Forwarded from خبرکوه - ویژه خبرهای تحلیلی کوتاه (محمد جدیری عباسی)
خبرکوه - ویژه خبرهای تحلیلی کوتاه
اپیزودی از من و صعودهایم @khabarkooh @koohiran
پاورقی
...... در هنگام بازگشت از قله هرم ۲ ( صعود زنجیره ائی سبلان ، هرم ۱ ، هرم ۲ ) نمی دانم، هیجدهم یا بیستم بهمن بود و آخرای عصر همان روز، سبلان و هرم ها نظاره گر تلاش سخت ما دونفر هستند .
سکوت تمامی منطقه را فرا گرفته، سکوت این ابرکوه در زمستان پربرف، این کوه پرصلابت، این کوه متین و باوقار، این کوه .....
نخست به نسیمی و سپس به تندری شکسته میشود، در یک آن.....
وزش باد سیلی های پی در پی به صورتم نواخته و دانه های برف مانند تیری که از چله کمان رها شده به گونه هایم فرود می آیند.
من به زحمت که ناشی از خستگی بی پایانم هست، قدم به قدم از او دور می شوم، رمقی در پاهایم نیست!!
هر لحظه بین من، کوه پشت سرم و ابوالفتح(۱) فاصله زیاد و زیادتر می شود.
برف حتی در دوردست‌ها نیز می‌بارد و برقی آسمان پیر، زیبای و دلفریب منطقه را برای لحظه‌ای روشن میکند.
و من شاید که کورسویی از سایه پناهگاه را احساس میکنم.
رگبار شبانه! ، مسیر صعود من و ابوالفتح، خسته از شلوغی صعودهای تابستانی روزانه، در لحاف پاره ، خیس و برفی شب می‌پیچد و من خسته ی تنها در صعود زمستانی اش، اما امیدوار، سرازیری مسیر را به تنهایی طی میکنم ـ چه جانی دارد این ابوالفتح!!!
صدای گام‌هایی که بر سینه خیس و برفی مسیر فرود می آیند، آنهم در شب، برایم آزار دهنده هست.
و زمزمه‌ای که گاه‌گاه به تک‌سرفه‌ای من می‌شکند.
سایه‌ی ابوالفتح در سیاهی شب بی‌رحم کوهستان بتدریج گم میشود.
صدایش اما هنوز بر بال برفهای نرم و لطیف منتشر است:
ما برای آن‌که ایران خانه‌ی خوبان شود، رنج دوران برده‌ایم
خون دل‌ها خورده‌ایم
خون دل‌ها خورده‌ایم.
این صدای ابی سقائی است، که برای دلگرمی من، با چراغ قوه ی پرنورش به پناهگاه هدایت میکند!...
(۱) آقای ابوالفتح حمزه سقائی
صعود زنجیرهائی قلل سبلان _ زمستان ۱۳۷۳
محمد جدیری عباسی
@khabarkooh
@koohiran
...... در هنگام بازگشت از قله هرم ۲ ( صعود زنجیره ائی سبلان ، هرم ۱ ، هرم ۲ ) نمی دانم، هیجدهم یا بیستم بهمن بود و آخرای عصر همان روز، سبلان و هرم ها نظاره گر تلاش سخت ما دونفر هستند .
سکوت تمامی منطقه را فرا گرفته، سکوت این ابرکوه در زمستان پربرف، این کوه پرصلابت، این کوه متین و باوقار، این کوه .....
نخست به نسیمی و سپس به تندری شکسته میشود، در یک آن.....
وزش باد سیلی های پی در پی به صورتم نواخته و دانه های برف مانند تیری که از چله کمان رها شده به گونه هایم فرود می آیند.
من به زحمت که ناشی از خستگی بی پایانم هست، قدم به قدم از او دور می شوم، رمقی در پاهایم نیست!!
هر لحظه بین من، کوه پشت سرم و ابوالفتح(۱) فاصله زیاد و زیادتر می شود.
برف حتی در دوردست‌ها نیز می‌بارد و برقی آسمان پیر، زیبای و دلفریب منطقه را برای لحظه‌ای روشن میکند.
و من شاید که کورسویی از سایه پناهگاه را احساس میکنم.
رگبار شبانه! ، مسیر صعود من و ابوالفتح، خسته از شلوغی صعودهای تابستانی روزانه، در لحاف پاره ، خیس و برفی شب می‌پیچد و من خسته ی تنها در صعود زمستانی اش، اما امیدوار، سرازیری مسیر را به تنهایی طی میکنم ـ چه جانی دارد این ابوالفتح!!!
صدای گام‌هایی که بر سینه خیس و برفی مسیر فرود می آیند، آنهم در شب، برایم آزار دهنده هست.
و زمزمه‌ای که گاه‌گاه به تک‌سرفه‌ای من می‌شکند.
سایه‌ی ابوالفتح در سیاهی شب بی‌رحم کوهستان بتدریج گم میشود.
صدایش اما هنوز بر بال برفهای نرم و لطیف منتشر است:
ما برای آن‌که ایران خانه‌ی خوبان شود، رنج دوران برده‌ایم
خون دل‌ها خورده‌ایم
خون دل‌ها خورده‌ایم.
این صدای ابی سقائی است، که برای دلگرمی من، با چراغ قوه ی پرنورش به پناهگاه هدایت میکند!...
(۱) آقای ابوالفتح حمزه سقائی
صعود زنجیرهائی قلل سبلان _ زمستان ۱۳۷۳
محمد جدیری عباسی
@khabarkooh
@koohiran
Forwarded from خبرکوه - ویژه خبرهای تحلیلی کوتاه (محمد جدیری عباسی)
واژه " استاد " در کوهنوردی
نوشته : رضا گهرگستر
زنده باد استاد ....
درکوهنوردی بسیار اتفاق می افتد که به برخی از کوهنوردان صاحب سبک یا پیشکسوت را با واژه استاد.... به پیشوند نامشان از سوی دیگر کوهنوردان افزوده میشود.
در این زمینه گفتگویی کردم با آقای محمّدحسین قیطانچیان یکی از صداهای ماندگار ایران و وام دار موسیقی "موغام " در آذربایجان ایرانی نشین که خالی از لطف نیست که در گروه وزین سلطان ساوالان که یکی از پایگاه های فرهنگ غنی ایران هست، مطرح کنم.
محمّد حسین قیطانچیان در این زمینه معتقداست:
که انسان هرگز نمیتواند به مقام استادی دست یابد و استدلالش اینگونه هست که انسان در تمام عمر خود شاگردی بیش نیست و تنها سطح معلوماتش اندکی با سایرین تفاوت دارد و این مورد نمیتواند فرد را به درجه استادی برساند و باور دارد بشر در همه حال محتاج کسب دانش و کسب کمالات در این دنیاست و در کلاس هایی آموزش آواز خود هرگز به هیچ هنرآموزی اجازه نمی دهد که وی را استاد خطاب کند...
ودر سویی دیگر در عالم ادبیات شاعر بلند آوازه آذربایجان "داوود انتصار" که با تازگی کتاب اشعارش بانام " اله دشمه ینلر آیاغا دوشدی " می نویسد:
چالیشدیم وئریشدیم فتنه دونیادا
آغادیم کیپریگی قاشی گئدیرم
یارانانان اوئرندیم بودونیادا
آخیردا بو دونیادان ناشی گئدیرم...
که در این شعر به صراحت عنوان میکند که انسان هرچقدر بیاموزد باز ناشی و تازه کار هست و لازم به ذکر هست که وی نیز در محافل ادبی عنوان میکند که لفظ " استاد "سازگار با روحیه درونی وی نیست و برایش واژه ای آزار دهنده محسوب می شود.
در کوهنوردی نیز [برخی مربیان] که صاحب سبک و مکتبی خاص در کوهنوردی ایران به شمار می روند همیشه به همنوردانش تاکید می کند که به وی استاد نگویند و میخواهد همیشه به شکل یک همنورد و همنطناب به وی نگریسته شود...
و حال چه کسانی خود را در عرصه ورزش کوهنوردی " استاد " میدانند علامت سوالی ؟ را به جا می گذارند که چه هورمون و کدام تجربه یا چه کیمیایی انسان را از شاگردی .....به استادی.... در ورزشی می رساند که علاوه برتوان فیزیکی نیازمند روحی بزرگ هست؟
آیا آنهایی که خود را در کوهنوردی استاد می دانند واقعا به کمالات درونی دست یافته اند یا فقط میخواهند خود را با واژه "استاد" به عنوان تافته جدا بافته به حضور دوستان و همنوردانشان معرفی کنند؟
و یا کسانی که فردی را استاد خطاب میکنند آلوده به کدام نیت و هدفی هستند، که فرد را فقط با واژه استاد به صورت سوری اوج میبرند تا عقبه خود را پشت نام " استاد " پنهان کنند.
@khabarkooh
@koohiran
نوشته : رضا گهرگستر
زنده باد استاد ....
درکوهنوردی بسیار اتفاق می افتد که به برخی از کوهنوردان صاحب سبک یا پیشکسوت را با واژه استاد.... به پیشوند نامشان از سوی دیگر کوهنوردان افزوده میشود.
در این زمینه گفتگویی کردم با آقای محمّدحسین قیطانچیان یکی از صداهای ماندگار ایران و وام دار موسیقی "موغام " در آذربایجان ایرانی نشین که خالی از لطف نیست که در گروه وزین سلطان ساوالان که یکی از پایگاه های فرهنگ غنی ایران هست، مطرح کنم.
محمّد حسین قیطانچیان در این زمینه معتقداست:
که انسان هرگز نمیتواند به مقام استادی دست یابد و استدلالش اینگونه هست که انسان در تمام عمر خود شاگردی بیش نیست و تنها سطح معلوماتش اندکی با سایرین تفاوت دارد و این مورد نمیتواند فرد را به درجه استادی برساند و باور دارد بشر در همه حال محتاج کسب دانش و کسب کمالات در این دنیاست و در کلاس هایی آموزش آواز خود هرگز به هیچ هنرآموزی اجازه نمی دهد که وی را استاد خطاب کند...
ودر سویی دیگر در عالم ادبیات شاعر بلند آوازه آذربایجان "داوود انتصار" که با تازگی کتاب اشعارش بانام " اله دشمه ینلر آیاغا دوشدی " می نویسد:
چالیشدیم وئریشدیم فتنه دونیادا
آغادیم کیپریگی قاشی گئدیرم
یارانانان اوئرندیم بودونیادا
آخیردا بو دونیادان ناشی گئدیرم...
که در این شعر به صراحت عنوان میکند که انسان هرچقدر بیاموزد باز ناشی و تازه کار هست و لازم به ذکر هست که وی نیز در محافل ادبی عنوان میکند که لفظ " استاد "سازگار با روحیه درونی وی نیست و برایش واژه ای آزار دهنده محسوب می شود.
در کوهنوردی نیز [برخی مربیان] که صاحب سبک و مکتبی خاص در کوهنوردی ایران به شمار می روند همیشه به همنوردانش تاکید می کند که به وی استاد نگویند و میخواهد همیشه به شکل یک همنورد و همنطناب به وی نگریسته شود...
و حال چه کسانی خود را در عرصه ورزش کوهنوردی " استاد " میدانند علامت سوالی ؟ را به جا می گذارند که چه هورمون و کدام تجربه یا چه کیمیایی انسان را از شاگردی .....به استادی.... در ورزشی می رساند که علاوه برتوان فیزیکی نیازمند روحی بزرگ هست؟
آیا آنهایی که خود را در کوهنوردی استاد می دانند واقعا به کمالات درونی دست یافته اند یا فقط میخواهند خود را با واژه "استاد" به عنوان تافته جدا بافته به حضور دوستان و همنوردانشان معرفی کنند؟
و یا کسانی که فردی را استاد خطاب میکنند آلوده به کدام نیت و هدفی هستند، که فرد را فقط با واژه استاد به صورت سوری اوج میبرند تا عقبه خود را پشت نام " استاد " پنهان کنند.
@khabarkooh
@koohiran
Forwarded from CANYONSTORE.IR
فروشگاه تخصصی تجهیزات فنی کوهنوردی
اینستاگرام فروشگاه 👇
https://instagram.com/canyonstore.ir?igshid=12m6fuxlwg0f8
@canyonstore
اینستاگرام فروشگاه 👇
https://instagram.com/canyonstore.ir?igshid=12m6fuxlwg0f8
@canyonstore
Forwarded from خبرکوه - ویژه خبرهای تحلیلی کوتاه (محمد جدیری عباسی)
استاد کیست ؟
در سنت و فرهنگ مختلف جوامع و مناسبات روزانه انسان ها طبق معمول بر اساس زمینه های اقلیمی و تسهیل در معاشرت و ارتباطات در طول تاریخ همواره شاهد لهجه ها و بکارگیری لغت های استعاره بین انسان ها بوده و هستیم .
به این خاطر قشرهای مختلف جامعه برای مصاحبت و ارتباط آسان با بکارگیری کلمه های اختصاری و بدیل به اختیار و یا گاها به اجبار از برخی لغات و کلمه ها در مراودات روزانه بهره می گیرند.
لذا بکارگیری برخی لغت ها و مضامین به عنوان زبان گویای بشر و نیاز روزانه متدوال بوده و همچنان نیز ادامه خواهد یافت .
واژه استاد در زمینه های مختلف و نیز جامعه کوهنوردی نگرش نسبی است و چنانچه به کسی لقب استاد می دهند در حقیقت نوعی ابراز علاقه و صمیمیت و نیز تکریم از شخصیت فرد مورد نظر بوده که بر خواسته از بینش رایج جامعه ایران و بر گرفته از مفاهیم فرهنگ غنی فارسی به لحاظ حفظ جایگاه و دانش شخص مورد نظر بیان و اطلاق می گردد .
در این باب گاهی در بیان استاد در جامعه کوهنوردی و در گویش روزانه در برخی مواقع شاهد تملق گویی نیز می باشیم که از بدیهیات و ساختار جامعه کنونی بوده که استناد به آن به عنوان مدارج علمی ملاک عمل نیست .
همچنین گاهی در گفتمان و ابراز ارادت به برخی از پیشکسوتان و افراد نخبه کوهنوردی، بدلیل تکریم از فرد مورد نظر و نیز تلفظ گفتمان استاد به لحاظ پرهیز از نام و یا عدم شناخت از فرد مورد نظر بیان استاد در واقع انگشت اشاره و یا جلب نظر ایشان می باشد .
اما محک و سنجش لقب استاد به مخاطب و ترویج و توسعه آن در ارتباطات رایج روزانه حسب عادت و حسن نظر است که در گفتار و گویش ایرانیان نوعی بر قراری رابطه و تسهیل در گفتمان است که با شرط حفظ حرمت به نظر در تلفظ و نسبت دادن استاد به برخی از فرهیختگان و افراد باتجربه این رشته ورزشی کراهتی در گفتار نیست .
کسب علم و دانش منفک از تجارب و اندوخته های گذشته نیست .
لذا همه اشخاص ضمن داشتن کسوت استادی می توانند در تکاپوی دانش و تخصص بیشتر و نیز ادامه آن مصمم باشند .
اطلاق و تصویر سازی واژه استاد به تعبیری تعریف و تمجید از زحمات دیگران و تقویت انگیزه های درونی می باشد که در رسای شخصیت و تحکیم داشته های افراد موثر خواهد بود .
لذا ابراز محبت از واژگان انگیزه بوده و همه انسان ها در مصاحبت روزانه نیازمند تشویق و ستایش اند .
بیان و اطلاق استاد به برخی نه به قصد تملق گویی به نظر نوعی راحتی در بیان و تسهیل در گفتار می باشد، اما در پروسه گفتمان گاهی به رسم معمول و عادت روزانه صفت و معنای لغوی استاد به جهت عدم شناخت و شیوه بیان منجربه مبالغه نیز می گردد .
اگر چه معیار و سنجش استاد از نظر کلاسیک و در سطوح دانشگاهی مشروط به داشتن مدارک و مدارج نهادهای ذیصلاح است، اما در مناسبات ومحتوای جامعه گاهی قدرت تشخیص مردم و برخی روشنفکران نسبت به تحلیل و ارزیابی افراد حایز اهمیت و مورد امتنان است .
ابراهیم فرجی پور
@khabarkooh
@kookiran
در سنت و فرهنگ مختلف جوامع و مناسبات روزانه انسان ها طبق معمول بر اساس زمینه های اقلیمی و تسهیل در معاشرت و ارتباطات در طول تاریخ همواره شاهد لهجه ها و بکارگیری لغت های استعاره بین انسان ها بوده و هستیم .
به این خاطر قشرهای مختلف جامعه برای مصاحبت و ارتباط آسان با بکارگیری کلمه های اختصاری و بدیل به اختیار و یا گاها به اجبار از برخی لغات و کلمه ها در مراودات روزانه بهره می گیرند.
لذا بکارگیری برخی لغت ها و مضامین به عنوان زبان گویای بشر و نیاز روزانه متدوال بوده و همچنان نیز ادامه خواهد یافت .
واژه استاد در زمینه های مختلف و نیز جامعه کوهنوردی نگرش نسبی است و چنانچه به کسی لقب استاد می دهند در حقیقت نوعی ابراز علاقه و صمیمیت و نیز تکریم از شخصیت فرد مورد نظر بوده که بر خواسته از بینش رایج جامعه ایران و بر گرفته از مفاهیم فرهنگ غنی فارسی به لحاظ حفظ جایگاه و دانش شخص مورد نظر بیان و اطلاق می گردد .
در این باب گاهی در بیان استاد در جامعه کوهنوردی و در گویش روزانه در برخی مواقع شاهد تملق گویی نیز می باشیم که از بدیهیات و ساختار جامعه کنونی بوده که استناد به آن به عنوان مدارج علمی ملاک عمل نیست .
همچنین گاهی در گفتمان و ابراز ارادت به برخی از پیشکسوتان و افراد نخبه کوهنوردی، بدلیل تکریم از فرد مورد نظر و نیز تلفظ گفتمان استاد به لحاظ پرهیز از نام و یا عدم شناخت از فرد مورد نظر بیان استاد در واقع انگشت اشاره و یا جلب نظر ایشان می باشد .
اما محک و سنجش لقب استاد به مخاطب و ترویج و توسعه آن در ارتباطات رایج روزانه حسب عادت و حسن نظر است که در گفتار و گویش ایرانیان نوعی بر قراری رابطه و تسهیل در گفتمان است که با شرط حفظ حرمت به نظر در تلفظ و نسبت دادن استاد به برخی از فرهیختگان و افراد باتجربه این رشته ورزشی کراهتی در گفتار نیست .
کسب علم و دانش منفک از تجارب و اندوخته های گذشته نیست .
لذا همه اشخاص ضمن داشتن کسوت استادی می توانند در تکاپوی دانش و تخصص بیشتر و نیز ادامه آن مصمم باشند .
اطلاق و تصویر سازی واژه استاد به تعبیری تعریف و تمجید از زحمات دیگران و تقویت انگیزه های درونی می باشد که در رسای شخصیت و تحکیم داشته های افراد موثر خواهد بود .
لذا ابراز محبت از واژگان انگیزه بوده و همه انسان ها در مصاحبت روزانه نیازمند تشویق و ستایش اند .
بیان و اطلاق استاد به برخی نه به قصد تملق گویی به نظر نوعی راحتی در بیان و تسهیل در گفتار می باشد، اما در پروسه گفتمان گاهی به رسم معمول و عادت روزانه صفت و معنای لغوی استاد به جهت عدم شناخت و شیوه بیان منجربه مبالغه نیز می گردد .
اگر چه معیار و سنجش استاد از نظر کلاسیک و در سطوح دانشگاهی مشروط به داشتن مدارک و مدارج نهادهای ذیصلاح است، اما در مناسبات ومحتوای جامعه گاهی قدرت تشخیص مردم و برخی روشنفکران نسبت به تحلیل و ارزیابی افراد حایز اهمیت و مورد امتنان است .
ابراهیم فرجی پور
@khabarkooh
@kookiran
Forwarded from خبرکوه - ویژه خبرهای تحلیلی کوتاه (محمد جدیری عباسی)
کوهنوردی نماد یا استعاره ای از زندگی نیست، کوهنوردی خود زندگی است.
جی ای شپانسکی
عکس از چنگیز امیرمحمدیان
@khabarkooh
@koohiran
جی ای شپانسکی
عکس از چنگیز امیرمحمدیان
@khabarkooh
@koohiran
محمد جدیری عباسی
از مرگ نترسیدن مطلبی تامل انگیز از محمد پیروسار @khabarkooh @koohiran
زمستان علم کوه!!
نمیدانم از کجا باید شروع کرد، ولی این را میدانم کجا باید به پایان رساند.
آبها از آسیاب افتادند و همه بازگشتند و تنها پیکر بی جان جواد رحیمیان کوهنورد شیراز ماندگار شد، در دامنه کوهی که سالهاست نظاره گر است.
افسوس امید این تصور که او باز خواهد گشت، آرام آرام تبدیل به یاس شد.
خاطرم باز میگردد به جایی که با او هم صحبت بودم و او درباره دختر خردسالش بامن حرف میزد.
#از_مرگ_نترسیدن...
اکثر کوهنوردان بر این باورند که این باعث میشود تا قویتر شوند.
اما باعث ضعف است.
چگونه میتوان سریعتر از حد ممکن حرکت کرد و بیشتر از حد ممکن مبارزه کرد، آن هم بدون قویترین انگیزه ای که در انسان وجود دارد.
ترس از مرگ...
وقتی در کوهستان هستم آنجا را بدترین جای برای مردن میدانم و آنگاه است که ترس به سراغم میاید، وابستگیها به سراغم میاید و بیستر از همه تصویر مادری با کاسه ای آب در دست که مرا راهی این کوه میکند.
هربار بدین سان مرا راهی این کوه نموده و من هربار قول بازگشت به او داده ام.
همه چیز از یاد خواهد رفت و جواد رحیمیان آخرین کشته و ناپدید شده کوهستانها نخواهد بود.
در این چند روز سوالی مثل یک خوره به جان ذهنم افتاده...
اینکه مادری چگونه به دختر خردسالش خواهد فهماند که پدر دیگر باز نخواهد گشت!...
محمد پیروسار
@khabarkooh
@koohiran
نمیدانم از کجا باید شروع کرد، ولی این را میدانم کجا باید به پایان رساند.
آبها از آسیاب افتادند و همه بازگشتند و تنها پیکر بی جان جواد رحیمیان کوهنورد شیراز ماندگار شد، در دامنه کوهی که سالهاست نظاره گر است.
افسوس امید این تصور که او باز خواهد گشت، آرام آرام تبدیل به یاس شد.
خاطرم باز میگردد به جایی که با او هم صحبت بودم و او درباره دختر خردسالش بامن حرف میزد.
#از_مرگ_نترسیدن...
اکثر کوهنوردان بر این باورند که این باعث میشود تا قویتر شوند.
اما باعث ضعف است.
چگونه میتوان سریعتر از حد ممکن حرکت کرد و بیشتر از حد ممکن مبارزه کرد، آن هم بدون قویترین انگیزه ای که در انسان وجود دارد.
ترس از مرگ...
وقتی در کوهستان هستم آنجا را بدترین جای برای مردن میدانم و آنگاه است که ترس به سراغم میاید، وابستگیها به سراغم میاید و بیستر از همه تصویر مادری با کاسه ای آب در دست که مرا راهی این کوه میکند.
هربار بدین سان مرا راهی این کوه نموده و من هربار قول بازگشت به او داده ام.
همه چیز از یاد خواهد رفت و جواد رحیمیان آخرین کشته و ناپدید شده کوهستانها نخواهد بود.
در این چند روز سوالی مثل یک خوره به جان ذهنم افتاده...
اینکه مادری چگونه به دختر خردسالش خواهد فهماند که پدر دیگر باز نخواهد گشت!...
محمد پیروسار
@khabarkooh
@koohiran
مطالب كوهنوردي pinned «زمستان علم کوه!! نمیدانم از کجا باید شروع کرد، ولی این را میدانم کجا باید به پایان رساند. آبها از آسیاب افتادند و همه بازگشتند و تنها پیکر بی جان جواد رحیمیان کوهنورد شیراز ماندگار شد، در دامنه کوهی که سالهاست نظاره گر است. افسوس امید این تصور که او باز خواهد…»
محمد جدیری عباسی
پیرمرد ناندل هم رفت حاجی علی صالحی @khabarkooh @koohiran
از صفر نقوی
و علیمحمد فرضی تا .....
و اینبار حاجی #علی_صالحی
روزها رفت و گذشت و در اندیشه باز آمدنت، لحظه ها طی شد و مرد!
و نگاهم هر روز،
باز هم با همه شوق،
کوچه ها را پایید.
مثل آن روز که می آمدی از دور …
دریغ! و دریغ!
دل من در غم هجران تو ای خوبترین،
چه بگویم،
چه کشید
چه بنده و چه تمامی کوهنوردانی که دارن به ورزش زیبای کوهنوردی می پردازن، وقتی راهشان به روستای نام آشنای ناندل می رسد، نام یک شخصیت خاص کوهستان آن منطقه در ذهن و دلشان جای دارد.
انسانی شریف،
بی غل و غش،
بزرگ،
خوش برخورد و ....
بنام حاجی علی صالحی.
اصلا کمتر کوهنوردی در این سرزمین کهن می توانید سراغ داشته باشین که نام حاجی علی را نشنیده باشه و باهاش خاطره نداشته باشه....
مردی که مانند کوه بود،
عاشق بود...
و به همه کوهنوردان عشق می ورزید،
برایش فرقی نداشت، که اولین دیدارش باشد یا چندمین دیدار....
چنان با آدم گرم میگفت که گویی سالیان سال هست، باهاش رفیقی.
رفاقتی از جنس کوه!!
از ب بسم الله، شروع صعودت تا ختم صعودت بر بام ایران، نگرانت بود،
نگران برنامه ات.
اگه برای اولین بار برای صعود به مسیر شمالی دماوند آمده بودی، و حاجی علی، در کنارت بود، نگرانیش برایت صد چندان می شد، آخه حاجی علی عین کوه بود، خوش قلب و مهربان....
و خوش صحبت.
در این چند ساعت و یا چند روزی که باهاش بودی، مثل یه پدر از خاطرات دماوند برایت تعریف میکرد، و در میان کلامش از خوبی های کوه دماوند، دلهره هایش از دماوند و در نهایت از کوهنوردان دیارت به نیکی یاد می کرد.
چه گویش زیبایی داشت حاجی علی،
و تو ابدا سیر نمی شدی از صحبتش....
مسیر صعود رو با احترام خاص بهت نشان می داد، و اعلایم مسیر و نشانه هایش را یکی یکی برایت میگفت.
و در نهایت برایت صعود همراه با سلامتی را از ته دل آرزو می کرد، چرا که او دلش همواره با تو بود و آرزویش بدرقه راهت...
بدرود دماوند
بدرود ناندل
بدرود حاجی علی
بدرود خانه امن کوهنوردان
بدورد ای مرد نکونام
بدرود ای کوهمرد
بدرود آقای علی صالحی
بعدازظهر یک روز زمستانی ۹۸
محمد جدیری عباسی
@khabarkooh
@koohiran
و علیمحمد فرضی تا .....
و اینبار حاجی #علی_صالحی
روزها رفت و گذشت و در اندیشه باز آمدنت، لحظه ها طی شد و مرد!
و نگاهم هر روز،
باز هم با همه شوق،
کوچه ها را پایید.
مثل آن روز که می آمدی از دور …
دریغ! و دریغ!
دل من در غم هجران تو ای خوبترین،
چه بگویم،
چه کشید
چه بنده و چه تمامی کوهنوردانی که دارن به ورزش زیبای کوهنوردی می پردازن، وقتی راهشان به روستای نام آشنای ناندل می رسد، نام یک شخصیت خاص کوهستان آن منطقه در ذهن و دلشان جای دارد.
انسانی شریف،
بی غل و غش،
بزرگ،
خوش برخورد و ....
بنام حاجی علی صالحی.
اصلا کمتر کوهنوردی در این سرزمین کهن می توانید سراغ داشته باشین که نام حاجی علی را نشنیده باشه و باهاش خاطره نداشته باشه....
مردی که مانند کوه بود،
عاشق بود...
و به همه کوهنوردان عشق می ورزید،
برایش فرقی نداشت، که اولین دیدارش باشد یا چندمین دیدار....
چنان با آدم گرم میگفت که گویی سالیان سال هست، باهاش رفیقی.
رفاقتی از جنس کوه!!
از ب بسم الله، شروع صعودت تا ختم صعودت بر بام ایران، نگرانت بود،
نگران برنامه ات.
اگه برای اولین بار برای صعود به مسیر شمالی دماوند آمده بودی، و حاجی علی، در کنارت بود، نگرانیش برایت صد چندان می شد، آخه حاجی علی عین کوه بود، خوش قلب و مهربان....
و خوش صحبت.
در این چند ساعت و یا چند روزی که باهاش بودی، مثل یه پدر از خاطرات دماوند برایت تعریف میکرد، و در میان کلامش از خوبی های کوه دماوند، دلهره هایش از دماوند و در نهایت از کوهنوردان دیارت به نیکی یاد می کرد.
چه گویش زیبایی داشت حاجی علی،
و تو ابدا سیر نمی شدی از صحبتش....
مسیر صعود رو با احترام خاص بهت نشان می داد، و اعلایم مسیر و نشانه هایش را یکی یکی برایت میگفت.
و در نهایت برایت صعود همراه با سلامتی را از ته دل آرزو می کرد، چرا که او دلش همواره با تو بود و آرزویش بدرقه راهت...
بدرود دماوند
بدرود ناندل
بدرود حاجی علی
بدرود خانه امن کوهنوردان
بدورد ای مرد نکونام
بدرود ای کوهمرد
بدرود آقای علی صالحی
بعدازظهر یک روز زمستانی ۹۸
محمد جدیری عباسی
@khabarkooh
@koohiran
Forwarded from هواشناسی کوهستان
✅هواشناسی کاربردی کوهستان (مقدماتی) با رویکرد کوه نوردی، دره نوردی، طبیعت گردی
با مقدمه : رضا زارعی(رییس فدراسیون کوه نوردی و صعودهای ورزشی ایران)
✅نویسنده: دکتر نیما فریدمجتهدی، دکتر سمانه نگاه، مهندس حسین عابد
392 صفحه، قطع وزریری
چاپ اول
شابک: 978-600-8731-88-7
قیمت: 480000 ریال
هدف از نگارش کتاب پیش رو، ارائه مباحث کاربردی هواشناسی کوهستان برای کوه نوردان، دره نوردان، طبیعت گردان، یا به عبارت بهتر، کاربران کوهستان است.
📔کتاب مبتنی بر سه بخش است. بخش اول مربوط به کلیات و مشتمل بر برخی از تعاریف پایه است و بخش دوم که مباحث مستقلی در زمینه پدیده های جوی کوهستان و کاربردهای در فعالیت های ورزشی و گردشگری و در نهایت بخش سوم، مطالبی در خصوص شناخت مخاطره های آب و هوایی کوهستان ارائه شده است.
✅سرفصل های کتاب عبارتند از:
فصل 1: مبانی هواشناسی کوهستان
فصل 2: هواشناسی کاربردی کوهستان
فصل3: مخاطره های آب و هوایی کوهستان
راه های خرید کتاب هواشناسی کاربردی کوهستان:
انتشارات مهکامه
09032674844 واتس آپ ووتلگرام
02166961509
02199497050
✅ Telegram channel: 👇👇👇
https://telegram.me/mountainmeteorology
با مقدمه : رضا زارعی(رییس فدراسیون کوه نوردی و صعودهای ورزشی ایران)
✅نویسنده: دکتر نیما فریدمجتهدی، دکتر سمانه نگاه، مهندس حسین عابد
392 صفحه، قطع وزریری
چاپ اول
شابک: 978-600-8731-88-7
قیمت: 480000 ریال
هدف از نگارش کتاب پیش رو، ارائه مباحث کاربردی هواشناسی کوهستان برای کوه نوردان، دره نوردان، طبیعت گردان، یا به عبارت بهتر، کاربران کوهستان است.
📔کتاب مبتنی بر سه بخش است. بخش اول مربوط به کلیات و مشتمل بر برخی از تعاریف پایه است و بخش دوم که مباحث مستقلی در زمینه پدیده های جوی کوهستان و کاربردهای در فعالیت های ورزشی و گردشگری و در نهایت بخش سوم، مطالبی در خصوص شناخت مخاطره های آب و هوایی کوهستان ارائه شده است.
✅سرفصل های کتاب عبارتند از:
فصل 1: مبانی هواشناسی کوهستان
فصل 2: هواشناسی کاربردی کوهستان
فصل3: مخاطره های آب و هوایی کوهستان
راه های خرید کتاب هواشناسی کاربردی کوهستان:
انتشارات مهکامه
09032674844 واتس آپ ووتلگرام
02166961509
02199497050
✅ Telegram channel: 👇👇👇
https://telegram.me/mountainmeteorology
Forwarded from خبرکوه - ویژه خبرهای تحلیلی کوتاه (محمد جدیری عباسی)
کوه‌ها را دوست ندارم،
دوستان زیادی را در کوهستان از دست داده‌ام....
دنیس اوربکو:
"کوهنوردی جدی، مسیرهای جدید و صعود زمستانی هیمالیا را ترک نمودم.
بااین حال اگر همسرم برای تلاش‌های کوهنوردیش از من کمک بخواهد او را یاری خواهم داد.
سال‌های زیادی را صرف کوهنوردی افراطی کردم، بس است دیگر.
به جاه طلبی‌هایم رسیدم و دیگرکاری از دستم بر نمی آید.
دلیل دیگر، مسئولیت سنگین زندگی است.
همسر، خانواده و والدینم به توجه و حمایت بیشتری نیاز دارند.
این سخن درست است:
کوهنورد خوب، کوهنورد زنده است.
میخواهم وقت بیشتری را تقدیم عزیزانم کنم.
از وقت تلف کردن خسته شده‌ام.
زمان زیادی را صرف تمرین می‌کردم. خانواده و دوستانم را نادیده گرفتم و از دست دادم ".
برداشت از فیس بوک کارلوس گارانزو
منبع از کوه قاف
@khabarkooh
@koohiran
دوستان زیادی را در کوهستان از دست داده‌ام....
دنیس اوربکو:
"کوهنوردی جدی، مسیرهای جدید و صعود زمستانی هیمالیا را ترک نمودم.
بااین حال اگر همسرم برای تلاش‌های کوهنوردیش از من کمک بخواهد او را یاری خواهم داد.
سال‌های زیادی را صرف کوهنوردی افراطی کردم، بس است دیگر.
به جاه طلبی‌هایم رسیدم و دیگرکاری از دستم بر نمی آید.
دلیل دیگر، مسئولیت سنگین زندگی است.
همسر، خانواده و والدینم به توجه و حمایت بیشتری نیاز دارند.
این سخن درست است:
کوهنورد خوب، کوهنورد زنده است.
میخواهم وقت بیشتری را تقدیم عزیزانم کنم.
از وقت تلف کردن خسته شده‌ام.
زمان زیادی را صرف تمرین می‌کردم. خانواده و دوستانم را نادیده گرفتم و از دست دادم ".
برداشت از فیس بوک کارلوس گارانزو
منبع از کوه قاف
@khabarkooh
@koohiran
محمد جدیری عباسی
سیامند رحمان افسانه شد، درست مثل اسمش! @khabarkooh @koohiran
سیامند رحمان افسانه شد،
مثل اسمش!!
شگفت انگیز بود،
درست مثل اسم متفاوتش.
سیامند یا آنطور که در کردی می نویسند "سیامه ند" که برگرفته از افسانه کردی "خج و سیامند" است.
سیامه ند عاشق خج(خدیجه) میشود و در راه این عشق هر دو جان می سپارند.
و حالا در اسفند سیاه ۱۳۹۸ سیامند رحمان هم جان سپرد.
جهان پهلوان اشنویه ای که فقط طلا درو می کرد در ۳۱ سالگی، برای دنیا دست تکان داد و رفت.
افسانه شد.
سیامند روی پاهاش راه نمی رفت.
اما فولاد، توی دستهایش موم بود.
فاتح دو طلای المپیک، پنج طلای جهانی و ....
با جای خالی لبخندهای بزرگ ات چه کنیم، پهلوان خجالتی؟
احسان محمدی
@khabarkooh
@koohiran
مثل اسمش!!
شگفت انگیز بود،
درست مثل اسم متفاوتش.
سیامند یا آنطور که در کردی می نویسند "سیامه ند" که برگرفته از افسانه کردی "خج و سیامند" است.
سیامه ند عاشق خج(خدیجه) میشود و در راه این عشق هر دو جان می سپارند.
و حالا در اسفند سیاه ۱۳۹۸ سیامند رحمان هم جان سپرد.
جهان پهلوان اشنویه ای که فقط طلا درو می کرد در ۳۱ سالگی، برای دنیا دست تکان داد و رفت.
افسانه شد.
سیامند روی پاهاش راه نمی رفت.
اما فولاد، توی دستهایش موم بود.
فاتح دو طلای المپیک، پنج طلای جهانی و ....
با جای خالی لبخندهای بزرگ ات چه کنیم، پهلوان خجالتی؟
احسان محمدی
@khabarkooh
@koohiran
محمد جدیری عباسی
همراهی جامعه کوهنوردی بارقه امید به جامعه مطلبی از آقای ابراهیم فرجی پور @khabarkooh @koohiran
همراهی جامعه کوهنوردی
بارقه امید به جامعه...
جامعه کوهنوردی در طول تاریخ همواره در رخدادهای تلخ و شیرین ودنیز در حوادث غیر مترقبه در صف اول امداد و کمک آماده بوده و نسبت به حوادث ناگوار و در عین حال غیر قابل دسترس با مهارت و تخصصی که داشته اند در ناملایمات و اتفاقات ناخواسته با هوشیاری و تمرکز فکری همواره آماده کمک و مشارکت حداکثری بوده اند ٬لذا طبق سوابق همواره کوهنوردان از موفق ترین امداد گران در صحنه ماموریت و حضور و مراغبت حداکثری در جهت پوشش امدادی و تلاش برای خاتمه بحران با تمام قوا در صحنه و در فروکش کردن اتفاقات ناگوار بوده که در این خصوص نسبت به دیگر قشرها تمایز داشته اند٬.
اکنون نیز شاهد حوادث مشابه و تلخی در جامعه و کشور می باشیم که همانند دیگر حوادث نیازمند مراغبت و مشارکت جهت تسلی خاطر مردم و کشور عزیز ایران می باشد٬ در این خصوص بدلیل عدم تخصص و دانش پزشکی شاید به حضور امدادی کوهنوردان نیازی نبوده که بظاهر احساس خوشایندی برای جامعه کوهنوردی نیست٬ با این حال میتوان با همدردی و درج مطالب علمی و نیز رعایت برخی محدودیت ها و پرهیز از برنامه های گروهی و شب مانی و همچنین ممانعت از برگزاری جلسه و کلاس ها در کنترل و کاهش بیماری و فرهنگ سازی عمومی موثر بود٬ .
نگرانی و اضطراب در خصوص بیماری واقعیت انکار ناپذیر جامعه بوده و کوهنوردان می توانند با بهره گیری از تجارب و مهارت های فردی و گروهی که در رخدادهای سخت و بحرانی در کوهستان فرا گرفته اند با تلفیقی از مستندات علمی و همراهی با جامعه پزشکی و ستاد بحران در حفظ روحیه و ایجاد آرامش در جامعه و خانواده موثر و تاثیر گذار باشند ٬ .
لذا توجه به اهمیت شیوع بیماری و نیز تهدید آن برای جامعه و شهروندان در مناطق پرتردد و فعالیت های گروهی به نظر می رسد در شرایط فعلی حتی المکان از اجرای برنامه های گروهی و چند روزه و نیز جلسه و همچنین گردهمایی ها تا حدودی کاسته و محض احتیاط نسبت به حضور افراد و ترکیب اعضای تیم دقت و توجهی بیشتری گردد .
صحت و سلامتی اعضای تیم در برنامه های کوهنوردی اطمینان خاطری برای اجرای برنامه نیست٬ چه بسا در مسیر رفت و برگشت و یا توقف و مراجعات به اماکن خواسته و ناخواسته در معرض آلودگی واقع شویم ٫ لذا پرهیز از اجرای برنامه های مشابه در شرایط فعلی کمک در کاهش بیماری و امداد به جامعه می باشد.
شایان ذکر است ورزش کوه پیمایی و دیگر فعالیت های جانبی در این شرایط بصورت انفرادی و گروههای کوچکتر حایز اهمیت و جهت بالا بردن توان روحی و جسمی افراد موثر و امتنان خاطر است٬ بشرطی که مجموعه شرایط استاندارد و تعریف شده و نیز توصیه های پزشکی و علمی در خصوص بیماری و ناملایمات حادث شده رعایت و لحاظ گردد٬ .
ملاحظه کاری و بی توجهی برخی از همنوردان به شرایط پیش آمده و خطرات جانبی و ملاک قرار دادن به دانسته های شخصی و همچنین اصرار و پافشاری به تعصبات فردی و تداوم برنامه های کوهنوردی طبق روال قبل شاید اکنون به مصلحت نباشد ٬ .
لذا اجرای برخی برنامه ها و فعالیت ها به بهانه گزارش عملکرد طبق روال قبل توجیه نادرست و بر گرفته از فشار روانی و تعصب به برخی باورها باید در این شرایط متناسب با نیاز جامعه تابع شرایط محیطی پیرامون برگزار گردد .
تداوم ورزش انفرادی در منازل و اماکن امن و همراهی با اعضای خانواده و اقوام با رعایت موارد بهداشتی و توصیه های پزشکی به مراتب در آمادگی فردی و احیای روحیه جمعی در جامعه و خانوادها حایز اهمیت می باشد.
توجه به تهدید بیماری و نیز یادآوری خطوط قرمز به خانواده و اقوام از محاسن مهارتهای فردی بوده و برای احیای روحیه و تسلی آلام جامعه موثر و امید و دلبستگی و همچنین نشاط و شادابی را به جامعه القاء می کند .
زیباتر از جهان امید، ای دوست
در عالم وجود جهانی نیست
هر عرصه را بهار و خزانی است
در عرصه امید خزانی نیست
امید اینکه شرایط فعلی را با همکاری همگان و مشارکت حداکثری جامعه با موفقیت پشت سر بگذاریم و بار دیگر شاهد روزهای خوش زندگی باشیم.
ابراهیم فرجی پور
@khabarkooh
@koohiran
بارقه امید به جامعه...
جامعه کوهنوردی در طول تاریخ همواره در رخدادهای تلخ و شیرین ودنیز در حوادث غیر مترقبه در صف اول امداد و کمک آماده بوده و نسبت به حوادث ناگوار و در عین حال غیر قابل دسترس با مهارت و تخصصی که داشته اند در ناملایمات و اتفاقات ناخواسته با هوشیاری و تمرکز فکری همواره آماده کمک و مشارکت حداکثری بوده اند ٬لذا طبق سوابق همواره کوهنوردان از موفق ترین امداد گران در صحنه ماموریت و حضور و مراغبت حداکثری در جهت پوشش امدادی و تلاش برای خاتمه بحران با تمام قوا در صحنه و در فروکش کردن اتفاقات ناگوار بوده که در این خصوص نسبت به دیگر قشرها تمایز داشته اند٬.
اکنون نیز شاهد حوادث مشابه و تلخی در جامعه و کشور می باشیم که همانند دیگر حوادث نیازمند مراغبت و مشارکت جهت تسلی خاطر مردم و کشور عزیز ایران می باشد٬ در این خصوص بدلیل عدم تخصص و دانش پزشکی شاید به حضور امدادی کوهنوردان نیازی نبوده که بظاهر احساس خوشایندی برای جامعه کوهنوردی نیست٬ با این حال میتوان با همدردی و درج مطالب علمی و نیز رعایت برخی محدودیت ها و پرهیز از برنامه های گروهی و شب مانی و همچنین ممانعت از برگزاری جلسه و کلاس ها در کنترل و کاهش بیماری و فرهنگ سازی عمومی موثر بود٬ .
نگرانی و اضطراب در خصوص بیماری واقعیت انکار ناپذیر جامعه بوده و کوهنوردان می توانند با بهره گیری از تجارب و مهارت های فردی و گروهی که در رخدادهای سخت و بحرانی در کوهستان فرا گرفته اند با تلفیقی از مستندات علمی و همراهی با جامعه پزشکی و ستاد بحران در حفظ روحیه و ایجاد آرامش در جامعه و خانواده موثر و تاثیر گذار باشند ٬ .
لذا توجه به اهمیت شیوع بیماری و نیز تهدید آن برای جامعه و شهروندان در مناطق پرتردد و فعالیت های گروهی به نظر می رسد در شرایط فعلی حتی المکان از اجرای برنامه های گروهی و چند روزه و نیز جلسه و همچنین گردهمایی ها تا حدودی کاسته و محض احتیاط نسبت به حضور افراد و ترکیب اعضای تیم دقت و توجهی بیشتری گردد .
صحت و سلامتی اعضای تیم در برنامه های کوهنوردی اطمینان خاطری برای اجرای برنامه نیست٬ چه بسا در مسیر رفت و برگشت و یا توقف و مراجعات به اماکن خواسته و ناخواسته در معرض آلودگی واقع شویم ٫ لذا پرهیز از اجرای برنامه های مشابه در شرایط فعلی کمک در کاهش بیماری و امداد به جامعه می باشد.
شایان ذکر است ورزش کوه پیمایی و دیگر فعالیت های جانبی در این شرایط بصورت انفرادی و گروههای کوچکتر حایز اهمیت و جهت بالا بردن توان روحی و جسمی افراد موثر و امتنان خاطر است٬ بشرطی که مجموعه شرایط استاندارد و تعریف شده و نیز توصیه های پزشکی و علمی در خصوص بیماری و ناملایمات حادث شده رعایت و لحاظ گردد٬ .
ملاحظه کاری و بی توجهی برخی از همنوردان به شرایط پیش آمده و خطرات جانبی و ملاک قرار دادن به دانسته های شخصی و همچنین اصرار و پافشاری به تعصبات فردی و تداوم برنامه های کوهنوردی طبق روال قبل شاید اکنون به مصلحت نباشد ٬ .
لذا اجرای برخی برنامه ها و فعالیت ها به بهانه گزارش عملکرد طبق روال قبل توجیه نادرست و بر گرفته از فشار روانی و تعصب به برخی باورها باید در این شرایط متناسب با نیاز جامعه تابع شرایط محیطی پیرامون برگزار گردد .
تداوم ورزش انفرادی در منازل و اماکن امن و همراهی با اعضای خانواده و اقوام با رعایت موارد بهداشتی و توصیه های پزشکی به مراتب در آمادگی فردی و احیای روحیه جمعی در جامعه و خانوادها حایز اهمیت می باشد.
توجه به تهدید بیماری و نیز یادآوری خطوط قرمز به خانواده و اقوام از محاسن مهارتهای فردی بوده و برای احیای روحیه و تسلی آلام جامعه موثر و امید و دلبستگی و همچنین نشاط و شادابی را به جامعه القاء می کند .
زیباتر از جهان امید، ای دوست
در عالم وجود جهانی نیست
هر عرصه را بهار و خزانی است
در عرصه امید خزانی نیست
امید اینکه شرایط فعلی را با همکاری همگان و مشارکت حداکثری جامعه با موفقیت پشت سر بگذاریم و بار دیگر شاهد روزهای خوش زندگی باشیم.
ابراهیم فرجی پور
@khabarkooh
@koohiran
Forwarded from محمد جدیری عباسی
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
کوهنوردان عزیز:
لطفاً چند هفته کوهنوردی ممنوع!
امیدوارم و بسیار امید دارم که
با نرفتن چند هفته ای شما بزرگواران به #کوه باعث قطع شبکه #شیوع_ویروس_کرونا
به کوه و طبیعت باشیم.
@khabarkooh
@koohiran
لطفاً چند هفته کوهنوردی ممنوع!
امیدوارم و بسیار امید دارم که
با نرفتن چند هفته ای شما بزرگواران به #کوه باعث قطع شبکه #شیوع_ویروس_کرونا
به کوه و طبیعت باشیم.
@khabarkooh
@koohiran