می‌کند؛ گویی رژیم‌هایی چون بشار اسد، که سال‌ها نماد ظلم، فساد و جنگ داخلی بودند، صرفاً با سرمایه‌گذاری کشورهای خلیج یا اقدامات ترکیه از صحنه قدرت حذف شده‌اند. وی در مورد لبنان نیز اشاره‌ای به خشم عمومی نسبت به حزب‌الله و نقش مخرب جمهوری اسلامی ایران در تداوم بحران‌های امنیتی و اقتصادی برای مردم این کشور نمی‌کند.

او به جای بررسی نقش ویرانگر نیروهای نیابتی ایران و تأثیر مستقیم سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران بر بحران‌های مزمن در عراق و سوریه، تلاش می‌کند مسئولیت را متوجه «ویترین‌سازی خلیج» یا «نقشه‌های آمریکایی» کند. حال آن‌که واقعیت صریح‌تر از آن است که بتوان با استعاره پنهانش کرد: محور مقاومت شکست خورده، و منطقه دیگر جایی برای سیاست‌های بی‌ثبات‌ساز تهران ندارد.

از سوی دیگر، اشاره طعنه‌آمیز او به نقش ترکیه و رجب طیب اردوغان، بیشتر ناشی از نگرانی از قدرت‌یابی مجدد آنکاراست. ترکیه برخلاف ایران، توانسته در سطح دیپلماسی، امنیت و توسعه اقتصادی نقشی سازنده ایفا کند و در مسیر بازسازی منطقه مشارکت فعال داشته باشد؛ مسیری که اگرچه منافع راهبردی ترکیه را تأمین می‌کند، اما هم‌زمان موجب بهبود وضعیت اقتصادی و رفاهی در کشورهای هدف نیز می‌شود. پروژه «جاده توسعه» که قصد دارد بندر فاو در عراق را به ترکیه وصل کند یکی از این اقدامات ترکیه برای توسعه منطقه است.

در مقابل، سیاست‌های جمهوری اسلامی در منطقه چیزی جز جنگ، ویرانی، بحران‌های انسانی و فقر برای مردم کشورهای میزبان و خود ایران به‌ همراه نداشته است. شاید همین واقعیت، دلیل اصلی تلخی و عصبانیت لحن نجاح محمد علی باشد: نظمی در حال شکل‌گیری است که در آن جمهوری اسلامی ایران نه‌ تنها دیگر بازیگر اصلی نیست، بلکه به عنصری مزاحم و فاقد اعتبار تبدیل شده است.

در نهایت، یادداشت نجاح محمد علی را باید سوگنامه‌ای برای پایان سلطه جمهوری اسلامی ایران در منطقه دانست؛ تلاشی ناامیدانه برای حفظ روایتی شکست‌خورده و مشروعیت‌زدایی از نظمی نوین در خاورمیانه.

🌎 آراز نیوز؛ گرچک خبرلرین آدرسی
🔗 @ArazNews

دیکتاتوری سلطنتی: شاه و رؤیای یک ملت یک‌زبان

پنجاه سال حاکمیت پهلوی‌ها با سرکوب همه‌ی صداهای متفاوت همراه بود. رضاشاه با پروژه‌ی ایران‌سازی از بالا، تلاش کرد ملت‌ها و زبان‌های غیرفارس را حذف و در قالب «ایرانی واحد» منحل کند. محمدرضاشاه نیز با توسل به امنیتی‌سازی سیاست و سرکوب اپوزیسیون، مانع ظهور هر نوع حرکت آزادی‌خواهانه شد. سلطنت‌طلبی امروز نیز، با نگاهی نوستالژیک و توهم‌گرایانه، همان پروژه‌ی همسان‌سازی را دنبال می‌کند و نسبت به خواسته‌های ملت‌های غیرفارس، بی‌اعتنا و حتی خصمانه برخورد می‌کند.

دیکتاتوری دینی: شیخ و قداست سرکوب

پس از سقوط سلطنت، ایران وارد عصر جدیدی از دیکتاتوری شد: دیکتاتوری روحانیت. جمهوری اسلامی، با استفاده از دین به‌عنوان ابزار مشروعیت، دایره‌ی سرکوب را گسترش داد. نه‌تنها آزادی سیاسی نابود شد، بلکه حتی نفس اعتراض هم به جرم بدل گشت. در این نظام، هویت دینی برتر از هویت انسانی تعریف شد و تلاش شد که همه‌ی تنوع‌ها در قالب یک ایدئولوژی مذهبی قالب‌ریزی شوند. همان‌طور که سلطنت بر بنیاد نژاد و زبان همسان بنا شده بود، جمهوری اسلامی نیز بر بنیاد مذهب واحد و تبعیت بی‌چون‌و‌چرا شکل گرفت.

دیکتاتوری اپوزیسیون‌نما: مجاهد خلق و سایه‌ دیکتاتور درون

در میانه‌ میدان مبارزه با رژیم، بسیاری چشم امید به اپوزیسیون دوخته‌اند. اما تجربه‌ی سازمان مجاهدین خلق نشان می‌دهد که خود این جریان نیز فاقد روحیه‌ی دموکراتیک است. رهبری مطلقه، کیش شخصیت، و حذف مخالفان داخلی در درون سازمان، از این گروه چهره‌ای دیکتاتورمعاب ساخته است. از این‌رو، مجاهدین نه تنها جایگزین مناسبی برای جمهوری اسلامی نیستند، بلکه استمرار همان سنت دیکتاتوری فردمحور به شکلی دیگرند.

نقطه‌ اشتراک: انکار تکثر و دشمنی با ملت‌های غیرفارس

آنچه شاه، شیخ و مجاهد را به هم پیوند می‌دهد، دشمنی ساختاری آنان با خواست‌های آزادی‌خواهانه‌ی ملت‌های غیرفارس در ایران است. همه‌ی این جریان‌ها با تکثر فرهنگی و زبانی دشمن‌اند. آنان در تلاش‌اند تا ملت ترک، بلوچ، کورد، عرب و دیگران را در قالب هویتی تحمیلی ذوب کنند. آنان از فدرالیسم، خودمختاری فرهنگی و حق تعیین سرنوشت هراس دارند، زیرا مشروعیت خود را در ساختار متمرکز و تک‌صدا می‌بینند.

راه آزادی از نفی شاه و شیخ و مجاهد می‌گذرد

برای عبور از دیکتاتوری، کافی نیست که فقط جمهوری اسلامی را نقد کنیم. باید با تمام اشکال استبداد – چه سلطنت‌طلبانه، چه دینی، و چه اپوزیسیون‌نمایانه – قطع رابطه کرد. راه رسیدن به دموکراسی واقعی، از دل پذیرش تکثر، توزیع قدرت، و احترام به خواسته‌های ملت‌های گوناگون ایران می‌گذرد. دموکراسی نه با دیکتاتوری جایگزین می‌شود، نه با کیش شخصیت؛ بلکه با ساختاری که در آن همه ملت‌ها، زبان‌ها و فرهنگ‌ها جایگاه برابر و محترم داشته باشند.



🔗 @ArazNews

درخواست واشنگتن از اسرائیل برای توقف حملات به ارتش سوریه

آرازنیوز: شبکه ۱۲ اسرائیل گزارش داد که ایالات متحده از اسرائیل خواسته است تا حملات خود علیه نیروهای ارتش سوریه در جنوب این کشور را متوقف کند. در پی این درخواست، مقامات اسرائیلی وعده داده‌اند که از شامگاه امروز به بعد، حملات علیه مواضع ارتش سوریه متوقف خواهد شد.

🌎 آراز نیوز؛ ایلک بیلن سیز اولون
🔗 @ArazNews