به نام خدا!
و به بهانه ی سالروز تاسیس شرکت فرودگاههای کشور که اکنون پسوند #ناوبری هم یدک میکشد!
ولی واقع امر اینست که این #ناوبری است که بار شرکت فرودگاهها را با تمام حشَم و حکَمش به دوش میکشد.
روزی که شرکت تاسیس شد کنترلرهای فرودگاهی نظیر مهرآباد بیش از 120 نفر بودند و اکنون کمتر از 90 نفر است. مرکز کنترل و بقیه ی فرودگاهها هم به همین منوال.
فرودگاه مهرآباد 2 باند فعال داشت ولی اکنون کنترلرهای آن با یک باند نصف و نیمه تمام بار ترافیک را راه اندازی می کنند.
تعداد پرواز ها در مهرآباد چندین برابر شده، پروازهای عبوری به همین شکل.
ما کنترلرها کمبود نیرو را با ایثار و فداکاری جبران کرده ایم ولی سلامتی مان را از یک سو و آرامش خانواده هایمان را از دیگر سو هزینه کرده ایم.
متاسفانه سیاستها و نوع تعامل مدیران با این کارکنان دلسوز و فداکار، هیچ نشانه ای را برای امید به آینده ای بهتر باقی نگذاشته است.
ستاد یعنی پشتیبان و فراهم آورنده نیازهای کار اصلی سازمان؛
کار اصلی هر سازمان یعنی صف،
یعنی عملیات.
این قانون همه جای دنیا و تئوریهای سازمانیست.
ولی حامیانی که روزگاری در ساختمان کوچک و 3 طبقه بودند، اکنون با جمعیتی چندین برابر و در ساختمانی زیبا، استاندارد و بزرگ با 6 طبقه باز هم جایشان کم است.
اینگونه است که مثلا می شنویم در ماموریتی 3 نفر از کنترلرها به فرودگاهی داخلی، به دلیل کمبود جا یک نفر باید بلیط بیزینس میگرفت ولی ستاد شرکت حمایت نکرده و ماموریت کنسل می شود؛
این یعنی گروهی که با ایثار و فداکاری برای شرکت کسب درامد میکنند، اختیارشان را به حامیانی غیرمتخصص داده اند و آنها هم تا می توانند می رانند و ما همچنان تماشا چی و منتظر فرجی غیبی از آسمانیم.
به نظر میرسد وقت آن رسیده است که به این موضوع فکر کنیم که اصلا بستر شرکت فرودگاهها برای مراقبت پرواز مناسب است یا خیر؟
یا باید به فکر جدایی و بستری بهتر و متخصص تر باشیم، و یا خودمان امورات مان را در دست بگیریم!
بدنه ی مراقبت پرواز مملو از استعدادهای مدیریتی است. تعدد فوق لیسانسها و دکتراهای مدیریت و با عملکردهای بسیار موفق در بخش خصوصی به خوبی قابل قضاوت است.
پس با تمسک به آیه کریمهٔ:
«وَلَا تَيْأَسُوا مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ»
باید تدبیری کنیم تا امید بازگردد
انشاءالله!
ابوالفضل مطیعی
دبیر کل جامعه متخصصین مراقبت پرواز ایران
خرداد 97
@IranATCA
و به بهانه ی سالروز تاسیس شرکت فرودگاههای کشور که اکنون پسوند #ناوبری هم یدک میکشد!
ولی واقع امر اینست که این #ناوبری است که بار شرکت فرودگاهها را با تمام حشَم و حکَمش به دوش میکشد.
روزی که شرکت تاسیس شد کنترلرهای فرودگاهی نظیر مهرآباد بیش از 120 نفر بودند و اکنون کمتر از 90 نفر است. مرکز کنترل و بقیه ی فرودگاهها هم به همین منوال.
فرودگاه مهرآباد 2 باند فعال داشت ولی اکنون کنترلرهای آن با یک باند نصف و نیمه تمام بار ترافیک را راه اندازی می کنند.
تعداد پرواز ها در مهرآباد چندین برابر شده، پروازهای عبوری به همین شکل.
ما کنترلرها کمبود نیرو را با ایثار و فداکاری جبران کرده ایم ولی سلامتی مان را از یک سو و آرامش خانواده هایمان را از دیگر سو هزینه کرده ایم.
متاسفانه سیاستها و نوع تعامل مدیران با این کارکنان دلسوز و فداکار، هیچ نشانه ای را برای امید به آینده ای بهتر باقی نگذاشته است.
ستاد یعنی پشتیبان و فراهم آورنده نیازهای کار اصلی سازمان؛
کار اصلی هر سازمان یعنی صف،
یعنی عملیات.
این قانون همه جای دنیا و تئوریهای سازمانیست.
ولی حامیانی که روزگاری در ساختمان کوچک و 3 طبقه بودند، اکنون با جمعیتی چندین برابر و در ساختمانی زیبا، استاندارد و بزرگ با 6 طبقه باز هم جایشان کم است.
اینگونه است که مثلا می شنویم در ماموریتی 3 نفر از کنترلرها به فرودگاهی داخلی، به دلیل کمبود جا یک نفر باید بلیط بیزینس میگرفت ولی ستاد شرکت حمایت نکرده و ماموریت کنسل می شود؛
این یعنی گروهی که با ایثار و فداکاری برای شرکت کسب درامد میکنند، اختیارشان را به حامیانی غیرمتخصص داده اند و آنها هم تا می توانند می رانند و ما همچنان تماشا چی و منتظر فرجی غیبی از آسمانیم.
به نظر میرسد وقت آن رسیده است که به این موضوع فکر کنیم که اصلا بستر شرکت فرودگاهها برای مراقبت پرواز مناسب است یا خیر؟
یا باید به فکر جدایی و بستری بهتر و متخصص تر باشیم، و یا خودمان امورات مان را در دست بگیریم!
بدنه ی مراقبت پرواز مملو از استعدادهای مدیریتی است. تعدد فوق لیسانسها و دکتراهای مدیریت و با عملکردهای بسیار موفق در بخش خصوصی به خوبی قابل قضاوت است.
پس با تمسک به آیه کریمهٔ:
«وَلَا تَيْأَسُوا مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ»
باید تدبیری کنیم تا امید بازگردد
انشاءالله!
ابوالفضل مطیعی
دبیر کل جامعه متخصصین مراقبت پرواز ایران
خرداد 97
@IranATCA