Forwarded from خبرکوه - ویژه خبرهای تحلیلی کوتاه (محمد جدیری عباسی)
#فن_سرپرستی
از نوع علیل و نادان آن
از جمله یکی از آزار دهنده ترین شرایطی که در سالهای کوهنوردی ام با ان مواجه بودم،
#بیسوادی
#ندانستن
#آشنا_نبودن
سرپرستان برنامه های خودمان و تقریبا همه سرپرستان دیگری بود که در هنگام برنامه های کوهنوردی با آن مرتبا مواجه میشدم .
2 تا 3 روز و حتی بیشتر کوله کشی و صعود از مسیرهای پر شیب بالا رفتن و عرق ریختن و نفس نفس زدن و زمانی که بر فراز آن قله ای که اینقدر برایش تلاش کرده بودیم می ایستادیم شبیه آدمهای بهت زده فقط به اطراف نگاه کردن و سرپرست نیز گنگ و مدهوش ما فقط اگر دماوند را میدید میگفت ای بچه ها، دماوند را نگاه کنید.
اصلا نمیتوانست بگوید:
که ما الان کجا هستیم؟
و اطراف ما چه دره هایی هستند و نام این همه ارتفاعی که پیرامونمان قرار دارد چیست؟
ارتفاعشون چقدر است؟
و از کجا صعود میشوند.
هیچ !
درست شبیه یک گنگ از همه جا بیخبر، 10 دقیقه و بیشتر صبر میکرد و بعد میگفت:
تبریک میگم و حالا میرویم پایین!
موضوع فن سرپرستی متاسفانه در ایران به اندازه ای عقب افتاده و ساده انگارانه تلقی میشود، که شما مطمئن باشید تقریبا تمام #حوادت تلخ در کوهنوردی صرفا تقصیر آنان است و نه هیچ اشتباه فردی دیگر.
من درست به یاد میاورم که در باشگاه ها اگر یک کوهنورد فقط قدرت بدنی اش (دقت کنید به این جمله من )، فقط قدرت بدنی اش و نه قدرت فکریش، بیشتر از بقیه بود و با تکیه بر اینکه وقت آزاد بیشتری هم داشت و تابعیت بیشتری از سرپرستان باشگاه داشت، این میشد سرپرست!!
البته از نوع علیل و نادان آن!
و تیم را میدادند به دستش ،
شما فکر نکنید که این موضوع مربوط به گذشته ها بوده، خیر!!
هم اکنون هم غالبا این چنین است و همین است که اینقدر آمار تلفات ما در کوهنورد بالا است.
علی مقیم.
کانال کوهنوردان همدان
@khabarkooh
@koohiran
از نوع علیل و نادان آن
از جمله یکی از آزار دهنده ترین شرایطی که در سالهای کوهنوردی ام با ان مواجه بودم،
#بیسوادی
#ندانستن
#آشنا_نبودن
سرپرستان برنامه های خودمان و تقریبا همه سرپرستان دیگری بود که در هنگام برنامه های کوهنوردی با آن مرتبا مواجه میشدم .
2 تا 3 روز و حتی بیشتر کوله کشی و صعود از مسیرهای پر شیب بالا رفتن و عرق ریختن و نفس نفس زدن و زمانی که بر فراز آن قله ای که اینقدر برایش تلاش کرده بودیم می ایستادیم شبیه آدمهای بهت زده فقط به اطراف نگاه کردن و سرپرست نیز گنگ و مدهوش ما فقط اگر دماوند را میدید میگفت ای بچه ها، دماوند را نگاه کنید.
اصلا نمیتوانست بگوید:
که ما الان کجا هستیم؟
و اطراف ما چه دره هایی هستند و نام این همه ارتفاعی که پیرامونمان قرار دارد چیست؟
ارتفاعشون چقدر است؟
و از کجا صعود میشوند.
هیچ !
درست شبیه یک گنگ از همه جا بیخبر، 10 دقیقه و بیشتر صبر میکرد و بعد میگفت:
تبریک میگم و حالا میرویم پایین!
موضوع فن سرپرستی متاسفانه در ایران به اندازه ای عقب افتاده و ساده انگارانه تلقی میشود، که شما مطمئن باشید تقریبا تمام #حوادت تلخ در کوهنوردی صرفا تقصیر آنان است و نه هیچ اشتباه فردی دیگر.
من درست به یاد میاورم که در باشگاه ها اگر یک کوهنورد فقط قدرت بدنی اش (دقت کنید به این جمله من )، فقط قدرت بدنی اش و نه قدرت فکریش، بیشتر از بقیه بود و با تکیه بر اینکه وقت آزاد بیشتری هم داشت و تابعیت بیشتری از سرپرستان باشگاه داشت، این میشد سرپرست!!
البته از نوع علیل و نادان آن!
و تیم را میدادند به دستش ،
شما فکر نکنید که این موضوع مربوط به گذشته ها بوده، خیر!!
هم اکنون هم غالبا این چنین است و همین است که اینقدر آمار تلفات ما در کوهنورد بالا است.
علی مقیم.
کانال کوهنوردان همدان
@khabarkooh
@koohiran