Why war? A letter from Freud to Einstein | The UNESCO Courier
https://courier.unesco.org/en/articles/why-war-letter-freud-einstein

Why war? A letter from Albert Einstein to Sigmund Freud | The UNESCO Courier
https://courier.unesco.org/en/articles/why-war-letter-albert-einstein-sigmund-freud

Solon of Athens

یه بار یه چیزی مینویسم درمورد داستان. فعلن لازم دارم خودم بیشتر یاد بگیرم.

ماکیاولی یه فیلسوف سیاسی ایتالیایی تو زمان ۱۴۰۰-۱۵۰۰ میلادی. یه کتاب مینویسه به اسم شهریار. جزو بدنام ترین کتاب های تاریخ ه. توش راه و رسم کشور داری و سلطنت و چجوری مردم رو کنترل کرد رو یاد میده. خیلییی از آدمای تو قدرت ازین استفاده کردن و هنوزم میکنن. جالبه بخونید. ۱۰۰ صفحه س.

اینم ۱۰ فرمان اصلی مکتب ماکیاولیسم:

۱- همیشه در پی سود خویش باش

۲- جز خویشتن هیچ کس را محترم مدار

۳- بدی کن اما چنان وانمود کن که نیکی می‌کنی

۴- حریص باش و آنچه را می‌توانی تصاحب کن

۶- خشن و درنده خوی باش

۷- چون فرصت بدست آوری دیگران را بفریب

۸- دشمنانت را بکش و اگر لازم بود دوستانت را هم .

۹- در رفتار با مردم به زور توسل جوی نه به مهربانی.

۱۰- همه مساعی خود را به جنگ متمرکز ساز

Self portrait

من یه آدمی ام که سوشال مدیا ندارم یا مدت طولانی دی اکتیو ام چون اصلن برام معنی سوشال نداره و بیشتر شده مدیا، همون دور باطلی که کنترل تلویزیون رو میگرفتم دستم کانال ها رو عوض میکردم الان شده سوآیپ کردن بین ریلز ها. حتی اخبار رو هم دنبال نمیکنم چون میدونم برا خبری که من پول نمیدم قطعن یکی دیگه پول میده و جهت داره.
برام ارتباط فیزیکی با آدما مهم تره، اینکه ببینمشون باهاشون حرف بزنم لمسشون کنم. آدم برونگرایی هم هستم و میدونم باید تو جمع باشم که باتریم پر بشه. همیشه ۷ عصر بعد کار و ورزش و پیاده روی و کتاب خوندن سعی میکنم ۲ ساعتی بقیه رو ببینم.
ولی یه مشکلی دارم و میبینم که یه الگو خاص رو هی دارم تکرار میکنم. آدمایی که برام عزیزن و کلی براشون تلاش کردم رو میبینم که بعد یه مدت از خودم دور میکنم و پس میزنم. انگار نمیخوام قبول کنم پام یجا بند شه. اینا کنار هم میاد و یه دفعه تو یه جمع و اوج خوشی خودم رو تنها میبینم و صورت هایی دورم میبینم که دلخورن ازم.
و من باز این چرخه رو تکرار میکنم.
اینارو نمیگم که بخوام چیزی رو درست کنم یا کسی بیاد باهام حرف بزنه. ولی حس میکنم لازم دارم یجا حرف بزنم و از ته دلمم بزنم. ازینکه چه حسی دارم، ازینکه چجوری درمورد خیلی چیزا فکر میکنم و یا چی امروز یاد گرفتم و چیکارا میخوام بکنم. ازونجایی که سوشال مدیا هم ندارم تصمیم گرفتم اینجا بیام حرفامو بزنم. بالاخره مال خودمه.
یه چیز دیگه ای هم که هست اینکه من ورودی اطلاعاتم تو روز زیاده، همش تو کار و پیاده روی پادکست گوش میدم یا میام خونه کتابی میخونم و یه چیزی میبینم. لازم دارم الان که یه خروجی ای داشته باشم. معمولن دوست و رفیقی گیر میارم و براش میگم چی یاد گرفتم اونروز و من چجوری درموردش فکر میکنم ولی اون چرخه باطلی که گفتم آدمای مهم دورم رو از خودم دور میکنم باعث میشه خیلی وقتا گوشی برا شنیدن نباشه. و دروغم نگم من هر گوشی رو انتخاب نمیکنم.
خلاصه کلام میخوام اینجا دست از کمالگرایی و مرتب و منظم بودنم بردارم و راحت حرفامو بزنم درمورد همه چی. چون اینکه چیزی ازم بیرون نمیاد داره اذیتم میکنه.

یه چیزی که یادم رفت بگم اینکه من اصلن نه تو حرف زدن خوبم و نه نوشتن. راهش هم این نیست که حرفی نزنم یا ننویسم تا یه چیز خوب ازم دربیاد و بعد بنویسم. لازمه انقد بنویسم و تمرین کنم تا خوب شم.

یه هبیت ترکر هم درست کردم که بتونم ۱۰۰ روز یه سری کارا رو انقد انجام بدم که عادت بشه برام.
تو ۲ روزش (سمت چپ پایین) به خودم میتونم جایزه بدم (چیزایی که میخواستم بخرم رو اینجوری میتونم با دلیل بخرم).
اگه یه سری کار ها رو هم بکنم (پایین سمت چپ - مثلن اگه هدف ورزش باشه، من پرخوری کنم یا ورزش نکنم) چن روز برمیگرده عقب و کار رو برام سخت تر میکنه.

کلن گیمیفای کردن (شبیه به بازی کردن) هر چیزی میتونی کمک کنه مدت طولانی تر اونکار رو انجام بدید.