🌎فقط زمانی می‌‌‌توانیم تغییرات معنادارزیست محیطی ایجاد کنیم که فعالیت سیاسی ‌‌‌کنیم!


🖊جورج مونبیو؛ترجمۀ: بابک طهماسبی مرجع: Guardian

«فعال محیط‌‌‌زیست» کیست؟ کسی که پلاستیک‌‌‌به‌‌‌دست می‌‌‌رود توی ساحل و جنگل، و آشغال جمع می‌‌‌کند؟ یا فردی که از خانه با خودش ظرف به بازار می‌‌‌برد تا از پلاستیک استفاده نکند؟ یا آن‌‌‌که دائماً به مردم دربارۀ خطرات زیست‌‌‌محیطی هشدار می‌‌‌دهد؟ اگر بدانیم بیشتر از ۹۰درصد از زباله‌‌‌هایی که در محیط‌‌‌زیست رها می‌‌‌شوند محصول فعالیت صنایع بزرگ است و نه افراد، احتمالاً الگویمان در مبارزه با آلودگی کرۀ زمین تغییر می‌‌‌کند.

🔸این مطلب قسمتی است از یادداشت منتشر شد در نشریه گاردینبا عنوان "با آشغال‌‌ جمع‌کردن از ساحل، محیط‌‌‌‌زیست نجات پیدا نمی‌‌‌کند" که تارنمای ترجمان آن را به فارسی برگردانده و نشر داده است.برای خواندن متن کامل این یادداشت بر روی INSTANT VIEW بروید.

🔴ساحت زیست: همان طور که بارها و به کرات مطرح شده است تحقیر فعالیت های فردی زیست محیطی به بهانه ساختاری بودن مشکلات این حوزه و تقلیل تمام فعالیت های سیاسی معطوف به محیط زیست به رفتارهای فردی زیست محیطی، هر دو به یک اندازه ناکارآمد و شکست خورده اند. تجربه چند دهه سازمان ها و فعالین محیط زیستی در سرتاسر جهان نشان داده ما برای داشتن سیاره سبز نیازمند به در پیش گرفتن سبکی از زندگی هستیم که هم به دستورکارهای کلان سیاسی و ساختاری و هم به رفتارهای فردی و خردمقیاس زیست محیطی توجه دارد.


🔻 آیا به معجزه باور دارید؟ اگر بله، بروید انتهای صف! بسیاری از مردم فکر می‌‌‌کنند می‌‌‌توان وضع فعلی را ادامه داد، اگر ماده‌‌‌ای را جایگزینِ ماده‌‌‌ای دیگر کنیم. ماه پیش، در توییتی از استارباکس و کوستا۱ درخواست شده بود لیوان‌‌‌های پلاستیکی قهوه را با لیوان‌‌‌هایی جایگزین کنند که از نشاستۀ ذرت ساخته شده‌‌‌اند. این توییت، پیش از اینکه حذف شود، ۶۰هزار بار ریتوییت شده بود.

🔻کسانی که از این فراخوان حمایت می‌‌‌کردند از خود نپرسیده بودند که ذرت نشاسته از کجا خواهد آمد و چه مقدار زمین برای کشت آن باید اختصاص یابد یا اینکه با انجام این کار چقدر از کشت سایر مواد غذایی کاسته خواهد شد. آن‌‌‌ها آسیب حاصل از این کشت را نادیده گرفته بودند: کاشت ذرت شدیداً باعث فرسایش خاک می‌‌‌شود و معمولاً مقدار زیادی سموم و کود کشاورزی می‌‌‌طلبد.


🔻مشکل فقط پلاستیک نیست: مشکل فرهنگ توده‌‌‌ایِ یک‌‌‌بار‌‌‌مصرفی است. به بیان دیگر، پیروی از سبک زندگیِ چهار‌‌‌سیاره‌‌‌ای( اشاره به این نکته که اگر تمام انسان‌های روی زمین بخواهند به اندازۀ شهروندان آمریکا مصرف کنند، برای تأمین نیازهایشان به چهار سیاره به اندازۀ زمین نیاز خواهیم داشت ) در تنها سیاره‌‌‌ای است که بستر حیات است. جدای از اینکه چه چیزی مصرف می‌‌‌کنیم، حجم عظیم مصرف فراتر از توان سیستم‌‌‌های زندۀ کرۀ زمین است.

🔻ولی پرسش درست این است که «چگونه باید زندگی کنیم؟» گویا تفکر نظام‌‌‌مند رو به انقراض است.

🔻پاسخ به پرسش «چگونه باید زندگی کنیم؟» «ساده» است. ولی ساده‌‌‌زیستن خیلی پیچیده است. در رُمان دنیای قشنگ نو از آلدوس هاکسلی، حکومتْ تمام ساده‌‌‌زیستان را قتل‌‌‌عام کرده است ولی اینک نیازی به این کار نیست: امروزه به‌‌‌راحتی می‌‌‌توان اینان را به حاشیه راند و نادیده
گرفت و به آن‌‌‌ها توهین کرد. ایدئولوژیِ مصرف چنان شایع است که نامرئی شده است: استخری از پلاستیک است که درونش شنا می‌‌‌کنیم.


@maa_niz
Instagram.com/maa_niiz
#مانیز_مردمی_هستیم

@gharaaresabz

ساحت زیست
https://goo.gl/6W2Npm

اعضای پارلمان اروپا در یک رای گیری تاریخی به حذف استفاده از پلاستیک یکبارمصرف و به قانون منع استفاده از آن رای مثبت دادند😁

کی نوبت ایران میشه؟ ؟
#مانیز_مردمی_هستیم🇮🇷
@maa_niz
@gharaaresabz