بسیاری از مخاطبان محترم، با منابع نفتی متعددی در کشورمان ایران و سایر مناطق « نفت خیز » جهان آشنا هستند که در بسیاری از این مناطق، هیچ مناقشه و اختلاف نظر جدی بین کشورها وجود ندارد. حتی اگر این منابع « نفت » و « گاز »، بسیار وسیع، گسترده، حجیم و با ارزش باشند، اما برخی منابع نفت و گاز دیگر، همواره مورد مناقشه کشورهای مختلف و به خصوص کشورهای « همسایه » می باشند! برای مثال میدان نفتی « مارون » محلی برای اختلاف با کشورهای دیگر منطقه نیست، اما منابع نفتی « آزادگان » محل اختلاف ایران و عراق و میدان گازی « پارس جنوبی » محل اختلاف ایران و قطر می باشند.

با نگاهی به نقشه این میادین، چرایی این اختلافات، به وضوح مشخص می گردد! منبع نفتی « مارون » کاملاً درون سرزمین ایران واقع شده و هیچ دولت دیگری نمی تواند نسبت به آن ادعایی داشته باشد، لیکن میادین نفتی « آزادگان » در مرز بین ایران و عراق، و میدان گازی « پارس جنوبی » در مرز مشترک بین ایران و قطر واقع شده اند و بالطبع هر کدام از دولت های مذکور، مدعی استفاده از چنین منابع مشترکی می باشند!!!

@alvadossadegh

همانگونه که در این بخش از روایت، به آن اشاره شده است و در قسمت های قبل نیز به آن پرداختیم، « سفیانی » پس از تسلط بر مناطق « پنجگانه » شام که همگی در غرب رود فرات هستند، با متصرفات « ترکیه » در شرق رود فرات، هم مرز شده و ابتدائاً در طی یک توافق اولیه، از حمله به یکدیگر خودداری کرده و سفیانی طبق روایت ارزشمند و معتبر « موثقه جابر »، تمام تمرکز خود را بر « تصرف عراق » قرار می دهد. لیکن طبق روایت « موثقه جابر » و سایر روایات صحیحه، سفیانی قبل از حمله به عراق، وارد نبرد « قرقیسیا » می گردد که با توجه به مطالب ذکر شده در بخش قبلی، به نظر می رسد که این نبرد، غیرمنتظره و بر خلاف برنامه ریزی های « سفیانی »، « متحدانش » و « دولت لاییک ترکیه » رخ می دهد. همچنین با توجه به مطالب بخش های قبلی، مشخص می شود که کشف معدنی عظیم که احتمالاً یک « میدان نفتی و/یا گازی » عظیم در منطقه « البصیره » دیرالزور سوریه، در مرز بین متصرفات « سفیانی » و « ترکیه » است، موجب نزاع بین « سفیانی » و « ترکیه » و حامیان منطقه ای و بین المللی شان شده و این امر، به نبرد بزرگ « قرقیسا » در کنار « نهر خابور » و « رود فرات » می انجامد.
@alvadossadegh

در مورد سلاح های اتمی، ذکر مجدد این نکته حائز اهمیت است که سلاح های اتمی به دو نوع اصلی « استراتژیک » و « تاکتیکال » تقسیم بندی می شوند که سلاح های اتمی دارای انفجار و تشعشع بسیار زیاد، همچون بمب های اتمی « هیروشیما »، « ناگازاکی » و « تزار »، در زمره « بمب های اتمی استراتژیک » و بمب های اتمی به کار رفته در « یمن »، « عراق » و ... در طی سال های اخیر، از نوع « تاکتیکال » می باشند که نسبت به بمب های اتمی استراتژیک، انفجار و تشعشع بسیار کمتر و نسبت به بمب های معمول، انفجار شدیدتری دارند.

با توجه به این که سرزمین های مذکور در طی کمتر از 2 سال پس از قرقیسیا، در زمره سرزمین های تحت حاکمیت امام مهدی (عج) قرار خواهند گرفت، و استفاده از تسلیحات اتمی استراتژیک، ممکن است به لحاظ میزان ویرانی ها و تشعشعات، آن نواحی را که سرزمین اسلامی است، تا مدت ها، فاقد شرایط لازم برای زیست سکنه نماید، احتمالاً نوع تسلیحات اتمی به کار رفته، از نوع « تاکتیکال » خواهد بود، گرچه استفاده از تسلیحات اتمی « استراتژیک » را نیز نمی توان به کلی رد کرد.

@alvadossadegh