Üstün bir edebi seviyesi, akıcılığı, sarsıcılığı olmadığı gibi, bu kitapta da aslında hikmet yok.

Bu kitapta da açıkça görülüyor ki Kur'an'dan ve sünnetten hiç deliller getirmeden, dini meselelerde pekçok şeyler iddia ediyor.

Vaaz kitaplarını ortalama seviyede okuyarak halka seneler boyunca vaaz etmiş bir kişiye "Artık bir kitap yaz" deseniz, emin olabilirsiniz ki Abdülkadir-i Geylani'nin kitaplarından kat kat ileri seviyede kitaplar yazabilirler. Üstelik kaynaksız, delilsiz iddialarda da bulunmazlar. Üstelik o kitapların içi ruhi karanlıklarla değil, manevi/ilmi aydınlıkla dolu olur.

Şu gibi cümleleri, uçurumun kenarında cümleler...

Şunları ben yazsaydım, bir saate kalmadan birkaç yüz kişi beni tekfir ederdi.

Üstelik yazdığı bu kadar sıkıntılı cümlelere de hiçbir yerde delil getirmemiş. Kendini delil getirmek zorunda bile görmediği, kitaplarının bütününe bakıldığında zaten anlaşılıyor.

Tarihteki ve günümüzdeki bütün sahte şeyhler, mürşidler, müceddidler, hiçbir delile dayanmadan dini açıklamalar yapmaları ile ünlüler.

Ekran görüntüsüyle alıntıladığım o cümlelerinde, tıpkı Vahdet-i Vücudçularda görülen bir itikada gönderme, yakınlaştırma var. Böyle kişilerin hepsi, binlerce hatta onbinlerce senedir, kendilerini de Allah ya da Allah'ın parçası olarak görmek istediler, istiyorlar.

Şu cümlelere bakın ki Allah'ın neyi nasıl yaratacağına kul karar veriyormuş. Kula böyle bir "yetki" veriliyormuş. Hangi peygamberden böyle bir söz duyduk, hangi peygamberin hayatında böyle bir hal gördük?

Peygamberlerde hatta büyük peygamberlerde bile görüyoruz ki ısrarla dualar ederek istedikleri nice şeyler kendilerine verilmemiş. Senelerce, bazen onlarca sene boyunca istediklerine ulaşamamışlar. Veli zatlara yaratılış hususunda yetki veriliyormuş güya, peygamberlere neden verilmemiş?

Onlar da öyle yetki kullanırlardı ve istedikleri şeyi Allah hemen yaratırdı.

Abdülkadir ve benzerleri, bunları düşünemeyecek kişiler değillerdi. Bu gibi cümleler asırlardır hep kurulmuş, hepsi taktik cümleler, sinsice müslümanları kendi istedikleri itikada yaklaştırma oyunları. Hatta bu gibi kişilerin çoğunun sözde kitaplarını kendileri yazmamış da olabilirler. Şu son zamanda Said-i Nursi gibi genleri aşırı bozuk, konuşulanları bile anlayamayan, üst üste anlaşılır üç cümle kuramayan kişiyi, güya zamanın en büyük velisi ilan etmişler. Risale-i Nur denilen o kitapları onun yazmadığı, yazamayacağı açıkça meydanda ve o kitaplarda da Abdülkadir'in kitaplarındakiler gibi fitneler, tuzaklar, sonsuz felakete götürücü kuyular var. Gafil avlanıp düşenlerin, sonsuz hayatı boyunca bir daha cenneti göremeyeceği kuyular bunlar.

Şu kısma bir bakalım...

Şayet çok ileri seviyede bir tercüme hatası, sorunu yoksa ki çok büyük ihtimalle öyle bir sorun yoktur...

O halde, Abdülkadir'in şu yazdığında hikmet nerede?

Hikmet dolu bir eser diyerek bir eser yayınlasam ve şöyle cümleler geçse, beni aynı gün topa tutarlar topa... "Ne kadar çok saçmalamışsın, boş boş yazmışsın. Vaktimizi çaldın." derler.

İşte son zamanlarda iddia ettiğim şeyi, şimdi burada tekrar iddia ediyorum:

Bize mürşid-i kamil hatta müceddid diye yutturulmuş ve topluca "Silsile-i Sadat" dediğimiz kişilerin hiçbiri kitap yazmamışlar. Çünkü kitap yazabilecek vasıfta kişiler bile değillermiş. Hepsi Allah dostu, mürşid-i kamil kişi rolleri oynamışlar. Süleyman Hilmi Tunahan da kitap yazmamış ama mektuplar ve mühim meseleler diye bazı notlar var. Hoca olacak talebelere okutulan o notların bile bir başkası tarafından yazılıp yayınlandığı akademik çalışma ile çoktan ispat edildi.

Piyasada, müslüman rolü oynayan ve "mealci" olarak tanınan yüzlerce gizli Ermeni ve Yahudi ve gayet de ünlü kişiler var. Bunlar bile, Abdülkadir Geylani diye bildiğimiz kişinin kitaplarından çok daha dikkate alınır, itibar edilir kitapları, hiç zorlanmadan yazabilirler.

Abülkadir'in şu iki kitabı da kuru, karanlık, temelsiz/dayanaksız, şüpheli, tedirgin edici kitaplar.

Zaten aklı başında ve gerçekten dinini, sonsuz hayatını kurtarmak isteyen, Allah'tan korkarak her hususta hakkaniyetle karar almak isteyen bir müslüman için...

Abdülkadir-i Geylani'nin, Ahmet İbn-i Hanbel'i muteber bilmesi ve müteşabih ayetlerde tevil yapılmasını yasaklayıp buna şiddetle karşı çıkması bile yeter, yeterde artar.

Sadece bu iki meseleden bile bakan müslüman, Abdülkadir-i Geylani meselesinde, bizim kadar derinden kandırılmış kişilerden de olsa, yine bizim yaptığımız gibi onu siler ve onun aleyhine döner.

Abdülkadir-i Geylani tarikat düşmanı bir selefi/vehhabi miydi?

Kadiri tarikatı

Hindistan'dan mürşid-i kamiller çıkmış olabilir miydi...

Türkiye'nin başına Yavuz Ağıralioğlu'nu da getirmeyeceğim. Kimse hayal aleminde yaşamasın.

Narin Güran cinayetinden tutuklu yargılanan ağabey Enes Güran'ın cezaevinde, ailesiyle yaptığı görüntülü görüşmenin kayıtları ortaya çıktı.

Görüntülerde aile üyelerinin kahkahalar içinde muhabbet ettiği, Enes Güran'ın Nevzat Bahtiyar için ise "Onu cezaevinde hallederler" dediği görüldü.