پرورش کاهو👌👌👌👌
پرورش کاهو،کاهو گیاهیست یک ساله ، این گیاه از حوالی اروپای ساحلی یا آسیای مرکزی به نقاط دیگر جهان منتقل شده است .گروهی از محققین معتقدند که مبداء اصلی آن هندوستان می باشد .
کاهو ، دارای ویتامین : آ،ب،ث و مواد دیگری مانند : ید ، آهن ، فسفر، منیزیم ، روی ، منگنز و مس می باشد .کاهو دارای برگ های کشیده و قاشقی شکل صاف و بدون کُرک می باشد .این گیاه به صورت خام در سالاد و به عنوان سبزی مصرف می شود .
● آب و هوا و خاک :
این گیاه به آب و هوای معتدل مایل به سرما نیاز دارد .در مازندران ، در شهریورماه و مهرماه کشت می شود . محصول آن از اوایل بهمن ماه تا اواخر فروردین ماه بدست می آید .
در نواحی سرد که دارای تابستان ملایمی باشد ، می توان کاهو را در اسفندماه کاشت ولی اگر کشت کاهو با گرما مصادف گردد ، ساقه های میانی آن بلند شده به گل می نشینند .
کاهو گیاهیست پُر توقع و بایستی قبل از کاشت حداقل در هر هکتار ۲۰ تن کود حیوانی پوسیده و ۲۰۰ کیلو فسفات دامونیم و ۱۰۰ کیلو گرم پتاس داده شود .
انواع کاهو عبارتند از : کاهو بابلی ، کاهو دولابی که در ایران کاشته می شود و اخیرا کاهوی پیچ و کاهوی گرد نیز کشت و مصرف می شود .
در اروپا انواع متنوعی از آن کاشته می شود . انواع کاهو در آب و هوای مختلف قابل کشت است .
برای مثال : بعضی از انواع آن به گرما مقاوم هستند و در مقابل سرما حساسیت نشان می دهند .
برعکس بعضی از ارقام آن در مقابل سرما مقاوم و در برخورد با گرما حساسیت نشان می دهند .
اقسامی که به گرما مقاومت می کنند دارای برگ های ضخیم تر بوده و طعم گس مایل به تلخی دارند .
● روش کاشت :
این گیاه به دو روش کشت می شود :
۱ ) خزانه کردن : این روش به دو صورت انجام می گیرد .
الف ) بذر کاهو را روی خطوطی به فاصله ۱۰ سانتیمتر در زمین اصلی می کارند و پس از جوانه زدن و زمانی که گیاه ۳ برگه شد آن را به خزانه دوم که فاصله ردیف ها از یکدیگر ۲۰ سانتیمتر باشد منتقل و به فواصل ۱۰ سانتیمتر از یکدیگر نشاء می کنند .
زملانی که بوته ها ۵ تا ۶ برگه شدند ، آنها را به زمین اصلی که فاصله ردیف ها از یکدیگر ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر باشد ، منتقل و به فاصله ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر از یکدیگر می کارند .
ب) در این روش پس از آن که بوته های جوان در خزانه اول ۳ برگه شدند آنها را مستقیما به زمین اصلی منتقل نموده و بفاصله ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر از یکدیگر روی ردیف هایی به فاصله ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر از هم می کارند .
نکته مهم و قابل توجه آن است که دقت شود اگر خزانه کوُش گرم و یا شاسی باشد چون دارای حرارت مناسب است ، پس از انتقال بوته ها به زمین اصلی صدمه ای به گیاه وارد نشود .
زیرا هوای آزاد حرارت مناسب خزانه را نخواهد داشت ، بنابراین روش اول تا حدود زیادی این مشکل را حل می نماید .
۲ ) کاشت کاهو در زمین اصلی :
علت اساسی خزانه کردن گیاه آن است که چون کاهو گیاه پُرتوقعی است، در زمین کوچکتر تامین مواد غذائی و مراقبت های زراعی ارزانتر و آسانتر انجام می شود ، به خزانه کردن می پردازند.
ولی اگر بخواهند در زمین اصلی اقدام به کشت کنند ، عملیات وجین کردن و تُنُک نمودن گران تمام می شو.د .
به همین دلیل از گیاهان دیگری مانند : تربچه و پیازچه کمک می گیرند و آنها را باهم می کارند تا در زمانی که این گیاهان برداشت می شوند ، عملیات وجین کردن و تُنُک کردن هم خود بخود صورت گیرد و چنانچه نقاطی از زمین تُنُک و نقاطی دیگر انبوه باشد ، از نقاط انبوه تر بوته ها را خارج ساخته و در نقاط تُنُک تر نشاء نمایند .
بهترین روش کاشت در زمین اصلی ، روش خطی ( ردیفکاری ) است و درکشت های وسیع این عمل را با ماشین بذرافشان انجام می دهند .کاهو به وسیله بذر کشت و تکثیر می شود .
بذر آن دارای برجستگی و به دو رنگ سیاه و سفید است و در یک کیلو گرم حدود یک میلیون دانه یافت می شود .
برای آن که بذر کاهو متراکم کاشته نشود بهتر است که بذر را با ۵ برابر حجم خود خاک نرم و یا ماسه مخلوط نموده و در زمین بپاشند .
● بذرگیری :
برای آن که بذر سالم و قوی بدست آید ، بین بوته های کاهو آنهائی را که بهتر هستند انتخاب نموده و در اوایل فروردینماه در زمینی که آماده شده ( زمین انتخابی برای هر نوع از کاهو ، بایستی جداگانه در نظر گرفته شود و توجه بنمایند که انواع مختلف مانند : کاهو پیچ یا کاهو دولابی و غیره را باهم مخلوط نکارند ) مجددا می کارند .
فاصله بین این بوته ها ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر از یکدیگر مناسب است .
اواخر اردیبهشت ماه بوته ها بزرگ شده و به گل می نشینند و بذر آنها در ماههای خرداد و اوایل تیرماه کاملا می رسد .
آنگاه ساقه های حامل بذر را قطع نموده دسته کرده و در محلی سایه خشک می کنند ، سپس آنها را با ملایمت تکان داده ( می کوبند ) تا بذرها جدا شوند .
پرورش کاهو،کاهو گیاهیست یک ساله ، این گیاه از حوالی اروپای ساحلی یا آسیای مرکزی به نقاط دیگر جهان منتقل شده است .گروهی از محققین معتقدند که مبداء اصلی آن هندوستان می باشد .
کاهو ، دارای ویتامین : آ،ب،ث و مواد دیگری مانند : ید ، آهن ، فسفر، منیزیم ، روی ، منگنز و مس می باشد .کاهو دارای برگ های کشیده و قاشقی شکل صاف و بدون کُرک می باشد .این گیاه به صورت خام در سالاد و به عنوان سبزی مصرف می شود .
● آب و هوا و خاک :
این گیاه به آب و هوای معتدل مایل به سرما نیاز دارد .در مازندران ، در شهریورماه و مهرماه کشت می شود . محصول آن از اوایل بهمن ماه تا اواخر فروردین ماه بدست می آید .
در نواحی سرد که دارای تابستان ملایمی باشد ، می توان کاهو را در اسفندماه کاشت ولی اگر کشت کاهو با گرما مصادف گردد ، ساقه های میانی آن بلند شده به گل می نشینند .
کاهو گیاهیست پُر توقع و بایستی قبل از کاشت حداقل در هر هکتار ۲۰ تن کود حیوانی پوسیده و ۲۰۰ کیلو فسفات دامونیم و ۱۰۰ کیلو گرم پتاس داده شود .
انواع کاهو عبارتند از : کاهو بابلی ، کاهو دولابی که در ایران کاشته می شود و اخیرا کاهوی پیچ و کاهوی گرد نیز کشت و مصرف می شود .
در اروپا انواع متنوعی از آن کاشته می شود . انواع کاهو در آب و هوای مختلف قابل کشت است .
برای مثال : بعضی از انواع آن به گرما مقاوم هستند و در مقابل سرما حساسیت نشان می دهند .
برعکس بعضی از ارقام آن در مقابل سرما مقاوم و در برخورد با گرما حساسیت نشان می دهند .
اقسامی که به گرما مقاومت می کنند دارای برگ های ضخیم تر بوده و طعم گس مایل به تلخی دارند .
● روش کاشت :
این گیاه به دو روش کشت می شود :
۱ ) خزانه کردن : این روش به دو صورت انجام می گیرد .
الف ) بذر کاهو را روی خطوطی به فاصله ۱۰ سانتیمتر در زمین اصلی می کارند و پس از جوانه زدن و زمانی که گیاه ۳ برگه شد آن را به خزانه دوم که فاصله ردیف ها از یکدیگر ۲۰ سانتیمتر باشد منتقل و به فواصل ۱۰ سانتیمتر از یکدیگر نشاء می کنند .
زملانی که بوته ها ۵ تا ۶ برگه شدند ، آنها را به زمین اصلی که فاصله ردیف ها از یکدیگر ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر باشد ، منتقل و به فاصله ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر از یکدیگر می کارند .
ب) در این روش پس از آن که بوته های جوان در خزانه اول ۳ برگه شدند آنها را مستقیما به زمین اصلی منتقل نموده و بفاصله ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر از یکدیگر روی ردیف هایی به فاصله ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر از هم می کارند .
نکته مهم و قابل توجه آن است که دقت شود اگر خزانه کوُش گرم و یا شاسی باشد چون دارای حرارت مناسب است ، پس از انتقال بوته ها به زمین اصلی صدمه ای به گیاه وارد نشود .
زیرا هوای آزاد حرارت مناسب خزانه را نخواهد داشت ، بنابراین روش اول تا حدود زیادی این مشکل را حل می نماید .
۲ ) کاشت کاهو در زمین اصلی :
علت اساسی خزانه کردن گیاه آن است که چون کاهو گیاه پُرتوقعی است، در زمین کوچکتر تامین مواد غذائی و مراقبت های زراعی ارزانتر و آسانتر انجام می شود ، به خزانه کردن می پردازند.
ولی اگر بخواهند در زمین اصلی اقدام به کشت کنند ، عملیات وجین کردن و تُنُک نمودن گران تمام می شو.د .
به همین دلیل از گیاهان دیگری مانند : تربچه و پیازچه کمک می گیرند و آنها را باهم می کارند تا در زمانی که این گیاهان برداشت می شوند ، عملیات وجین کردن و تُنُک کردن هم خود بخود صورت گیرد و چنانچه نقاطی از زمین تُنُک و نقاطی دیگر انبوه باشد ، از نقاط انبوه تر بوته ها را خارج ساخته و در نقاط تُنُک تر نشاء نمایند .
بهترین روش کاشت در زمین اصلی ، روش خطی ( ردیفکاری ) است و درکشت های وسیع این عمل را با ماشین بذرافشان انجام می دهند .کاهو به وسیله بذر کشت و تکثیر می شود .
بذر آن دارای برجستگی و به دو رنگ سیاه و سفید است و در یک کیلو گرم حدود یک میلیون دانه یافت می شود .
برای آن که بذر کاهو متراکم کاشته نشود بهتر است که بذر را با ۵ برابر حجم خود خاک نرم و یا ماسه مخلوط نموده و در زمین بپاشند .
● بذرگیری :
برای آن که بذر سالم و قوی بدست آید ، بین بوته های کاهو آنهائی را که بهتر هستند انتخاب نموده و در اوایل فروردینماه در زمینی که آماده شده ( زمین انتخابی برای هر نوع از کاهو ، بایستی جداگانه در نظر گرفته شود و توجه بنمایند که انواع مختلف مانند : کاهو پیچ یا کاهو دولابی و غیره را باهم مخلوط نکارند ) مجددا می کارند .
فاصله بین این بوته ها ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر از یکدیگر مناسب است .
اواخر اردیبهشت ماه بوته ها بزرگ شده و به گل می نشینند و بذر آنها در ماههای خرداد و اوایل تیرماه کاملا می رسد .
آنگاه ساقه های حامل بذر را قطع نموده دسته کرده و در محلی سایه خشک می کنند ، سپس آنها را با ملایمت تکان داده ( می کوبند ) تا بذرها جدا شوند .
براكلی چیست و نحوه كاشت داشت برداشت و مصرف آن چگونه است؟
براكلی از خانواده كلم هاست و سرشار است از ویتامین های A و D .براكلی در فصلهای خنك بهترین و بیشترین محصول میدهد . چنانچه برای كاشت از بهترین واریته ها , استفاده گردد و مراحل كاشت و داشت و برداشت طبق دستور العمل و بدقت انجام شود , تولید محصول تداوم می یابد . قسمت خوراكی براكلی "سر" نامیده می شود .
سر اصلی در مركز و بالای گیاه روئیده می شود . وقتی سر اصلی برداشته و قطع شود , سرهای جانبی شروع به رشد كرده , ظاهر می شوند . در بیشتر مناطق آمریكا در فصلهای بهار و پائیز دو بار محصول بدست می آید .
برای بهترین شروع , نهال كاری در فصل بهار توصیه شده است , زیرا این عمل باعث مقاوم شدن و جایگیر شدن گیاه در زمین می شود . نهال كاری مقاومت گیاه را در برابر گرمای اولیه تابستان زیاد می كند . فصل زمستان مناسبترین زمان برای كاشت مستقیم بذر در زمین می باشد .
● واریته های براكلی :
كروزر (Crusier): از كاشت تا برداشت ۵۸ روز زمان لازم دارد . كروزر , یكدست , پر محصول و مقاوم در برابر خشكی می باشد
گرین کامت (Green Comet): از كاشت تا برداشت ۵۵ روز , زودرس و مقاوم در برابر گرما
گرین گالی آت( Green Goliath): كاشت تا برداشت ۶۰ روز , زمان كاشت بهار , تابستان و پائیز و مقاوم در برابر حالتهای سخت
● زمان كاشت :
نهال كاری ( نشا) در اوایل بهار و زمانی كه نهالها جوان و قوی هستند انجام دهید . بوته هایی كه بیشتر از حد معمول در جای كاشت بذر نگهداشته می شوند بعد از انتقال به زمین اصلی بلافاصله سر تولید می كنند . برای كشت پائیزه , بذرها را در اواسط تابستان بكارید . در اواخر تابستان زمانی كه بذرها رشد كرده و تبدیل به نهال شده اند , آنها را به زمین اصلی انتقال دهید .
● فاصله و عمق كاشت :
عمق مناسب برای كاشت بذرها ۳ تا ۵/۳ سانتیمتر و برای كاشت نهال ها كمی عمیق تر از محل استقرار اولیه خود در زمین . فاصله كشت بذرها و نهالها در یك ردیف ۴۵ تا ۶۰ سانتیمتر و فاصله ردیف ها از یكدیگر ۹۰ سانتیمتر توصیه شده است .
بوته های براكلی بصورت مستقیم روئیده و طول آنها حدوداَ به یك متر می رسد . فاصله هوایی هر بوته از چهار طرف با یكدیگر ۳۰ سانتیمتر مقرر گردیده .
● داشت :
از كود استارتر برای نهالها شروع كنید و زمانی كه بوته ها به نیمه رشد رسیده اند كود سرك حاوی ازت به آنها بدهید . گیاه به رطوبت كافی احتیاج دارد , مخصوصاَ زمانی كه سرها نمایان می شوند . با توجه به نتایج آزمایش خاك , كود مورد نیاز را به گیاه بدهید . توصیه می شود كود N-P-K را به نسبت ۵۰-۵۰-۳۵ در هر نیم هكتار بصورت پاشیدن یا ۳۵-۳۵-۱۷ در هر نیم هكتار بصورت بسته در كنار هر بوته به زمین اضافه كنید . چنانچه ساقه ها قهوه ای رنگ و توخالی شدند , نشان از كمبود برون است . PH مناسب برای براكلی ۸/۵ تا ۶/۶ می باشد .
● برداشت :
قسمت خوردنی براكلی عبارتند از : غنچه های نشگفته و بهم چسبیده و سبز رنگی است كه بصورت گره های بهم فشرده شده ای بر روی ساقه قرار دارند و همچنین ساقه حاوی این غنچه ها .
در ابتدا یك سر بزرگ در وسط بوته نمایان می شود . وقتی این سر برداشته شد سرهای جانبی شروع به نمایان شدن می كنند . اندازه این سر ۱۳ تا ۱۵ سانتیمتر است . قبل از اینكه غنچه های دكمه مانند بر روی سر شروع به باز شدن و تبدیل به گل شدن بكنند آنرا قطع كنید . این همان قسمت خوراكی براكلی است . سرهای جانبی از زاویه بین شاخه و ساقه بیرون می آید . قطر یك سر رسیده حدود ۱۵ سانتیمتر است . چنانچه قصد دارید مدتی این سرها را نگهدارید , باید آنها را در دمای صفر درجه با رطوبت زیاد قرار دهید .
● مشكلات عمومی براكلی :
شته ها :مواظب تشكیل تجمع شته ها بر روی قسمت درونی برگها باشید . شته ها برنگهای سبز , سیاه, قهوه ای , قرمز , صورتی و رنگهای دیگر ظاهر می شوند . این شته ها به شكل گلابی و خیلی آهسته حركت می كنند . طول آنها ۳ تا ۴ میلی متر است و دارای یك شاخك باریك و دو كیسه در انتهای شكمشان می باشند . بعضی از آنها دارای بالهای نازك و شفاف هستند . تجمع این شته ها بر روی ساقه و یا در قسمت زیر برگها و قسمت های نرم و تازه روئیده گیاه می باشد . این شته ها مكنده می باشند و بوسیله مكیدن شیره گیاه آنرا به كلی از بین می برند .بهترین راه برای از بین بردن شته ها , شستن گیاه با فشار آب است . گاهی اوقات سمپاشی ضرورت است .
براكلی از خانواده كلم هاست و سرشار است از ویتامین های A و D .براكلی در فصلهای خنك بهترین و بیشترین محصول میدهد . چنانچه برای كاشت از بهترین واریته ها , استفاده گردد و مراحل كاشت و داشت و برداشت طبق دستور العمل و بدقت انجام شود , تولید محصول تداوم می یابد . قسمت خوراكی براكلی "سر" نامیده می شود .
سر اصلی در مركز و بالای گیاه روئیده می شود . وقتی سر اصلی برداشته و قطع شود , سرهای جانبی شروع به رشد كرده , ظاهر می شوند . در بیشتر مناطق آمریكا در فصلهای بهار و پائیز دو بار محصول بدست می آید .
برای بهترین شروع , نهال كاری در فصل بهار توصیه شده است , زیرا این عمل باعث مقاوم شدن و جایگیر شدن گیاه در زمین می شود . نهال كاری مقاومت گیاه را در برابر گرمای اولیه تابستان زیاد می كند . فصل زمستان مناسبترین زمان برای كاشت مستقیم بذر در زمین می باشد .
● واریته های براكلی :
كروزر (Crusier): از كاشت تا برداشت ۵۸ روز زمان لازم دارد . كروزر , یكدست , پر محصول و مقاوم در برابر خشكی می باشد
گرین کامت (Green Comet): از كاشت تا برداشت ۵۵ روز , زودرس و مقاوم در برابر گرما
گرین گالی آت( Green Goliath): كاشت تا برداشت ۶۰ روز , زمان كاشت بهار , تابستان و پائیز و مقاوم در برابر حالتهای سخت
● زمان كاشت :
نهال كاری ( نشا) در اوایل بهار و زمانی كه نهالها جوان و قوی هستند انجام دهید . بوته هایی كه بیشتر از حد معمول در جای كاشت بذر نگهداشته می شوند بعد از انتقال به زمین اصلی بلافاصله سر تولید می كنند . برای كشت پائیزه , بذرها را در اواسط تابستان بكارید . در اواخر تابستان زمانی كه بذرها رشد كرده و تبدیل به نهال شده اند , آنها را به زمین اصلی انتقال دهید .
● فاصله و عمق كاشت :
عمق مناسب برای كاشت بذرها ۳ تا ۵/۳ سانتیمتر و برای كاشت نهال ها كمی عمیق تر از محل استقرار اولیه خود در زمین . فاصله كشت بذرها و نهالها در یك ردیف ۴۵ تا ۶۰ سانتیمتر و فاصله ردیف ها از یكدیگر ۹۰ سانتیمتر توصیه شده است .
بوته های براكلی بصورت مستقیم روئیده و طول آنها حدوداَ به یك متر می رسد . فاصله هوایی هر بوته از چهار طرف با یكدیگر ۳۰ سانتیمتر مقرر گردیده .
● داشت :
از كود استارتر برای نهالها شروع كنید و زمانی كه بوته ها به نیمه رشد رسیده اند كود سرك حاوی ازت به آنها بدهید . گیاه به رطوبت كافی احتیاج دارد , مخصوصاَ زمانی كه سرها نمایان می شوند . با توجه به نتایج آزمایش خاك , كود مورد نیاز را به گیاه بدهید . توصیه می شود كود N-P-K را به نسبت ۵۰-۵۰-۳۵ در هر نیم هكتار بصورت پاشیدن یا ۳۵-۳۵-۱۷ در هر نیم هكتار بصورت بسته در كنار هر بوته به زمین اضافه كنید . چنانچه ساقه ها قهوه ای رنگ و توخالی شدند , نشان از كمبود برون است . PH مناسب برای براكلی ۸/۵ تا ۶/۶ می باشد .
● برداشت :
قسمت خوردنی براكلی عبارتند از : غنچه های نشگفته و بهم چسبیده و سبز رنگی است كه بصورت گره های بهم فشرده شده ای بر روی ساقه قرار دارند و همچنین ساقه حاوی این غنچه ها .
در ابتدا یك سر بزرگ در وسط بوته نمایان می شود . وقتی این سر برداشته شد سرهای جانبی شروع به نمایان شدن می كنند . اندازه این سر ۱۳ تا ۱۵ سانتیمتر است . قبل از اینكه غنچه های دكمه مانند بر روی سر شروع به باز شدن و تبدیل به گل شدن بكنند آنرا قطع كنید . این همان قسمت خوراكی براكلی است . سرهای جانبی از زاویه بین شاخه و ساقه بیرون می آید . قطر یك سر رسیده حدود ۱۵ سانتیمتر است . چنانچه قصد دارید مدتی این سرها را نگهدارید , باید آنها را در دمای صفر درجه با رطوبت زیاد قرار دهید .
● مشكلات عمومی براكلی :
شته ها :مواظب تشكیل تجمع شته ها بر روی قسمت درونی برگها باشید . شته ها برنگهای سبز , سیاه, قهوه ای , قرمز , صورتی و رنگهای دیگر ظاهر می شوند . این شته ها به شكل گلابی و خیلی آهسته حركت می كنند . طول آنها ۳ تا ۴ میلی متر است و دارای یك شاخك باریك و دو كیسه در انتهای شكمشان می باشند . بعضی از آنها دارای بالهای نازك و شفاف هستند . تجمع این شته ها بر روی ساقه و یا در قسمت زیر برگها و قسمت های نرم و تازه روئیده گیاه می باشد . این شته ها مكنده می باشند و بوسیله مكیدن شیره گیاه آنرا به كلی از بین می برند .بهترین راه برای از بین بردن شته ها , شستن گیاه با فشار آب است . گاهی اوقات سمپاشی ضرورت است .
▪️ نكات مهم :📣📣📣📣📣
✔️اندازه سر و رنگ براكلی بستگی به نوع واریته و محیط كاشت و زمان كاشت دارد . چنانچه براكلی را در زمان مناسب كشت نكنند سرها زودتر از موعد مقرر به گل می نشیند . گلهای براكلی زرد رنگ می باشند . سرهای كوچك نتیجه بموقع نشا نكردن نهالها می باشد . زمانی كه سرها بزرگ , محكم و غنچه ها كاملاَ بسته و سفت است , برداشت انجام می گیرد .
✔️برای نگهداری براكلی , آنها را نشسته در پلاستیكهای مخصوص قرار داده و در قسمت نگهداری سبزیها در یخچال جا دهید . بیشتر از ۵ روز در یخچال نگهداری نشود , چون مزه و خواص خود را از دست می دهد . خواص و موادمغذی براكلی از تمام گیاهان دیگر خانواده كلم ها بیشتر است
✔️براكلی حاوی ویتامین c و بتاكاروتن كه هر دو از آنتی اكسیدانها هستند می باشد . آنتی اكسیدان ها از شیوع بعضی بیماریها از جمله سرطانها و امراض قلبی جلوگیری می كنند .
👌👌👌👌👌یك ظرف كوچك براكلی حاوی ۲۳ كالری- ۴/۲ گرم فیبر- ۳/۲ گرم پروتئین ۳/۴ میلیگرم كربوهیدراتها ۴۹ میلیگرم ویتامین c ۳/۵۳ نانوگرم فولیك اسید ۸۹ میلی گرم كلسیم و ۹/۰ میلیگرم آهن می باشد . براكلی را می توان بصورت خام و یا پخته مصرف كرد .
✔️اندازه سر و رنگ براكلی بستگی به نوع واریته و محیط كاشت و زمان كاشت دارد . چنانچه براكلی را در زمان مناسب كشت نكنند سرها زودتر از موعد مقرر به گل می نشیند . گلهای براكلی زرد رنگ می باشند . سرهای كوچك نتیجه بموقع نشا نكردن نهالها می باشد . زمانی كه سرها بزرگ , محكم و غنچه ها كاملاَ بسته و سفت است , برداشت انجام می گیرد .
✔️برای نگهداری براكلی , آنها را نشسته در پلاستیكهای مخصوص قرار داده و در قسمت نگهداری سبزیها در یخچال جا دهید . بیشتر از ۵ روز در یخچال نگهداری نشود , چون مزه و خواص خود را از دست می دهد . خواص و موادمغذی براكلی از تمام گیاهان دیگر خانواده كلم ها بیشتر است
✔️براكلی حاوی ویتامین c و بتاكاروتن كه هر دو از آنتی اكسیدانها هستند می باشد . آنتی اكسیدان ها از شیوع بعضی بیماریها از جمله سرطانها و امراض قلبی جلوگیری می كنند .
👌👌👌👌👌یك ظرف كوچك براكلی حاوی ۲۳ كالری- ۴/۲ گرم فیبر- ۳/۲ گرم پروتئین ۳/۴ میلیگرم كربوهیدراتها ۴۹ میلیگرم ویتامین c ۳/۵۳ نانوگرم فولیك اسید ۸۹ میلی گرم كلسیم و ۹/۰ میلیگرم آهن می باشد . براكلی را می توان بصورت خام و یا پخته مصرف كرد .
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
چگونه نخود فرنگی پرورش دهیم؟👌👌👌👌👌👌
نخود فرنگی یا نخود سبز یکی از سبزیجات مورد علاقه کودکان و بزرگسالان است. اگر آن را مستقیم از باغ و باغچهتان بکنید و مورد استفاده قرار دهید، از طعم بینظیرش لذت خواهید برد. به عنوان یک اسنک خوشمزه و سالم شما می‌توانید غلاف نخود فرنگی تازه را از ساقه جدا کرده، آنرا باز کنید و دانهها را خام بخورید. نخود فرنگی یکی از سرسختترین سبزیجات است. گاهی اوقات به نخود فرنگی، نخود برفی نیز گفته میشود، زیرا نهال جوان این گیاه میتواند در یخ و یخبندان و حتی برف نیز زنده بماند.
انواع متعددی از نخود فرنگی وجود دارد. برخی از نخود فرنگیها برای پشتیبانی از رشد آسان به پایه‌ای برای پیچیدن به دور آنها نیاز دارند. برخی دیگر مستقل هستند و نیازی ندارند دور شیء خارجی بپیچند. در زمان خرید بذر، روی بستهای را که خریداری میکنید بخوانید تا متوجه شوید چه نوعی را خریداری میکنید. ما نوع پیچنده این گیاه را پیشنهاد میکنیم. این به بالا نگهداشتن غلافهای نخودتان کمک میکند، در نتیجه نخودهایی تمیزتر خواهید داشت.
✔️زمان رسیدن
زمان رسیدن نخود فرنگی بسته به نوع آن از 55 تا 70 روز طول میکشد. انواعی که در اوایل فصل میرسند دانههای کمتری در غلافشان دارند: به طور معمول 3 تا 4 دانه. اما انواعی که دیرتر میرسند 8 تا 10 دانه نخود درون هر غلاف خود دارند.
✔️کاشت گیاهان روی ردیفهای برآمده خاک
محصولات اوایل بهار بهتر است داخل محیطهای برآمده از خاک (در اصطلاح: تپههای خاک، کَرت) کاشته شوند. این برآمدگی اندک، به گرم نگهداشتن خاک کمک میکند و از همه مهمتر از پوسیدگی دانهها قبل از جوانه زنی، به علت بارانهای بهاره، شسته شدن خاک و آب اضافی پیشگیری میکند. 5 توصیه در مورد روش آبیاری باغچه را اینجا بخوانید.
اگر هوا سرد است یا حتی برف میآید نگران نباشید، گیاهان جوان نخود فرنگی نسبت به سرمای هوا بسیار مقاوماند.
✔️چگونه نخود فرنگی پرورش دهیم؟
پرورش دادن نخود فرنگی آسان است. منطقهای از باغ یا باغچه سبزیجاتتان را که نور کامل آفتاب به آنجا میتابد انتخاب کنید. این گیاهان، خاک غنی باغ را ترجیح میدهند. اگر در منطقهتان بارانهای بهاری سنگین میآید باید از روش کاشت گیاه در خاک برآمده (ردیفهای تپهای خاک، کَرت) استفاده کنید. مطلب آمادگی خاک برای کاشت گیاه را مطالعه کنید.
بذرهای نخود فرنگی را در زودترین وقتی که زمین آماده کاشت بود (اوایل بهار) بکارید. بین بذرها 2.5 تا 3.75 سانتیمتر فاصله بگذارید. ما پیشنهاد میکنیم بذرها را در ردیفهای 2 تایی بکارید و این ردیفهای 2 تایی با هم 60 سانتیمتر فاصله داشته باشند. داربست هایی را میان ردیفهای 2 تایی قرار دهید تا نخودها هنگام رشد به آنها بپیچند. در ابتدای کاشت، به خاک مورد نظر تقویت کننده اضافه کنید و از آن پس نیز هر 3 تا 4 هفته یکبار با یک تقویت کننده عمومیخاکتان را تقویت کنید.
در اوایل بهار خاک خودش مرطوب است اما کم کم که هوا گرمتر میشود، شاید نیاز باشد خاک را به طور عمقی آبیاری کنید.
نخود فرنگی مرغوب در آب و هوای گرم خوب رشد نمیکند. با این حال محصولات پاییز نیز خوب هستند. هنگام کاشت آنها در پاییز اطمینان حاصل کنید که قبل از یخبندان شدید به آنها خواهند رسید.
نخود را زمانی که جوان است و پوست غلافش ترد است برداشت کنید. نخود فرنگیهای اگر به مدت طولانی روی شاخه بمانند شیرینیشان را از دست داده و سفت میشوند. نخود فرنگی تازه و مرغوب را حتی با غلاف نیز می‌توانید برای تهیه انواع سالاد استفاده کنید.
👌👌👌👌حشرات و آفات
گیاه جوان نخود فرنگی، غذای محبوب پرندگان است. زمانی که گیاه جوان کمی بیشتر رشد میکند پرندگان ممکن است جوانههای نرم گیاه را بخورند. پیشنهاد ما این است که اطراف نهالهای جوان نخود فرنگیتان را با صفحات توری لانه مرغ بپوشانید.
برخی حشرات نیز ممکن است وارد غلاف نخود شوند یا شتهها نیز ممکن است گهگاه به این گیاه هجوم بیاورند، اما این مشکل خیلی رایج نیست.
در آب و هوای مرطوب حلزونها از ساقههای نخود بالا میآیند و غلافهای نخود را میمکند. در این صورت باید از قرصهای ضد حلزون در محیط باغ یا باغچهتان استفاده کنید.
نخود فرنگی یا نخود سبز یکی از سبزیجات مورد علاقه کودکان و بزرگسالان است. اگر آن را مستقیم از باغ و باغچهتان بکنید و مورد استفاده قرار دهید، از طعم بینظیرش لذت خواهید برد. به عنوان یک اسنک خوشمزه و سالم شما می‌توانید غلاف نخود فرنگی تازه را از ساقه جدا کرده، آنرا باز کنید و دانهها را خام بخورید. نخود فرنگی یکی از سرسختترین سبزیجات است. گاهی اوقات به نخود فرنگی، نخود برفی نیز گفته میشود، زیرا نهال جوان این گیاه میتواند در یخ و یخبندان و حتی برف نیز زنده بماند.
انواع متعددی از نخود فرنگی وجود دارد. برخی از نخود فرنگیها برای پشتیبانی از رشد آسان به پایه‌ای برای پیچیدن به دور آنها نیاز دارند. برخی دیگر مستقل هستند و نیازی ندارند دور شیء خارجی بپیچند. در زمان خرید بذر، روی بستهای را که خریداری میکنید بخوانید تا متوجه شوید چه نوعی را خریداری میکنید. ما نوع پیچنده این گیاه را پیشنهاد میکنیم. این به بالا نگهداشتن غلافهای نخودتان کمک میکند، در نتیجه نخودهایی تمیزتر خواهید داشت.
✔️زمان رسیدن
زمان رسیدن نخود فرنگی بسته به نوع آن از 55 تا 70 روز طول میکشد. انواعی که در اوایل فصل میرسند دانههای کمتری در غلافشان دارند: به طور معمول 3 تا 4 دانه. اما انواعی که دیرتر میرسند 8 تا 10 دانه نخود درون هر غلاف خود دارند.
✔️کاشت گیاهان روی ردیفهای برآمده خاک
محصولات اوایل بهار بهتر است داخل محیطهای برآمده از خاک (در اصطلاح: تپههای خاک، کَرت) کاشته شوند. این برآمدگی اندک، به گرم نگهداشتن خاک کمک میکند و از همه مهمتر از پوسیدگی دانهها قبل از جوانه زنی، به علت بارانهای بهاره، شسته شدن خاک و آب اضافی پیشگیری میکند. 5 توصیه در مورد روش آبیاری باغچه را اینجا بخوانید.
اگر هوا سرد است یا حتی برف میآید نگران نباشید، گیاهان جوان نخود فرنگی نسبت به سرمای هوا بسیار مقاوماند.
✔️چگونه نخود فرنگی پرورش دهیم؟
پرورش دادن نخود فرنگی آسان است. منطقهای از باغ یا باغچه سبزیجاتتان را که نور کامل آفتاب به آنجا میتابد انتخاب کنید. این گیاهان، خاک غنی باغ را ترجیح میدهند. اگر در منطقهتان بارانهای بهاری سنگین میآید باید از روش کاشت گیاه در خاک برآمده (ردیفهای تپهای خاک، کَرت) استفاده کنید. مطلب آمادگی خاک برای کاشت گیاه را مطالعه کنید.
بذرهای نخود فرنگی را در زودترین وقتی که زمین آماده کاشت بود (اوایل بهار) بکارید. بین بذرها 2.5 تا 3.75 سانتیمتر فاصله بگذارید. ما پیشنهاد میکنیم بذرها را در ردیفهای 2 تایی بکارید و این ردیفهای 2 تایی با هم 60 سانتیمتر فاصله داشته باشند. داربست هایی را میان ردیفهای 2 تایی قرار دهید تا نخودها هنگام رشد به آنها بپیچند. در ابتدای کاشت، به خاک مورد نظر تقویت کننده اضافه کنید و از آن پس نیز هر 3 تا 4 هفته یکبار با یک تقویت کننده عمومیخاکتان را تقویت کنید.
در اوایل بهار خاک خودش مرطوب است اما کم کم که هوا گرمتر میشود، شاید نیاز باشد خاک را به طور عمقی آبیاری کنید.
نخود فرنگی مرغوب در آب و هوای گرم خوب رشد نمیکند. با این حال محصولات پاییز نیز خوب هستند. هنگام کاشت آنها در پاییز اطمینان حاصل کنید که قبل از یخبندان شدید به آنها خواهند رسید.
نخود را زمانی که جوان است و پوست غلافش ترد است برداشت کنید. نخود فرنگیهای اگر به مدت طولانی روی شاخه بمانند شیرینیشان را از دست داده و سفت میشوند. نخود فرنگی تازه و مرغوب را حتی با غلاف نیز می‌توانید برای تهیه انواع سالاد استفاده کنید.
👌👌👌👌حشرات و آفات
گیاه جوان نخود فرنگی، غذای محبوب پرندگان است. زمانی که گیاه جوان کمی بیشتر رشد میکند پرندگان ممکن است جوانههای نرم گیاه را بخورند. پیشنهاد ما این است که اطراف نهالهای جوان نخود فرنگیتان را با صفحات توری لانه مرغ بپوشانید.
برخی حشرات نیز ممکن است وارد غلاف نخود شوند یا شتهها نیز ممکن است گهگاه به این گیاه هجوم بیاورند، اما این مشکل خیلی رایج نیست.
در آب و هوای مرطوب حلزونها از ساقههای نخود بالا میآیند و غلافهای نخود را میمکند. در این صورت باید از قرصهای ضد حلزون در محیط باغ یا باغچهتان استفاده کنید.
🔷🔷🔷کاشت نخود فرنگی🔷🔷🔷
نخود فرنگی محصول فصل سرد است بنابراین موقع کاشت نخود فرنگی از اوایل تا اواخر ماه دوم پاییز می‌باشد که محصول آن از اوایل بهار تا آخر ماه دوم یعنی اردیبهشت قابل مصرف می‌باشد. در نواحی کوهستانی که زمستان بسیار سرد و سخت است باید در اواخر زمستان و یا اوایل بهار به محض اینکه شرایط محیط از نظر گرما اجازه دهد اقدام به کاشت نخود فرنگی کرد.
نخود فرنگی محصول فصل سرد است بنابراین موقع کاشت نخود فرنگی از اوایل تا اواخر ماه دوم پاییز می‌باشد که محصول آن از اوایل بهار تا آخر ماه دوم یعنی اردیبهشت قابل مصرف می‌باشد. در نواحی کوهستانی که زمستان بسیار سرد و سخت است باید در اواخر زمستان و یا اوایل بهار به محض اینکه شرایط محیط از نظر گرما اجازه دهد اقدام به کاشت نخود فرنگی کرد.